Της Μαρίας Ντάσιου
Υπόθεση κακουργηματικής απάτης σε βάρος του ΕΟΠΥΥ από εταιρείες που εισήγαγαν και εμπορεύονταν ιατροτεχνικό υλικό, και συγκεκριμένα επιθέματα, εξιχνιάστηκε από τη Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας.
Σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος των νόμιμων εκπροσώπων 227 εταιρειών και βρέθηκαν περισσότερες από 71.000 υποθέσεις παράνομης εκτέλεσης συνταγών, προκαλώντας ζημιές στον Οργανισμό ύψους 8.237.193 ευρώ!
Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι εταιρείες που εισήγαγαν τα επιθέματα, την περίοδο μεταξύ 2017 και 2019, ενέταξαν τα προϊόντα τους σε υποκατηγορίες ιατρικού υλικού που καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ για να λάβουν υψηλότερη αποζημίωση, ενώ δεν πληρούσαν τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Έπειτα, τα υλικά αυτά συνταγογραφήθηκαν σε ασθενείς, ενώ, όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσαν να καλύψουν τις θεραπευτικές ανάγκες τους και ήταν δυνητικά επιβλαβή για την υγεία τους.
Η δικογραφία είναι σε εξέλιξη και τον λόγο τώρα έχει η δικαιοσύνη. Δεν γίνεται όμως να μη σταθούμε σε κάποια σημεία του θέματος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται ένα σκάνδαλο στον χώρο της υγείας ώστε να “πέσουμε από τα σύννεφα”. Έχει απ’ όλα το πανέρι: από χρηματισμούς γιατρών, συντάξεις αναπηρίας σε υγιείς, χιλιάδες παράνομες συνταγογραφήσεις, έως το πολύ γνωστό μας σκάνδαλο Novartis. Συγκεκριμένα στο τελευταίο -που ήρθε στο φως της δημοσιότητας πριν από 8 περίπου χρόνια- αν και οι έρευνες για εμπλεκόμενους γιατρούς συνεχίζονται, εντούτοις η δικαιοσύνη “ξέπλυνε” τα πολιτικά πρόσωπα που θα κατηγορούνταν για χρηματισμό εάν δεν απαλλάσσονταν τα στελέχη της εταιρείας. Σύμφωνα, δηλαδή, με το βούλευμα (με αριθμό 764/2023) οι δικαστές του Συμβουλίου αποφάνθηκαν ότι τα στελέχη της μητρικής εταιρείας δεν τέλεσαν την πράξη της δωροδοκίας, από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, και της άμεσης συνέργειας στο εν λόγω αδίκημα «σε ό,τι αφορά στα 10 πολιτικά πρόσωπα που διερευνήθηκαν για την υπ’ αυτών τέλεση πράξεων παθητικής δωροδοκίας, είτε ως ύποπτοι είτε ως κατηγορούμενοι». Αλήθεια, αν δεν γινόταν έρευνα για τη Novartis σε παγκόσμιο επίπεδο, θα μαθαίναμε κάτι;
Αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα είναι διαχρονικό, με τεράστιο κόστος τόσο για την οικονομία της χώρας και των πολιτών όσο και σε ηθικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων από την ανεξέλεγκτη, όπως αποδεικνύεται, χρήση ιατροτεχνολογικού υλικού και συνταγογραφούμενων φαρμάκων είναι μία από τις κύριες παραμέτρους στις οποίες πρωτίστως θα έπρεπε να σταθούν οι κυβερνήσεις -εάν, βέβαια, υπήρχε χρηστή διοίκηση.
Δυστυχώς, δεν διαφαίνεται φως στο τούνελ όσο εμείς οι “πολίτες” συνεχίζουμε να επιτρέπουμε να μας κυβερνούν οι ίδιοι που με τις πρακτικές τους μας έχουν δείξει ότι έχουν στήσει τον δικό τους μηχανισμό για το δικό τους όφελος και των παρατρεχάμενών τους.
Είμαστε “πολίτες” σε εισαγωγικά, διότι, είτε νομίζουμε ότι συμμετέχουμε εκτελώντας τις εντολές τους είτε νομίζουμε ότι απέχουμε απλά και μόνο αντιδρώντας, στην ουσία δεν δρούμε με την πραγματική μας ιδιότητα.
Ο πολίτης πρέπει να είναι κοινωνός κρίσεως και αρχής: Δεν αρκεί απλά να ενδιαφέρεται για τα κοινά, αλλά είναι αναγκαίο να ασκεί εξουσία. Βασικό κριτήριο της ιδιότητας του πολίτη είναι η ενεργός συμμετοχή του στην άσκηση αρχής (της δικαστικής, της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας).
Σε πολιτείες ενεργών ελεύθερων πολιτών δεν χωράνε η διαφθορά και η κακοδιαχείριση στη δημόσια διοίκηση. Κανένας δεν μπορεί να είναι υπεράνω των νόμων του δικαίου και της αλήθειας που οι ίδιοι οι άνθρωποι αποφασίζουν.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ