Του Παπαχριστοφόρου Ερμή
Το πρωί της Πέμπτης 12 Σεπτεμβρίου, στο 56ο δημοτικό σχολείο της Αθήνας στον Κολωνό σημειώθηκε έντονη συγκέντρωση διαμαρτυρίας από τους γονείς των μαθητών.
Αφορμή ήταν η απόφαση του Υπουργείου παιδείας όπου αναζητά εξοικονόμηση προσωπικού με αποτέλεσμα την συγχώνευση τμημάτων, συγκεκριμένα η Τετάρτη και η Πέμπτη τάξη του δημοτικού συγχωνεύτηκαν σε μία.
Όπως είναι εμφανές και στο έγγραφο που έχει σταλεί από το Υπουργείο, η εξοικονόμηση δεν αφορά μόνο τον αριθμό των εκπαιδευτικών αλλά και τις ώρες διδασκαλίας αυτών.
Η κυβέρνηση φαίνεται να είναι πρόθυμη να πράξει ότι χρειάζεται ώστε να κάνει “οικονομία” χωρίς όμως να την ενδιαφέρει ιδιαίτερα το θέμα της εκπαίδευσης και της παιδείας γενικότερα.
Τραγική ειρωνεία στην υπόθεση είναι πως συνεχώς ακούμε όλοι μας για ανάπτυξη της χώρας, οικονομικά, στον τομέα της υγείας, της παιδείας κ.λπ. Αν ίσχυε αυτό, αντί για εξοικονόμηση προσωπικού έπρεπε να δούμε νέες προσλήψεις. Ακόμη θα διακρίναμε νέες σύγχρονες σχολικές υποδομές, αντί του πρόσφατου λουκέτου 118 σχολείων.
Επανειλημμένες φορές μας έχει αποδειχθεί η αδιαφορία της κυβέρνησης τόσο στην παιδεία όσο και στους υπόλοιπους τομείς, αλλά αυτήν την φορά ξεπερνά κάθε όριο λογικής και αρχίζει να φαντάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Ο τομέας της παιδείας είναι ο πιο νευραλγικός καθώς είναι ο ίδιος μας ο καθρέφτης, ο καθρέφτης της κοινωνίας.
Οπότε θα πρέπει να φροντίσουμε να είναι στην ακρίβειά της, ώστε μέσα από την παιδεία να δημιουργηθούν άνθρωποι ευφυείς με δεξιότητες, γνώσεις, αξίες, αρχές που θα καταστούν άξιοι διάδοχοι της πολιτείας.
Σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα του καθεστώτος σκοτώνει την δημιουργική φαντασία, την πραγματική έφεση μάθησης των παιδιών από την πρώτη στιγμή που έρχεται σε επαφή μαζί τους. Tα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα από αισθητικής άποψης δεν αντικατοπτρίζουν ένα κατάλληλο περιβάλλον μάθησης και μόρφωσης του νέου πολίτη, δημιουργώντας ένα αίσθημα αποστροφής.
Στην αντίθετη όψη του νομίσματος, δηλαδή σε μια πολιτεία με μια άξια διοίκηση που θα σέβεται πρώτα τον εαυτόν της και κυρίως τον συνάνθρωπό της ο επαναπροσδιορισμός της παιδείας αλλά και η επανασύσταση της είναι αδιαμφισβήτητα.
Σε μια τέτοια πολιτεία τα σχολεία χωρίς κανέναν απολύτως οικονομικό περιορισμό θα έχουν ότι κάθε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή απαιτεί για την επίτευξη του σκοπού τους. Κάθε σχολείο θα έχει όλες τις υποδομές αθλοπαιδιών σε ατομικά και σε συλλογικά αθλήματα. Καθώς και τις πιο άρτιες εγκαταστάσεις για την κάλυψη των έμφυτων τάσεων που υπάρχουν στον άνθρωπο για την ανάδειξη της καλαισθησίας με την τέχνη.
Η παιδεία ενισχύει τόσο την δημιουργική φαντασία όσο και την ικανότητα για κρίση γιατί ο αυριανός πολίτης πρέπει να μετέχει κρίσεως και αρχής σε οτιδήποτε υπάρχει ώστε να διακρίνει τι είναι δικό του, τι είναι μέσα από την κοσμοθέαση του και τι όχι. (Κοσμοθέαση είναι οτιδήποτε προσλαμβάνεται από τις αισθήσεις και γίνεται αντιληπτό μέσω της νοητικής διεργασίας ως αληθινό και υπαρκτό).
Όμως για να υλοποιηθεί αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει πολιτική βούληση. Εφόσον δεν έχει αποτυπωθεί καμία τέτοια πρόθεση όλα αυτά τα χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, έφτασε η ώρα να το πράξει ο ίδιος ο πολίτης ως ολότητα μονάδα στην πολιτεία του.
Η Δυνατότητα αυτής της μεταρρύθμισης και η μεταβίβαση της δύναμης στον πολίτη συλλογικά, είναι εφικτή μόνο μέσω της ένωσής του στον Πολιτικό Φορέα Ελλήνων Συνέλευσις. Ώστε να πορευτούμε όλοι μαζί σε αυτά που μας ενώνουν και να επανεγκαθιδρύσουμε την πραγματική Δημοκρατία με έναν πιστοποιημένο πλούτο και μία αληθινή πολιτική.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ