Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών κατακρίνει το κλείσιμο της εξεταστικής επιτροπής σχετικά με τη διερεύνηση του δυστυχήματος στα Τέμπη και την εσπευσμένη ολοκλήρωση των εργασιών της.
Συγγενείς που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα σε αυτή την τραγωδία μιλούν ουσιαστικά για μία επιτροπή «παρωδία» που στόχο είχε να συγκαλύψει παρά να ρίξει φως στην υπόθεση. Επίσης αναφέρουν πως η εξεταστική της βουλής αποτελεί προσβολή για τα 57 θύματα καθώς ολοκληρώθηκε με ελλιπή δικογραφία και χωρίς τις καταθέσεις βασικών μαρτύρων, κάτι το οποίο υποδηλώνει «κουκούλωμα» ευθυνών συγκεκριμένου βουλευτή.
Ο τρόπος διεξαγωγής της εν λόγω επιτροπής διεγείρει ποικίλα ερωτήματα ως προς τη λειτουργία του Κράτους Δικαίου με τους ίδιους τους συγγενείς να ζητούν την άρση ασυλίας πολιτικών προσώπων, ένα αίτημα που στηρίζουν και 1,3 εκατομμύρια πολίτες μέσω διαδικτυακού ψηφίσματος.
Στην πραγματικότητα, η εξεταστική επιτροπή για τα Τέμπη συνιστά ακόμη ένα κομματικό φιάσκο που για άλλη μια φορά θα «μπαζώσει» την αλήθεια. Η προχειρότητα ως προς τον τερματισμό των εργασιών της δείχνει να μοιάζει με την βιαστική επιχωμάτωση του χώρου του δυστυχήματος, ενέργειες που φανερώνουν μια κυβέρνηση που προτιμά τη συγκάλυψη παρά την αποκάλυψη, ρίχνοντας χώμα κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά για να θολώσει τα νερά.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, πάνω σε αυτό το «διπλό μπάζωμα» έρχονται να πατήσουν απόψεις πολιτικών και δημοσιογράφων με τους μεν να αναφέρουν πως «κανείς Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για τα Τέμπη» (βλ. Άδωνη Γεωργιάδη) και τους δε να μιλούν για «ψύχωση» της κοινωνίας (βλ. Άρη Πορτοσάλτε), ενώ κάποιοι άλλοι δεν παρέλειψαν να «διασκεδάσουν» κατα τη διάρκεια της «γουρλίδικης» αυτής επιτροπής (βλ. Δημήτρη Μαρκόπουλο). Βέβαια σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφερθεί και η πρόσφατη δήλωση του κ. Γεωργιάδη που θεωρεί «καλό για την κυβέρνηση» τη μεταφορά παράνομου υλικού που προκάλεσε την έκρηξη κατά τη σύγκρουση των δύο τρένων.
Όπως όλα δείχνουν την τελευταία πενταετία διακυβέρνησης της χώρας, κάθε τι παράνομο τελικά είναι «καλό για τη κυβέρνηση» αλλά σίγουρα όχι για τον ίδιο τον πολίτη, είτε αυτό έχει να κάνει με υποκλοπές, διαρροή emails, golden boys, ιδιωτικοποιήσεις αλλά και φόρτωση παράνομου υλικού στις ράγες του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας. Και αυτό το κάθε τι που είναι καλό για την ίδια τη κυβέρνηση θα παραμείνει παράνομο, μιας και η νομοθετική εξουσία του επιτελικού αυτού κράτους έχει «μπαζώσει» εδώ και χρόνια την αλήθεια με παρα-νόμους και όχι νόμους.
Σε ένα όμως πραγματικό Κράτος Δικαίου το «παρά» βγαίνει από την εξίσωση της Δικαιοσύνης και μπαίνει το «ίσος», για να λειτουργήσει η πολιτεία με ισονομία και όχι με παρανομία, με ισοκρατία και όχι παρακρατικά. Έτσι η Δικαιοσύνη είναι διορθωτική και όχι παραμορφωτική. Η Δικαιοσύνη είναι άμεση και δεν δικάζει στο «παρά» αλλα στο «ακριβώς». Είναι ανεξάρτητη και δεν κοιτάζει πρόσωπα και κοινωνικά status και πάνω από όλα δε μοιράζει συγχωροχάρτια.
Πώς όμως αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει καθώς αυτή διαιωνίζει και πολλαπλασιάζει ένα άδικο μέσα στην κοινωνία, εμποδίζοντας την επανόρθωση του ίδιου του δικαίου; Μια επανόρθωση που επιτυγχάνεται μέσα από ποινές «τιμωρίες» οι οποίες στην πραγματικότητα ζητούν από τους ίδιους τους παραβάτες να «τιμήσουν τα όρια» των κανόνων της πολιτείας εφόσον οι ίδιοι τα έχουν ξεπεράσει.
Έπειτα από έρευνα των προγραμμάτων των πολιτικών κομμάτων που έλαβαν μέρος στις βουλευτικές εκλογές την περίοδο Μαΐου – Ιουνίου του προηγούμενου έτους, ένα συγκεκριμένο κόμμα (μάλλον πολιτικός φορέας, όπως οι ίδιοι προτιμούν να αυτοπροσδιορίζονται) δίνει την απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα με την εξής πρόταση: γραπτή δέσμευση πολιτικών προσώπων με άμεση παραίτηση από το αξίωμά τους σε περίπτωση παραπτώματος το οποίο παραβιάζει την εύρυθμη λειτουργία της πολιτείας. Ο πολιτικός φορέας στον οποίο γίνεται αναφορά ακούει στο όνομα Ελλήνων Συνέλευσις, ο οποίος μέσα από αυτή του τη πρόταση φαίνεται να δείχνει έναν τρόπο που θα διασφαλίζει το δίκαιο του πολίτη και όχι το «καλό για τη κυβέρνηση».
Ένα Κράτος Δικαίου δεν μπορεί να λειτουργήσει με ασυλίες που οδηγούν σε κατάχρηση εξουσίας αλλά μόνο βάσει ενός αξιακού συστήματος πάνω στο οποίο θα εδράζονται πολιτικές ευθύνες και πράξεις που θα αναδεικνύουν την αλήθεια, την ισότητα και τη δικαιοσύνη.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ