Της Μαρίας Ντάσιου
Ήταν 23 Απριλίου 2010 όταν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μας ανήγγειλε από το Καστελόριζο ότι η οικονομία της χώρας διαλύεται και θα ζητήσει την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Λίγες ημέρες μετά υπογράφεται και γίνεται νόμος το γνωστό σε όλους μας μνημόνιο!
Το ποσό του δημοσίου χρέους με το οποίο “εισήλθαμε” στον μηχανισμό ήταν περίπου 300 δις ευρώ. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, αντί να απομειωθεί, έχει αυξηθεί περίπου στα 360 δις ευρώ, σύμφωνα με τον Ο.Δ.ΔΗ.Χ. ( Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους ).
Δηλαδή κάναμε τόσες θυσίες τόσο σε προσωπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο για να χρωστάμε περισσότερα; Και μάλιστα ένα χρέος που δεν είναι καν δικό μας, διότι τα χρήματα τα πήραν οι ιδιωτικές τράπεζες;
Ολόκληρες οικογένειες έχουν διαλυθεί, συνάνθρωποί μας έχουν δώσει τέλος στη ζωή τους και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν ξεπουλήσει τα πάντα στην χώρα: αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητόδρομους, τρένα, ναυπηγεία, δημόσιες επιχειρήσεις μείζονος σημασίας και άλλα πολλά με σκοπό δήθεν την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Τότε γιατί αυτό αντί να μειώνεται, αυξάνει; Δεν είναι παράλογο;
Κανείς δεν προτίθεται να μας δώσει επαρκείς εξηγήσεις. Αντ’ αυτού ακούμε τα κυβερνητικά στελέχη και τον ίδιο τον σημερινό πρωθυπουργό να διατυμπανίζουν πως όλα πάνε καλά, πως έχουμε φοβερή ανάκαμψη στην οικονομία και ότι η χώρα έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Αυτό, κύριοι, ξεφεύγει και από τα όρια του παραλόγου!
Διότι δεν συνάδει πουθενά με τις συνθήκες της καθημερινότητας που βιώνουμε εμείς οι πολίτες. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε την ανεξέλεγκτη ακρίβεια στα προϊόντα, ακόμη και στα είδη πρώτης ανάγκης. Ο μέσος μισθός δεν επαρκεί καν για να καλύψουμε τα άκρως απαραίτητα – στέγαση, ενέργεια, διατροφή. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις παλεύουν να αντέξουν με υψηλά κόστη διαχείρισης και φορολογίας.
Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα, ούτε στην μία περίπτωση που σχετίζεται με την επιβίωσή μας, ούτε στην άλλη που αφορά το ξεπούλημα των πάντων για να πληρώσουμε ένα χρέος, που αυτό τελικά αυξάνεται.
Αυτοί που ψεύδονται είναι οι εκάστοτε διαχειριστές μας που ενδύονται τα χρώματα των κομμάτων για να μας πείσουν ότι είναι διαφορετικοί, ενώ στο τέλος της ημέρας φανερώνεται ότι είναι όλοι μαζί μια παρέα. Και φυσικά είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για την κατάπτωση της ιερής μας χώρας.
Εδώ μας έχουν πει ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια. Όμως δεν μας εμφάνισαν ποτέ κάποιο νόμο που να το αποδεικνύει. Με τον νόμο 3845/2010 μπήκαμε. Και με νόμους πέρασαν και τα επόμενα που στην ουσία ήταν απλά τροποποιήσεις. Με ποιο νόμο βγήκαμε;
Η πραγματικότητα είναι πως τον παλιό νόμο τον ακυρώνεις μόνο με έναν καινούριο! Αυτό είναι και μόνο αυτό μπορεί να ισχύει. Όλα τα υπόλοιπα είναι στάχτη στα μάτια για να μην βλέπουμε την αλήθεια.
Και αυτή είναι ότι έχουν παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία για 99 χρόνια, συνεχίζουν ασταμάτητα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας και μας φτωχοποιούν συνεχώς. Στην ουσία ένα κράτος που δεν έχει περιουσιακά στοιχεία είναι ως να τελεί υπό πτώχευση και οι πολίτες του παραμένουν υποθηκευμένοι στους δανειστές.
Κύριοι, δεν ερωτηθήκαμε ποτέ για όσα άδικα είχατε σκοπό να πράξετε εναντίον μας ούτε συναινέσαμε στην διάλυση της πατρίδας μας. Και εάν τολμήσετε να πείτε ότι σας ψηφίσαμε (θα το δούμε κι αυτό όταν έρθει η ώρα) και σας δώσαμε την εντολή, σας απαντάμε ότι ΔΕΝ δώσαμε ποτέ καμία τέτοια εντολή σε κανέναν! Εντελώς αυθαίρετα θεωρήσατε ότι έχετε «λευκή επιταγή» να εκτελείτε ότι εξυπηρετεί τα δικά σας συμφέροντα. Οι μάσκες έπεσαν όμως και ετοιμαστείτε και για την δική σας κατάρρευση!
Διότι εμείς θέλουμε μια αληθινή ελληνική διοίκηση που να έχει ως επίκεντρο των δράσεών της εμάς τους πολίτες και τα συμφέροντά μας σε συλλογικό επίπεδο. Βασικό της μέλημα πρέπει να είναι η φροντίδα, η ασφάλεια, η ευημερία και η αφθονία υλικών -και όχι μόνο- αγαθών με ισότητα για όλους εμάς τους πολίτες.
Αυτό προϋποθέτει το νοικοκύρεμα των οικονομικών της χώρας, τον έλεγχο και την χρησιμοποίηση καθαρών κεφαλαίων για την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Να κάνουμε ένα πραγματικό ταμείο με όσους μας έχουν πιέσει, να καθαρίσουμε και να μην χρωστάμε πουθενά ώστε να είμαστε αυτόνομοι και αυτάρκεις.
Τέτοια διοίκηση θέλουμε και θα την αποκτήσουμε. Όλα είναι θέμα πολιτικής βούλησης! Δηλαδή της δικής μας βούλησης, γιατί η έννοια “πολιτική” προέρχεται από τον πολίτη. Και είναι η ώρα να εμφανιστούμε ενεργά!
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ