Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Η πανεπιστημιούπολη της Καβάλας δεν θα μπορέσει τελικά να λάβει το ποσό των 2,6 εκατ. ευρώ για την ανακαίνιση των φοιτητικών της εστιών. Τα συγκεκριμένα χρήματα που προβλέπονταν για την επισκευή και βελτίωση των κτιριακών της υποδομών θα δοθούν στην πανεπιστημιούπολη της Σίνδου, με τις Σέρρες να λαμβάνει επίσης χρηματοδότηση ύψους 350.000 ευρώ.
Μετά την κατάθεση προτάσεων των αντίστοιχων Τεχνικών Υπηρεσιών που αφορούσαν 2,6 εκατ. ευρώ για την Καβάλα και 400.000 ευρώ για τη Σίνδο (οι Σέρρες δεν υπέβαλε πρόταση καθώς δεν υπάρχουν φοιτητικές εστίες), ξεκίνησαν και τα προβλήματα σύμφωνα με τον καθηγητή του ΔΙΠΑΕ Καβάλας, κ. Αθανάσιο Μητρόπουλο.
Αφού η πρόταση πέρασε από διάφορα στάδια ελέγχου και η ημερομηνία υποβολής της παρατάθηκε, η Τεχνική Υπηρεσία της Καβάλας γνωστοποίησε με έγγραφο τη χρηματοδότηση 2,65 εκατ. ευρώ για την πανεπιστημιούπολη της Σίνδου και 350.000 ευρώ για τις Σέρρες, αφήνοντας εκτός την πανεπιστημιούπολη της Καβάλας.
“Λεφτά υπάρχουν” τελικά, ωστόσο δεν κατανέμονται σύμφωνα με τις ανάγκες που προκύπτουν στους εκάστοτε τομείς οι οποίοι συνθέτουν μια πολιτεία, πόσο μάλλον σε έναν τόσο νευραλγικό τομέα όπως αυτός της Παιδείας.
Οι φοιτητικές εστίες του ΔΙΠΑΕ Καβάλας αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό πολλά προβλήματα, καθιστώντας τις συνθήκες διαβίωσης άθλιες αφού τα κτήρια αγγίζουν την ηλικία των 30 ετών. Η υγρασία έχει ποτίσει τους τοίχους, οι σοβάδες πέφτουν, ενώ το πρόβλημα στην αποχέτευση προκαλεί συχνές πλημμύρες.
Τέτοιες εικόνες συνθέτουν τα πανεπιστημιακά και σχολικά κτίρια της χώρας θέτοντας ακόμα και σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή των φοιτητών, των μαθητών αλλά και του εκπαιδευτικού προσωπικού. Η απαξίωση της Δημόσιας Παιδείας από τους κυβερνώντες και η συνεχής υποβάθμισή της οδηγούν την κοινωνία σε αδιέξοδα, καθότι η Παιδεία συνιστά έναν από τους πιο κρίσιμους άξονες μιας πολιτείας.
Η τακτική του υποβιβασμού της εκπαίδευσης από την εξουσία, η οποία επανειλημμένα εναντιώνεται στις ανάγκες του εκπαιδευτικού έργου έρχεται σε αντίθεση με τα διδάγματα των προγόνων μας, οι οποίοι έθεσαν τα θεμέλια μιας σωστής Παιδείας. Οι ίδιοι μάλιστα έλεγαν: “Ανάγκα δ’ ούδε Θεοί μάχονται” (Με την Ανάγκη, ούτε οι Θεοί δεν τα βάζουν).
Μάλιστα, αυτοί που βρίσκονται στα ηνία αυτής της χώρας δείχνουν να τα βάζουν διαρκώς με τις ανάγκες της κοινωνίας ποδοπατώντας τα αναγκαία – δηλαδή τα απαραίτητα – αγαθά καθημερινά, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της εκπαίδευσης, ως το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου.
Σε ένα πραγματικό όμως κράτος πρόνοιας, η ανάγκη της διαπαιδαγώγησης των πολιτών του μέσα από μια Δημόσια Παιδεία που θα παρέχει τις απαιτούμενες υλικοτεχνικές υποδομές, θα αποτελεί στόχο και σκοπό μιας ιδέας που δεν είναι άλλη από την ίδια την ανάπτυξη της πολιτείας. Μιας πολιτείας που οι εκάστοτε θεσμοί δεν θα πολεμούν τις ανάγκες της, αλλά θα τις αφουγκράζονται.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ