Του Ιάκωβου Λεωνίδη
Με Κοινή Απόφαση (Α. 1014/25-01-2024) του υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Χάρη Θεοχάρη και του διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, Γιώργου Πιτσιλή, ξεκινάει η διαδικασία μείωσης του ΕΝ.Φ.Ι.Α. για κατοικίες φυσικών προσώπων που είναι ασφαλισμένες και για τους τρεις κινδύνους σεισμό, φωτιά και πλημμύρα. Η μείωση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. θα είναι της τάξης του 10% για τις κατοικίες που είναι ασφαλισμένες όλο το 2023 ενώ θα είναι αναλογική στην περίπτωση που είναι ασφαλισμένες για διάστημα μικρότερο του έτους με ελάχιστο διάστημα τριών μηνών.
Η μείωση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. γίνεται με υποβολή αίτησης σε ειδική εφαρμογή στην πλατφόρμα myPROPERTY της ΑΑΔΕ, η οποία τέθηκε σε λειτουργία στις, 2/2/2024.
Ας θυμηθούμε την αμαρτωλή ιστορία του ΕΝ.Φ.Ι.Α.
Ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. ξεκίνησε το 2011 σαν “Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Χώρων”, εν συντομία ΕΕΤΗΔΕ, το γνωστό “Χαράτσι” από τον τότε υπουργό οικονομικών Ευ. Βενιζέλο. Υποτίθεται θα ήταν για δύο χρόνια το πολύ και ενσωματώθηκε στον λογαριασμό της ΔΕΗ. Το Δεκέμβριο του 2013 ο Γιάννης Στουρνάρας, υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά, με τον νόμο 4223/2013 ΦΕΚ Α΄287/31.12.2013 τον άλλαξε σε Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α) και πρόκειται για έναν φόρο που πληρώνουν στο κράτος όλοι οι ιδιοκτήτες για κάθε ακίνητο που έχουν στην κατοχή τους (κατοικίες, οικόπεδα, αγροτεμάχια και ειδικά κτίρια)
Ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. είναι φόρος κατοχής ακίνητης περιουσίας και δικαιωμάτων επί των ακινήτων, στοχεύοντας όχι στο πρόσωπο που κατέχει την περιουσία, αλλά στο ίδιο το ακίνητο ή το δικαίωμα.
Πρόκειται για έναν απολύτως άδικο φόρο που στοχεύει στο υπογάστριο της Ελληνικής κοινωνίας και κουλτούρας, στην ιδιοκατοίκηση. Είναι γνωστό ότι η Ελληνική οικογένεια πάντα πάλευε για να αγοράσει ένα δικό της σπίτι για να αποφύγει το ενοίκιο και εκεί ακριβώς στοχεύουν.
Αφού είδαν ότι το ποσοστό ιδιοκατοίκησης είναι υψηλό, έβαλαν έναν κάθετο φόρο και εισπράττουν πολύ και ζεστό χρήμα κάθε χρόνο, πληρώνοντας ο πολίτης ενοίκιο για την δική του περιουσία. Περιουσία που όταν αγοράστηκε ή χτίστηκε, πληρώθηκαν όλοι οι φόροι έμμεσοι, άμεσοι, ΦΠΑ, άδειες, μεταβιβάσεις και οτιδήποτε άλλο σε υποχρεώνει το κράτος να πληρώσεις. Φόρος στην ήδη φορολογημένη περιουσία του πολίτη.
Μετά από 13 χρόνια επιβολής του προσωρινού αυτού φόρου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε συνεργασία με την ΑΑΔΕ, προτρέπει τους πολίτες να πληρώσουν ιδιωτικές εταιρείες για να ασφαλίσουν τις κατοικίες τους ώστε να πετύχουν μηδαμινή έκπτωση σε έναν άδικο φόρο. Στα ήδη οικονομικά πιεσμένα νοικοκυριά το κράτος αντί να καταργήσει επιτέλους τον ΕΝ.Φ.Ι.Α, δελεάζουν τους πολίτες να μπουν σε διαδικασία να πληρώνουν και ασφάλεια.
Εξάλλου σε αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει κανένας ανταποδοτικός φόρος. Ο πολίτης έχει δικαιώματα αλλά θα πρέπει να τα πληρώνει αδρά. Προφανώς υπάρχουν μνημονιακές δεσμεύσεις ακόμα, και για τον φόρο αλλά και για την ασφάλιση των κατοικιών. Από την άλλη ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι σε μία περίπτωση σεισμού για παράδειγμα, οι ασφαλιστικές εταιρείες θα μπορέσουν να αποζημιώσουν όλους τους δικαιούχους πληγέντες; Και σε περίπτωση που δεν θα μπορέσει τί θα ακολουθήσει;
Διατυμπανίζουν λοιπόν το τυράκι, την φάκα όμως την κρύβουν καλά. Από την στιγμή που η κυβέρνηση προωθεί την ασφάλιση των οικιών με τέτοιο απροκάλυπτο και σαφώς άδικο τρόπο, είναι πολύ πιθανό ότι σε λίγα χρόνια θα γίνει υποχρεωτικότητα. Είναι συνήθης τακτική του συστήματος.
Η μία κυβέρνηση μετά την άλλη θα ενισχύει την αναγκαιότητα της ασφάλισης ώστε να συνηθίσουν οι πολίτες σιγά σιγά την ιδέα και στο τέλος να τους φαίνεται και δίκαιη η υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών. Όπως και με τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. ο οποίος θα ήταν για δύο χρόνια και οι επόμενες κυβερνήσεις θα τον καταργούσαν, θα τον μείωναν, θα τον έκαναν πιο δίκαιο αλλά τελικά είναι ακόμη εδώ, παγιωμένος πλέον στην συνείδηση των πολιτών.
Αυτή η πολιτική κίνηση της κυβέρνησης είναι μία ξεκάθαρη αποποίηση ευθυνών, ώστε σε μία έκτακτη κατάσταση να μην έχει καμία υποχρέωση αποζημίωσης προς τον πολίτη. Σε ένα κράτος δικαίου την ασφάλιση ή ακόμα και την εξασφάλιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας των πολιτών θα έπρεπε να την αναλαμβάνει το ίδιο το κράτος.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να διασφαλίζει τον πολίτη στο αναφαίρετο δικαίωμα της στέγασης και κάθε οικογένεια να έχει την εστία της χωρίς φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Αλλά κάτι τέτοιο απαιτεί κυβέρνηση που στηρίζεται σε αρχές και αξίες ώστε να ενεργεί δίκαια, με στόχο την προστασία και την ασφάλεια των πολιτών.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ