Του Ορθαγόρα
«Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς θα πεθάνει».
Θυμόσαστε τη δήλωση του λιστοκράτη πρώην αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, Στέλιου Πέτσα; Αν όχι, δείτε το δίλεπτο βιντεάκι για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας:
Έχετε την εντύπωση ότι άλλαξαν πολλά από τότε; Αν ναι, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Και πιθανότατα είστε από αυτούς που παραμένουν εγκλωβισμένοι στη ζωτική ψευδαίσθηση ότι οι εν ενεργεία πολιτικοί είναι… άνθρωποι με συναισθήματα και φιλότιμο.
Ε, λοιπόν, θα σας το χαλάσω. Δεν είναι!
Άψυχοι αλγόριθμοι έχουν απλώσει φαρδιά πλατιά την έδρα τους (δηλαδή, τον ποπό τους) στα έδρανα της μισελληνικής Βουλής, αλγόριθμοι που τους γράφουν και τους χρησιμοποιούν τα ελληνοκτόνα κέντρα εντός και εκτός επικράτειας.
Κι αν αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζω «αλγόριθμους» πλάσματα με σάρκα και οστά, σας παραπέμπω στη σύγχρονη συστημική βιολογία που διατείνεται με βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένας πολύπλοκος αλγόριθμος.
Ο εβραϊκής καταγωγής ιστορικός, φιλόσοφος, και μελλοντολόγος, Γιουβάλ Νόα Χαράρι, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, μας λέει ξεκάθαρα ότι, στις εγγράμματες κοινωνίες, οι άνθρωποι-αλγόριθμοι «οργανώνονται σε δίκτυα, έτσι που κάθε άτομο είναι απλώς ένα βήμα σε έναν τεράστιο αλγόριθμο, κι ο αλγόριθμος σαν σύνολο είναι αυτός που παίρνει τις σημαντικές αποφάσεις».
Ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Κασσελάκης, η Κεραμέως, ο Πέτσας, και σχεδόν εν συνόλω ο πολιτικός συρφετός, είναι περήφανα τέκνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, γαλουχημένα με τις διδαχές του Χαράρι.
Νομιμοποιούμαστε, λοιπόν, να δούμε τη Βουλή σαν ένα δίκτυο συνδεδεμένων αλγορίθμων.
Ένα δίκτυο που το χειρίζονται άλλα μεγαλύτερα δίκτυα, τα οποία συναποτελούν αυτό που λέγεται «παγκόσμιο σύστημα».
Και, όπως μας λέει ο Γιουβάλ, «σύμφωνα με το αλγοριθμικό ιδεώδες, η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια του “συστήματος” και όχι στα χέρια των θνητών με σάρκα και οστά που τυχαίνει να βρίσκονται στην μία ή στην άλλη θέση».
Αυτό το αλγοριθμικό σύστημα που παίρνει για εμάς, αλλά χωρίς εμάς, όλες τις σημαίνουσες αποφάσεις είναι, φυσικά, άψυχο. Αλλά άψυχοι είναι και οι επιμέρους θνητοί αλγόριθμοι -άψυχοι με τη βούλα των συστημικών «επιστημών της ζωής», οι οποίες δεν αναγνωρίζουν στον χόμο σάπιενς ούτε ψυχή, ούτε πνεύμα, ούτε ελεύθερη βούληση, ούτε αξίες.
Ο λιστοκράτης Πέτσας δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να εκφράσει δημοσίως αυτά τα οποία προγραμματίστηκε να πιστεύει και να υπηρετεί: «Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς θα πεθάνει».
Ο Χαράρι και τ’ αφεντικά του είναι οπαδοί της δαρβινικής εξελικτικής θεωρίας, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η πεποίθηση ότι επιβιώνει μόνον το ζώο που προσαρμόζεται. Πώς θα ήταν, λοιπόν, δυνατόν να πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό τα μαθητούδια του Χαράρι;
Ζωικοί αλγόριθμοι είμαστε γι’ αυτούς. Ζώα και αλγόριθμοι που πρέπει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε επιταγές του συστήματος.
Και, στη γλώσσα τους, προσαρμογή σημαίνει συμμόρφωση και υποταγή.
Ή συμμορφώνεσαι με τας (αλγοριθμικάς) υποδείξεις ή πεθαίνεις. Τόσο απλό!
Όσο συνεχίζεται η κατάληψη της Βουλής (και της χώρας) από αυτά τα ανδρείκελα, ξεχάστε ψυχή, πνεύμα, ελεύθερη βούληση, αξίες, δικαιοσύνη.
Να προσαρμοστώ, λοιπόν, ή να πεθάνω; Ιδού η απορία.
Προσωπικά, επιλέγω να (τους) πολεμήσω.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ