Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Αν γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου πίσω στην εποχή των προγόνων μας, θα τους δούμε να κοιτάνε τα άστρα, υμνώντας τον ουρανό και τον ήλιο ως τον μέγα ζωοδότη, καθώς μέσα από το φως του αναδύεται η ίδια η ζωή. Μέσα από αυτήν τη θέαση, αναγνώριζαν το σύμπαν και τις δυνάμεις του, οι οποίες ενωμένες όλες μαζί γέννησαν τον ίδιο τον άνθρωπο και τα πάντα γύρω του.
Μέσα από δρώμενα, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τιμούσαν τις δυνάμεις αυτές, οι οποίες εναπόθεταν την ενέργεια του φωτός μέσα στο ίδιο το ύδωρ, κρατώντας ζωντανή τη ροή της ζωής, για να διαγράψει μια πορεία που ξεκινά από τη θέαση του κόσμου που την περιβάλλει και να φτάσει στο τελικό προορισμό της, την ίδια την θέωσή της καθώς αυτή θα ενώνεται με τον δημιουργό ήλιο, το ίδιο το φως.
Τα δρώμενα αυτά λάμβαναν μέρος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ωστόσο, το δρώμενο εκείνο που «πάντρευε» το γαλάζιο του ουρανού με το χρυσό του ήλιου, υφαίνοντας το ύδωρ με τα χρώματα του φωτός, διατηρώντας μέσα σε αυτό τις μνήμες του γένους των ανθρώπων για τη σύνδεσή τους με το Θείο, ήταν αυτό της Επιτολής του Σειρίου.
Ο Σείριος για τους προπάτορές μας ήταν η μήτρα δημιουργίας των πάντων. Σε εκείνη τη μήτρα γεννήθηκε και ο άνθρωπος. Και η μήτρα αυτή αποτύπωσε πάνω του το μεγαλείο της, για να γίνει και ο ίδιος δημιουργός μέσα από τη θέωσή του. Δεν είναι τυχαίο το όνομα «Κύων» που του δόθηκε, καθώς αυτό πηγάζει από το «κύω», που σημαίνει «κυοφορώ, εγκυμονώ».
Η μήτρα όμως αυτή, ο ίδιος μας ο Σείριος, ξεχάστηκε από τους ανθρώπους όταν αυτοί διαβήκαν το λάθος μονοπάτι που τους παρέσυρε στης λήθης το σκοτάδι. Οι μνήμες του ανθρώπινου γένους σβήστηκαν από τον χάρτη της γνώσης της ίδιας της ιστορίας, του ίδιου του γνώθι σ’ εαυτόν, με τους ανθρώπους να βυθίζονται σε μαύρα νερά.
Το ρολόι όμως του χρόνου αντέστρεψε την πορεία του ανθρώπου προς το άδικο, εμφανίζοντας αλήθειες γεννημένες μέσα από το δίκαιο μιας μήτρας που ζητά από τον άνθρωπο να πάρει θέση και από το άλφα να πάει στο ωμέγα ενώνοντας τη θέαση της θέωσης με την ίδια την δημιουργική του θέση μέσα στο σύμπαν.
Ο καιρός ωρίμασε και ο Σείριος σε λίγες μέρες θα εμφανίσει τις δυνάμεις του φωτός στο ύδωρ της αλήθειας του δικαίου, ζητώντας από τον άνθρωπο να είναι παρών και να τιμήσει το μεγαλείο της μήτρας που τον γέννησε και τον προόρισε για την Αθανασία.
Σειρίου τέλλοντος το ύδωρ τις μνήμες ανακαλεί,
κι η ιστορία του μέλλοντος που από τις Μοίρες έχει γραφτεί,
ζητά από τον άνθρωπο άφθονα να δημιουργεί.
Το δρώμενο της Επιτολής του Σειρίου επέστρεψε και καλεί όλους τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν τη δημιουργία τους. Να αναγνωρίσουν την αλήθεια τους. Να αναγνωρίσουν την απειροσύνη της ίδιας τους της γέννας: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ε5
