Της Μαρίας Ντάσιου
Πρεμιέρα για το «καλάθι του Άη Βασίλη» στις 15 Δεκεμβρίου που περιλαμβάνει παιδικά παιχνίδια σε σχετικά χαμηλές τιμές. Για να ελεγχθεί αν τα εμπορικά καταστήματα συμμορφώνονται με τον Νόμο περί αθέμιτης κερδοφορίας, θα σταλεί κατάλογος παιχνιδιών στο υπουργείο Ανάπτυξης.
Ο αρμόδιος υπουργός, Κώστας Σκρέκας, δήλωσε στη Βουλή: «Το καλάθι θα περιλαμβάνει τη δημιουργία συγκεκριμένης λίστας παιχνιδιών, τα οποία θα προσφέρονται σε προσιτές τιμές από τα καταστήματα που πωλούν παιχνίδια. Συγκεκριμένα, όλα τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις με ετήσιο τζίρο πάνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, που εξειδικεύονται στην πώληση παιχνιδιών, υποχρεούνται να αποστέλλουν στο υπουργείο Ανάπτυξης λίστα με παιχνίδια τα οποία θα παρέχουν σε προσιτές τιμές. Η λίστα αυτή πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον ένα παιχνίδι για κάθε κατηγορία που εμπορεύεται το κατάστημα. Για τα προϊόντα που θα ενταχθούν στο καλάθι, θα εφαρμόζεται ο νόμος για την αθέμιτη κερδοφορία και θα ελέγχεται το μικτό περιθώριο κέρδους αυτών των προϊόντων».
Να πούμε ότι δεν το περιμέναμε, θα ήταν ψέμα. Μας το τάζανε συχνά πυκνά τα κυβερνητικά στελέχη ανάμεσα στο αφήγημά τους από τη μια για την τεράστια ανάπτυξη της οικονομίας και από την άλλη για την επίτευξη νέων επενδυτικών βαθμίδων που θα μας βγάλουν πάλι στις αγορές!
“Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι” λέει ο σοφός λαός και ακόμα μια φορά αποδεικνύεται πως έχει δίκιο. Τα “θαυμαστά” που προσπαθούν να μας πείσουν ότι συμβαίνουν στη χώρα μας καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος από την ίδια τη στρατηγική της “καμπάνιας των καλαθιών” που συνηθίζει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια.
Πώς γίνεται να έχεις ανάπτυξη και οι πολίτες να γίνονται όλο και φτωχότεροι; Γιατί να χρειαζόμαστε την ελεημοσύνη του κράτους για να αγοράσουμε ό,τι θα συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους εμπόρους και όχι ό,τι εμείς θέλουμε ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς;
Δεν μας υποχρεώνει κανείς να αγοράσουμε αυτά που θα βάλουν στο “καλάθι”, θα σκεφτεί κάποιος. Αν το δούμε πιο βαθιά το θέμα όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ένα ακόμα παιχνίδι τακτικής των κυβερνώντων η εξάρτηση των αναγκών μας από “καλάθια” και “δώρα”. Ήδη μας έχει γίνει συνήθεια να βλέπουμε τα καρτελάκια με το “Καλάθι του νοικοκυριού” στα super market. Και η συνήθεια πολλές φορές καλύπτει το πραγματικό πρόβλημα.
Και το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι η οικονομική πορεία της χώρας μας πάει από το κακό στο χειρότερο και η ακρίβεια έχει φτάσει στα ύψη. Τα επικοινωνιακά τερτίπια των στελεχών της κυβέρνησης για τη δήθεν ανάπτυξη και την πλασματική μείωση της ανεργίας δεν πείθουν κανέναν πια. Τουναντίον, αντιλαμβανόμαστε πως όσοι ευθύνονται για αυτήν την κατάσταση συνεχίζουν να νομοθετούν για εμάς χωρίς εμάς. Αν δεν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και το δίκαιό του το επίκεντρο των αποφάσεων μιας κυβέρνησης, τότε τι είναι;
Διότι μέλημα της πολιτείας πρέπει να είναι πρωτίστως η ευημερία όλων των πολιτών, ώστε να μπορούν να έχουν πλήρη ελευθερία δυνατοτήτων και επιλογών. Μόνο σε αυτήν τη βάση μπορεί μία κυβέρνηση να μιλάει για πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας -και όχι με τα δεκανίκια των εφήμερων και φτηνών παροχών που δεν έχουν ούτε νόημα ούτε ουσία και δεν προσφέρουν βελτίωση στην καθημερινότητά μας.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ