Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Η σειρά KAOS ήρθε να ταράξει τα νερά μέσα από την πλατφόρμα του Netflix και να φέρει τα πάνω κάτω στην ελληνική μυθολογία.
Η ιστορία του KAOS πραγματεύεται την σχέση θνητών και θεών με τους πρώτους να πέφτουν θύματα της παρανοϊκής απληστίας των δεύτερων καθώς αυτοί προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην αθανασία.
Κεντρικό πρόσωπο της σειράς ο αρχηγός του Ολύμπου, Δίας, πλαισιωμένος μεταξύ άλλων από την Ήρα, τον Ποσειδώνα, τον Άδη, τον Διόνυσο, την Περσεφόνη, τον Ορφέα, την Ευρυδίκη, την Αριάδνη και τον Μίνωα. Αφηγητής της σειράς είναι ο Προμηθέας, ο οποίος εμφανίζεται ως εχθρός του Δία και ενορχηστρωτής της πτώσης του από τον θρόνο.
Όλα διαδραματίζονται στη σημερινή εποχή όπου ο άπληστος – σύμφωνα με την πλοκή της σειράς πάντα – Δίας για να παραμείνει στην εξουσία, πίνει από το νερό του μαιάνδρου, ένα συντριβάνι που τρέφεται από τις παγιδευμένες ψυχές ενός απόκοσμου τόπου με το όνομα Τίποτα, ενώ τρεις θνητοί παλεύουν να σώσουν την ανθρωπότητα από τους αδηφάγους θεούς.
Αν η συγκεκριμένη σειρά ήταν τραγούδι, θα ήταν σίγουρα του Ρουβά: «Μετά από σένα το χάος, μετά από σένα το τίποτα».
Σε αυτήν όμως την περίπτωση – του τραγουδιού δηλαδή – θα αναρωτηθεί κανείς σε ποιον αναφέρεται η προσωπική αντωνυμία «εσένα»…
Μα φυσικά στον ίδιο τον άνθρωπο, διότι η απουσία του στην ίδια του την ύπαρξη είναι αυτή που οδηγεί μια κοινωνία σε ένα απόλυτο τίποτα όπου κυριαρχεί το χάος, καθώς αυτός ξέχασε τη θεϊκή του φύση και συμφώνησε – συνειδητά ή μη – στον χλευασμό των ίδιων των θεών του.
Αυτός ο χλευασμός έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στις μέρες μας, κάτι το οποίο αποτυπώθηκε περίτρανα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, φέτος το καλοκαίρι. Ένας χλευασμός που μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο γιατί ο άνθρωπος απαρνήθηκε τη νόησή του και προτίμησε να βουτήξει στο χάος μιας ανυπαρξίας, κατηγορώντας τους θεούς του για αυτή την κατάπτωση.
Βουτώντας λοιπόν στη λήθη του Τίποτα, πήρε μαζί του και τις έννοιες των λέξεων και τις «έπνιξε» και αυτές και ξέχασε πως «θεός» μέσα από τον αναγραμματισμό του σημαίνει «έθος», γνωστή και ως «έξη», «συνήθεια», δηλαδή η ένωση και ταύτιση (συν-) με το ήθος (-ήθεια), που είναι αυτό που κατευθύνει τον άνθρωπο στο μονοπάτι προς τη θέωσή του. Είναι η ταύτιση με τις αξίες της Λογικής, της Ελευθερίας, της Αρετής, της Δικαιοσύνης, της Ισότητας, της Αφθονίας, της Αλήθειας, της Αισθητικής, της Αρμονίας, της Ανδρείας, της Ευδαιμονίας και του Γνώθι Σ’ Εαυτόν.
Δώδεκα αξίες, όσοι και οι θεοί του Ολύμπου, συνθέτουν την αθανασία μας και μας θέτουν εντός αυτής. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν τη σημασία των αξιών αυτών και δηλώσουν παρών στην ίδια τους την ύπαρξη, δηλαδή αναγνωρίσουν το ύδωρ της δημιουργίας που τους συνθέτει και δεν τροφοδοτεί θεούς δολοφόνους αλά Netflix, τότε ο εαυτός τους θα ενωθεί με το άπειρο και θα ταυτιστεί με την ίδια την αθανασία των πάντων.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ