Οι παθογένειες της ΕΛ.ΑΣ δεν λύνονται με ημίμετρα

Του Ορμάνη Αθανάσιου

Εκατοντάδες αστυνομικοί από υπηρεσίες της περιφέρειας έχουν αποσπαστεί τις τελευταίες εβδομάδες σε Αττική και Θεσσαλονίκη, σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ενισχύσει την αστυνόμευση στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας, με υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας.

Οι σχετικές διαταγές δόθηκαν με τη μορφή του «κατεπείγοντος» που αφορούν μετακινήσεις αστυνομικών από την περιφέρεια «στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής, για στελέχωση Ομάδων Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος, λόγω αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών».

Οι αποσπάσεις έχουν διάρκεια δύο μηνών με δυνατότητα ανανέωσης για ακόμη δύο μήνες. Η μηνιαία αποζημίωσή τους υπολογίζεται σε 4.200 ευρώ, δίχως σ’ αυτά τα χρήματα να συμπεριλαμβάνεται ο μισθός. Η αποζημίωση των 4.200 ευρώ αφορά την κάλυψη δαπανών διαμονής, διατροφής, καθώς επίσης και την εκτός έδρας αποζημίωση των ενστόλων. 

Τα παραπάνω όμως αναδεικνύουν και μια δυσλειτουργία της ΕΛ.ΑΣ., που αφορά τον μηχανισμό μεταθέσεων του προσωπικού. Οι συγκεκριμένες αποφάσεις προκαλούν αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ. και ταυτόχρονα φέρνουν στο φως ένα χρόνιο πρόβλημα, αυτό της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού και της διαδικασίας μεταθέσεων. 

Από την άλλη, οι αντιδράσεις δικαιολογούνται από το γεγονός ότι τόσο μεγάλα χρηματικά ποσά καταβάλλονται ως αποζημίωση στους αποσπασμένους αστυνομικούς, όταν  στην Αττική εκτελούν υπηρεσία δύο αστυνομικοί με τον ίδιο βαθμό, με τον έναν να αμείβεται με μισθό ύψους περίπου 1.000 ευρώ και τον άλλον πάνω από 5.000 ευρώ τον μήνα. Έτσι, οι μαζικές αποσπάσεις δημιουργούν αναμφίβολα και μια σοβαρή οικονομική διάσταση.

Παθογένειες πολλών ετών εμφανίζονται στη διοίκηση και την οργάνωση της  ΕΛ.ΑΣ., ειδικά αυτές που αφορούν μεταθέσεις και αποσπάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Παρά το γεγονός ότι οι μετακινήσεις των αστυνομικών από την περιφέρεια στα αστικά κέντρα γίνονται με στόχο τον έλεγχο της εγκληματικότητας, δεν φαίνεται να εξυπηρετούν τον σκοπό τους. 

Όπως αποδεικνύεται καθημερινά, το σύνθετο, χρόνιο και πάντα επίκαιρο φαινόμενο της εγκληματικότητας δεν μπορεί να εξαλειφθεί απλώς με τη συσσώρευση αστυνομικού προσωπικού στις μεγάλες πόλεις και την παράλληλη υποστελέχωση στην περιφέρεια, δεδομένου ότι η βία και η εγκληματικότητα γνωρίζει δυστυχώς μεγάλη άνθηση στη χώρα μας, ακόμα και στις επαρχιακές περιοχές. Έτσι οι παθογένειες εντός της ΕΛ.ΑΣ. αποβαίνουν εν τέλει επικίνδυνες για τους πολίτες, η ασφάλεια των οποίων είναι αδιαπραγμάτευτη. Φαίνεται λοιπόν για ακόμα μια φορά, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν την τακτική της ελλιπούς και προσωρινής “απάντησης” στα κοινωνικά προβλήματα, σκεπάζοντας τα με ημίμετρα που δεν εξυπηρετούν τα δημόσια συμφέροντα. 

Τέτοιες κινήσεις και μέτρα αποκαλύπτουν την αδυναμία και την ανικανότητα της κυβέρνησης σε θέματα διοίκησης και οργάνωσης, να πραγματώσει το βασικό της καθήκον, που δεν είναι άλλο από την προστασία του Έλληνα πολίτη, ο οποίος προς το παρόν είναι εκτεθειμένος σε κάθε μορφή βίας.     

Πέρα από το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά είναι αυταπόδεικτα αναποτελεσματικά και επικίνδυνα, δημιουργούν επίσης άδικο και σύγχυση εντός της ΕΛ.ΑΣ. Κατάφωρη αδικία είναι για παράδειγμα η τεράστια μισθολογική διαφορά ανάμεσα στους αποσπασμένους και μη αστυνομικούς, οι οποίοι εκτελούν τις ίδιες υπηρεσίες και έχουν τον ίδιο βαθμό. Ακολούθως γεννιέται ο φθόνος, οι συγκρούσεις και η κομματικοποίηση των αστυνομικών προκειμένου να λάβουν τα χρηματικά οφέλη των αποσπάσεων. Επομένως αξίζει να αναλογιστούμε εάν αυτά τα μέτρα εξυπηρετούν όντως τους Έλληνες πολίτες ή τους ψηφοθηρικούς σκοπούς των κομμάτων ενόψει εκλογών.

Αντίθετα με την ισχύουσα κατάσταση, χρέος της  αστυνομίας είναι να εξασφαλίσει την εσωτερική ασφάλεια των πολιτών. Για τον λόγο αυτό η πολιτεία θα πρέπει να τους παράσχει κάθε υλικοτεχνική εξάρτηση και τη μέγιστη εκπαίδευση με υπερσύγχρονα τεχνολογικά συστήματα. Απαραίτητες είναι επίσης οι συχνές προσλήψεις με στόχο την στελέχωση των αστυνομικών τμημάτων σε όλη τη χώρα αδιακρίτως, ώστε να εκτελούνται όλες οι υπηρεσίες ολοκληρωμένα και αποτελεσματικά. Είναι ανάγκη επίσης να παρέχονται ικανοποιητικές μισθολογικές και ασφαλιστικές εισφορές με ισοτιμία, ώστε οι αστυνομικοί να κάνουν απρόσκοπτα και απροβλημάτιστα το καθήκον τους. Όλα αυτά όμως μπορούν να πραγματοποιηθούν υπό μίας  ανθρωποκεντρικής πολιτικής, όπου η πολιτεία σέβεται τα σώματα ασφαλείας και αυτά με την σειρά τους σέβονται τον Έλληνα πολίτη.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *