Του Στέργιου Τζίντζιου
Όπως κάθε Νοέμβριο έτσι και φέτος κατατέθηκε την Τρίτη 21/11/2023 στη Βουλή, προς έλεγχο και κύρωση, το σχέδιο νόμου για τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2024.
Τρομερή εντύπωση προκαλεί το ύψος των εσόδων του νέου προϋπολογισμού, το οποίο υπερβαίνει το ιλιγγιώδες ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ! Πριν όμως περάσουμε στην ανάλυση του, ομολογουμένως πρωτόγνωρου μεγέθους του, δίκαιο είναι να περιγράψουμε τι είναι ο κρατικός προϋπολογισμός.
Μέσα σε αυτό το έγγραφο, το οποίο αποτελεί νόμο του κράτους, περιγράφονται οι κρατικές ανάγκες και οι πηγές από τις οποίες θα καλυφθούν αυτές. Συγκεκριμένα, με βάση τον νόμο 4270/2014 (άρθρο 6, παρ. 1) «Ετήσιος Κρατικός Προϋπολογισμός είναι ο νόμος στον οποίο προσδιορίζονται τα δημόσια έσοδα και καθορίζονται τα όρια των εξόδων του Κράτους, καθώς και οι πηγές χρηματοδότησης ενός εκάστου οικονομικού έτους».
Άρα δεν είναι ένα ισοζύγιο του κράτους αλλά τα έξοδά του και από πού θα καλυφθούν αυτά.
Ουσιαστικά ο προϋπολογισμός αποτελεί την εξουσιοδότηση της γενικής κυβέρνησης για να μπορέσει να προβεί στην είσπραξη των δημοσίων εσόδων και παράλληλα στην επικαιροποίηση των προβλεπόμενων εξόδων. Χωρις τον τυπικό αυτόν νόμο είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ για την κυβέρνηση να εισπράξει ή να δαπανήσει έστω 1 ευρώ.
Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι όλα τα ευρωπαϊκά κράτη είναι υποχρεωμένα να συντάσσουν ομοίως τους προϋπολογισμούς τους, σύμφωνα με τα άρθρα 14, 119, 120 και 121 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο του 2012. Συνεπώς, στην ανάλυση που ακολουθεί δεν χωρά καμία αμφιβολία για διαφοροποίηση του ελληνικού προϋπολογισμού έναντι των υπολοίπων κρατών-μελών της Ε.Ε.
Περνώντας στην ανάλυση του σχεδίου νόμου για τον προϋπολογισμό του 2024, δίκαιο είναι να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή αυτού τα τελευταία 15 έτη ώστε να γίνει αντιληπτό, σε όλους όσοι δεν παρακολουθούν την πορεία του, το τρομακτικό του μέγεθος. Παρατηρείται, από το 2016 κι έπειτα, μια ραγδαία και πρωτοφανής σε παγκόσμιο επίπεδο αύξηση των εσόδων του Ελληνικού Κρατικού Προϋπολογισμού, η οποία «τυγχάνει» της αδιαφορίας πολιτικών, νομικών, δικαστικών και δημοσιογράφων.
Παραθέτω παρακάτω κάποιους προϋπολογισμούς από το 2008 και μετά για να καταλάβουμε:
Παρατηρούμε ότι οι προβλέψεις των εσόδων μέχρι και το 2015 είναι από 91 δις ευρώ έως και 148 δις, ενώ τα πιστωτικά έσοδα κυμαίνονται από 1,7 δις έως 94 δις ευρώ.
Ξαφνικά, το 2016, τα έσοδα εκτινάσσονται στα 583 δις, με τα πιστωτικά να βρίσκονται στα 532,7 δις. Ακολουθούν άλλα δύο έτη με πιστωτικά έσοδα στα 552-563 δις και το 2019 προϋπολογίζει η Γενική Κυβέρνηση της Ν.Δ σύνολο εσόδων 704,8 δις και ΔΆΝΕΙΑ 600 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ, ενώ εξαφανίζονται τα πιστωτικά έσοδα! Από εκεί κι έπειτα, κάθε χρόνο υπολογίζουμε όλο και περισσότερα έσοδα, φτάνοντας την Τρίτη 21/11/2023 να εισηγείται το ΥπΟικ σχέδιο νόμου προϋπολογισμού με έσοδα 1,104 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ και δάνεια 1,004 ΤΡΙΣ!
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αντίστοιχη εισηγητική πρόταση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας για το 2024, η οποία υπολογίζει έσοδα 445,7 δισεκατομμύρια ευρώ, αντιλαμβανόμαστε ότι η χώρα μας παρουσιάζει 59,63% περισσότερα έσοδα από τον «ηγέτη» της οικονομίας της Ε.Ε.
Το γεγονός ότι μετά το 2015 παρατηρούμε αυτήν τη δυσθεώρητη αύξηση των εσόδων, που βρίσκεται σε αντίθεση με τα οικονομικά της χώρας όπως μας τα παρουσίαζαν -και ακόμη τα παρουσιάζουν- τα συστημικά ΜΜΕ, μας θέτει ερωτήματα ως προς το τι συνέβη και ξαφνικά αποκτήσαμε μη ρευστοποιηθέντα κεφάλαια από προηγούμενη χρήση (πιστωτικά έσοδα) σχεδον 600 δις ευρώ, τα οποία στο πέρασμα των ετών γίνονται εγγυήσεις για βραχυπρόθεσμο δανεισμό. Αυτό όμως χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης σε ένα μελλοντικό ίσως άρθρο.
Σύμφωνα λοιπόν με το ύψος του κρατικού προϋπολογισμού, θα έπρεπε οι Έλληνες πολίτες να διαβιώνουν σε ένα απόλυτα ασφαλές περιβάλλον, τόσο οικονομικά-εργασιακά όσο και υγειονομικά. Αντιθέτως όμως, το 30% των Ελλήνων ζει στα όρια της φτώχειας, το 73% των ΑΦΜ δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ρύθμιση, το 82%χρωστούν είτε στην εφορία είτε σε τράπεζα και ασφαλιστικά ταμεία, πάνω από 100.000 κατοικίες έχουν πλειστηριαστεί τα τελευταία 8 χρόνια και έχουν προγραμματιστεί περισσότεροι από 700.000 για τα επόμενα 7, την ώρα που σημειώνουμε παγκόσμιο ρεκόρ σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με τον πληθυσμό.
Πώς είναι δυνατόν να είμαστε ηγέτιδα δύναμη σε έσοδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ταυτόχρονα να έχουμε το ακριβότερο ρεύμα, να είμαστε δεύτεροι σε ανεργία, πρώτοι σε πλειστηριασμούς, ουραγοί σε βιομηχανία, πρώτοι σε εκποιήσεις κρατικής περιουσίας, και να βιώνουμε στο πιο εχθρικό προς τον ίδιο τον πολίτη του κράτος;
Είναι αδιανόητο η συσσωρευμένη αυτή τεράστια δύναμη του συνόλου των πολιτών να μην κατευθύνεται προς το ίδιο το σύνολο αλλά να χρησιμοποιείται απροκάλυπτα από τους αιρετούς άρχοντες ως εργαλείο για τους διεθνείς καιροσκόπους στη δευτερογενή αγορά (δεσμεύομαι για επόμενο άρθρο) διαμέσου του συστήματος βασικών διαπραγματευτών του Ε.Δ. με τεράστια κερδοφορία, ενώ παράλληλα όλος ο διαχειριστικός μηχανισμός της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας βάλλει εναντίον των Ελλήνων καθημερινά και μεθοδικά.
Όχι μόνο δεν ξεχρεώνουμε, όντας σε θέση με τόσα έσοδα, αλλά συνεχώς αυξάνει το δημόσιο χρέος και εκποιείται η περιουσία του κράτους. Άρα, η σημερινή κατάσταση της χώρας μας δεν είναι ζήτημα οικονομικό αλλά θέμα πολιτικής βούλησης τόσο των «πολιτικών» όσο και των ίδιων των πολιτών, οι οποίοι εθελοτυφλούμε σε τόσο εξώφθαλμες αποδείξεις που μορφοποιούν μέσα από τα μάτια της νόησής μας την πραγματικότητα.
Πρέπει να αναθεωρήσουμε, λοιπόν, τη θέση στην οποία τοποθετούμε τον εαυτό μας σε σχέση με το ίδιο μας το κράτος, διότι εμείς στο σύνολό μας είμαστε το ΚΡΑΤΟΣ.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ