Του Ερμή Παπαχριστοφόρου
Θλίψη προκάλεσε στην οικογένεια του Ιάσονα Λαλαούνη η απόφαση του δικαστηρίου, καταδικάζοντας τον αστυνομικό που οδηγούσε υπηρεσιακό όχημα της Ντόρας Μπακογιάννη σε 3 χρόνια φυλάκισης με αναστολή, όταν τον Μάρτιο του 2021 εγκατέλειψε στην άσφαλτο τον νεαρό 23χρονο.
Ιδιαίτερα αισθητή ήταν η απογοήτευση της μητέρας του Ιάσονα και των συγγενών και φίλων που βρισκόντουσαν στο δικαστήριο αφού στο άκουσμα της απόφασης δεν αναφέρθηκε τίποτα για αφαίρεση διπλώματος του κατηγορουμένου.
Συγκεκριμένα η μητέρα του νεαρού δήλωσε: «Έτσι λειτουργεί η ελληνική δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει. Ούτε το δίπλωμα δεν αφαιρέσανε, σαν παράδειγμα, να δείξουν στους οδηγούς ότι τιμωρείται κάποιος όταν οδηγά παράνομα»
Άλλωστε δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα περισσότερο από την «δικαιοσύνη» όταν μια υπόθεση ανθρωποκτονίας χρειάζεται 3 χρόνια ώστε να βγει δικαστική απόφαση.
Αλλά εδώ ας αναλογιστούμε τι θα συνέβαινε αν στην θέση του οδηγού βρισκόταν κάποιος άλλος, που καμία σχέση δεν θα είχε με τα πολιτικά αυτά πρόσωπα;
Ενδεχομένως οι ποινές που θα υφίστατο να ήταν άμεσες και ανάλογες του αδικήματος το οποίο παράχθηκε.
Είναι άδικο και προσβολή προς τον ίδιο τον πολίτη και την πολιτεία του να υπάρχει διαχωρισμός και άνιση αντιμετώπιση. Ακόμα πιο άδικο δε, είναι όταν τα πολιτικά πρόσωπα έχουν το ακαταδίωκτο, λόγω της ασυλίας τους.
Τότε για ποια δικαιοσύνη να μιλήσουμε στην χώρα μας, όταν μία συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών μπορεί να κλέψει, να σκοτώσει, να βιάσει αλλά στο τέλος κανείς τους δεν θα τιμωρηθεί;
Η δικαιοσύνη σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου οφείλει αρχικά να είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση, να δρα αυτόνομα δίχως να βλέπει πρόσωπα αλλά γεγονότα και αποδείξεις. Έτσι αν σήμερα μιλούσαμε για ένα τέτοιο κράτος δικαίου, η απόδοση της δικαιοσύνης θα ήταν στην ακρίβειά της με μία πιο άμεση απόφαση, ανάλογη της βαρύτητας του γεγονότος.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ