Οι παθογένειες της ΕΛ.ΑΣ δεν λύνονται με ημίμετρα

Εκατοντάδες αστυνομικοί από υπηρεσίες της περιφέρειας έχουν αποσπαστεί τις τελευταίες εβδομάδες σε Αττική και Θεσσαλονίκη, σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ενισχύσει την αστυνόμευση στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας, με υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας.
Οι σχετικές διαταγές δόθηκαν με τη μορφή του «κατεπείγοντος» που αφορούν μετακινήσεις αστυνομικών από την περιφέρεια «στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής, για στελέχωση Ομάδων Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος, λόγω αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών».
Οι αποσπάσεις έχουν διάρκεια δύο μηνών με δυνατότητα ανανέωσης για ακόμη δύο μήνες. Η μηνιαία αποζημίωσή τους υπολογίζεται σε 4.200 ευρώ, δίχως σ’ αυτά τα χρήματα να συμπεριλαμβάνεται ο μισθός. Η αποζημίωση των 4.200 ευρώ αφορά την κάλυψη δαπανών διαμονής, διατροφής, καθώς επίσης και την εκτός έδρας αποζημίωση των ενστόλων.
Τα παραπάνω όμως αναδεικνύουν και μια δυσλειτουργία της ΕΛ.ΑΣ., που αφορά τον μηχανισμό μεταθέσεων του προσωπικού. Οι συγκεκριμένες αποφάσεις προκαλούν αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ. και ταυτόχρονα φέρνουν στο φως ένα χρόνιο πρόβλημα, αυτό της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού και της διαδικασίας μεταθέσεων.
Από την άλλη, οι αντιδράσεις δικαιολογούνται από το γεγονός ότι τόσο μεγάλα χρηματικά ποσά καταβάλλονται ως αποζημίωση στους αποσπασμένους αστυνομικούς, όταν στην Αττική εκτελούν υπηρεσία δύο αστυνομικοί με τον ίδιο βαθμό, με τον έναν να αμείβεται με μισθό ύψους περίπου 1.000 ευρώ και τον άλλον πάνω από 5.000 ευρώ τον μήνα. Έτσι, οι μαζικές αποσπάσεις δημιουργούν αναμφίβολα και μια σοβαρή οικονομική διάσταση.