Του Παρασκευά Αρσενίου Ειδικού Παθολόγου
Στις 19/2/2024 ο υπουργός υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης αναφέρθηκε λεπτομερέστερα στο σχέδιο αντιμετώπισης του τεράστιου προβλήματος της αναμονής των πολιτών, που περιμένουν μήνες έως και χρόνια να έρθει η σειρά τους να χειρουργηθούν.
Όπως ανέφερε ο υφυπουργός υγείας κ. Μάριος Θεμιστοκλέους, αυτοί που περιμένουν να χειρουργηθούν, ανέρχονται σε 102.637 από τους οποίους οι 26.000 και πλέον έχουν χρόνο αναμονής πέραν των 12 μηνών.
Το σχέδιο προβλέπει αφενός την Ενιαία Λίστα Χειρουργείων, που θα αναρτηθεί δημόσια σε τρεις μήνες, ώστε οι πολίτες να πληροφορούνται τον χρόνο αναμονής και αφετέρου την οικονομική επιβάρυνση των ασθενών, που θα καλούνται να πληρώνουν από 300 έως 2000 ευρώ ως αμοιβή του γιατρού προκειμένου να εξυπηρετηθούν νωρίτερα.
Φαίνεται πως ο κ. υπουργός εμμένει στην σκέψη αυτή παραβλέποντας γεγονότα.
Τα ισχύοντα μέχρι στιγμής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι ότι οι γιατροί του λαμβάνουν χαμηλούς μισθούς, οι κλινικές και τα τμήματα είναι υποστελεχωμένα, οι δε νέοι γιατροί παραμένουν αδιάφοροι στις προκηρύξεις του υπουργείου, προτιμώντας να αναζητούν θέσεις εργασίας στην αλλοδαπή.
Καθώς δεν προβλέπεται από την κυβέρνηση αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στο ΕΣΥ, το υπουργείο με το νομοσχέδιο αυτό επιχειρεί μάλλον να αυξήσει το εισόδημα των γιατρών του ΕΣΥ, ωθώντας τους να εργάζονται ως ιδιώτες, πραγματοποιώντας απογευματινά χειρουργεία.
Ο κ. υπουργός θα πρέπει να μας εξηγήσει το πως θα πραγματοποιεί απογευματινά χειρουργεία ο γιατρός που εργάζεται όλο το πρωινό στο τμήμα, που το απόγευμα κάνει ιατρείο μέσα στο νοσοκομείο, που εκτελεί εφημερίες και ταυτόχρονα θα παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες. Τι θα γίνεται επίσης το επόμενο πρωινό με την νοσηλεία των κατά το προηγούμενο απόγευμα χειρουργημένων;
Ενώ λοιπόν με δυσκολία πραγματοποιείται η λειτουργία του πρωινού ωραρίου, αντί να προσληφθεί προσωπικό, ο κ. υπουργός φαντάζεται ότι μπορεί να εξωθήσει στα άκρα το υπάρχον ιατρικό προσωπικό, προκειμένου να καλύψει το αριθμητικό κενό.
Ασφαλώς ο κ. υπουργός γνωρίζει ότι ο πολίτης πληρώνει για την υγειονομική του περίθαλψη από τις απαξιωμένες αποδοχές του και είναι απαράδεκτο να “εξαναγκάζεται” να πληρώνει για ιδιωτική περίθαλψη.
Εάν πραγματικά επιθυμεί να αναδιαρθρώσει το δημόσιο σύστημα υγείας, να λύσει τα προβλήματα της μακράς αναμονής, τότε είναι ανάγκη να φροντίσει να χρησιμοποιήσει τον εμφανή στον κρατικό προϋπολογισμό πλούτο, ο οποίος περιέργως επί σειρά ετών παραμένει αχρησιμοποίητος, να προκηρύξει θέσεις εργασίας με κίνητρα ικανά να προσελκύσουν τους άξιους εκείνους που τώρα δικαίως απαξιούν να προσέλθουν και να οικοδομήσει, να οργανώσει και να εξοπλίσει νοσηλευτικά ιδρύματα τα οποία δικαίως να προτιμά ο πολίτης.
Εάν ο κ. υπουργός διάβαζε αυτές τις γραμμές και τις προτάσεις, είναι βέβαιο ότι δεν θα προχωρούσε σε καμία ενέργεια, γιατί δεν υπάρχει πολιτική βούληση τόσο από τον ίδιο όσο και από τους προκατόχους του. Βέβαιο είναι ότι χρήματα μεν υπάρχουν, πολιτική βούληση όμως δεν υπάρχει.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ