Του Στέργιου Τζίντζιου
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΗΔΜΗΣ (Κεντρικό Ηλεκτρονικό Μητρώο Δημοσίων Συμβάσεων) για το έτος 2023, 7 στις 10 συμβάσεις και σε σύνολο 252.799 συμβάσεων οι 184.757 αφορούν απευθείας αναθέσεις. Για το Α΄τετράμηνο του 2024 σε σύνολο 67.804 συμβάσεις οι 48.713 είναι απευθείας αναθέσεις.
Είναι πλέον τραγική πραγματικότητα η όλο και αυξανόμενη τακτική των απευθείας αναθέσεων συμβάσεων έργου,μελετών και προμηθειών τόσο σε επίπεδο ΟΤΑ όσο και Κυβέρνησης με συνολικό ύψος δαπανών την περίοδο 2023- Ά τετράμηνο 2024 5,9 δις ευρώ. Έπειτα και από την ψήφιση του νόμου 4782/21, ο οποίος αυξάνει τα όρια αυτών από 50% εώς και 100% ανάλογα την περίπτωση, οι αντίστοιχοι αναθέτοντες θεσμοί έχουν με την σειρά τους αυξήσει τις απευθείας αναθέσεις τα τελευταία 2 χρόνια σχεδόν 100%.
ΕΤΟΣ 2020
ΕΤΟΣ 2023
Παρατηρούμε επίσης ότι όλα τα μέσα ενημέρωσης απλά κάνουν μια αναφορά σε αυτό χωρίς να επικεντρώνονται στην ουσία του πώς προκύπτει να συμβαίνει.
Παρακολουθώντας δύο εκπομπές υποψηφίων βουλευτών στο κανάλι ELEFSIS TV https://www.youtube.com/@elefsistv6688
του κ. Στέργιου Τζίντζιου και της κας Έφης Εφραιμίδου αντιλαμβανόμαστε αμέσως ότι οι νόμοι 4722/2019, που αφορά το επιτελικό κράτος και 4723/19, που αφορά την μεταβίβαση ισχυρών αρμοδιοτήτων στους δημάρχους μέσω των οικονομικών επιτροπών των δήμων είναι τα σκαλοπάτια στα οποία στηρίζονται αυτές οι πρακτικές.
Συγκεκριμένα ο νόμος 4722/19 για το επιτελικό κράτος συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στο πρόσωπο του πρωθυπουργού παρακάμπτοντας πολλούς θεσμούς δίνοντας την δυνατότητα μέσω του υπουργικού συμβουλίου να προχωρήσουν σε απευθείας αναθέσεις σε επίπεδο κυβέρνησης. Παραθέτω την εν λόγω εκπομπή.
Συνεχίζοντας στον αμέσως επόμενο χρονολογικά σε ψήφιση νόμο 4723/19 εμφανίζεται μπροστά μας η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των οικονομικών επιτροπών των δήμων όπου προεδρεύει ο δήμαρχος. Ο ρόλος αυτών από εισηγητικός μετατρέπεται σε αποφασιστικός και μπορεί πλέον στην ουσία ο ίδιος ο δήμαρχος να αναθέτει κατά το δοκούν έργα απευθείας. Παραθέτω την εν λόγω εκπομπή.
Άρα το ίδιο το νομοθετικό έργο των κυβερνήσεων διαλύει κάθε μορφή ίσων ευκαιριών, ισονομίας, δημοκρατίας, ελεύθερης αγοράς και συναγωνισμού ακόμα και ανταγωνισμού. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται καταστάσεις ολιγοπωλιακού χαρακτήρα από την πλευρά των προμηθευτών και μονοπωλιακού από την πλευρά της διοίκησης.
Για να διασκεδάσουν λοιπόν αυτές ακριβώς τις υπόνοιες δημιουργίας πελατειακών σχέσεων μεταξύ κυβέρνησης- πολιτών, δημιούργησαν πάλι με τον ίδιο νόμο 4622/2019 την «υποτίθεται» ανεξάρτητη Εθνική Αρχή Διαφάνειας. Παράλληλα λειτουργεί και το Ελεγκτικό Συνέδριο για τον έλεγχο επίσης της εξουσίας. Βέβαια η διοίκηση και των δύο αυτών θεσμών διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με συνεπαγωγή την αμφίβολη αντικειμενικότητα της δράσης των.
Αναρωτάται λοιπόν εύλογα κανείς ποιό είναι το όφελος του συνόλου των πολιτών από αυτού του είδους την νομοθετική πρακτική των κομμάτων;
Πώς στηρίζεται και συντηρείται η δημοκρατία και οι αρχές της ισονομίας και ισοπολιτείας με αυτό το κομματικό περιβάλλον;
Πότε ο πολίτης θα αποφασίσει να εμφανιστεί για να ελέγξει ο ίδιος τί συμβαίνει στην πολιτεία του και αν αυτό τον εξυπηρετεί στο σύνολό του;
Βέβαιο πλέον είναι όμως ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη για μια ριζική αλλαγή της δομής της πολιτείας σε επίπεδο ανθρωποκεντρισμού.
Φωτογραφιες απο: https://portal.eprocurement.gov.gr/portal_files/tableu/KHMDHS.html
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ