Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Δεν έχει τέλος η «οδύσσεια» των Γλυπτών του Παρθενώνα, με τη Σύνοδο της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι από τις 29 έως τις 30 Μαΐου, για την Προώθηση της Επιστροφής των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης, να επαναφέρει το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών και με την Ελλάδα να αποκτά έναν απροσδόκητο σύμμαχο σε αυτό το φλέγον ζήτημα, που δεν είναι άλλος από την ίδια την Τουρκία.
Η επικεφαλής του τμήματος για την καταπολέμηση της αρχαιοκαπηλίας του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, κ. Ζεϊνέπ Μποζ, ανέφερε στη συγκεκριμένη Σύνοδο πως δεν υπάρχει φιρμάνι του σουλτάνου προς τον Τόμας Μπρους (γνωστός ως Λόρδος Έλγιν) που να νομιμοποιεί την αγορά των Γλυπτών του Παρθενώνα, ο οποίος μάλιστα ήταν πρεσβευτής της Βρετανίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ωστόσο, η ίδια η Βρετανία, η οποία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, δείχνει να αμφιταλαντεύεται, με το κόμμα των Εργατικών να κρατάει μια πιο θετική στάση ως προς την επιστροφή των Γλυπτών (σε μορφή ωστόσου δανεισμού), ενώ ο Βρετανός Πρωθυπουργός και ηγέτης του Συντηρητικών, κ. Ρίσι Σούνακ, να εκφράζει μια αντίθετη άποψη, βασιζόμενη στην ισχύουσα νομοθεσία η οποία και νομιμοποιεί την παραμονή των Γλυπτών στο Βρετανικό Μουσείο.
Όσον αφορά τώρα τον άμεσα ενδιαφερόμενο, δηλαδή την Ελλάδα, η πρόταση που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση περιλαμβάνει τον επαναπατρισμό των Γλυπτών για δεκαπέντε έτη, με δυνατότητα ανανέωσης της συμφωνίας, δανείζοντας – ως αντάλλαγμα – στο Βρετανικό Μουσείο άλλες αρχαιότητες στο πλαίσιο περιοδικών εκθέσεων.
Η στήριξη της Τουρκίας σε ένα τόσο σημαντικό θέμα πολιτισμικής κληρονομιάς και οι προεκλογικές υποσχέσεις της Βρετανίας (εν μέρει από την πλευρά των Εργατικών) διαμορφώνουν ένα θετικό κλίμα ως προς την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, ωστόσο η στάση της ελληνικής κυβέρνησης σε ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για την ιστορία και τον πολιτισμό μας, θυμίζει την πολιτική του brain regain (προσπάθεια επαναπατρισμού των Ελλήνων του εξωτερικού που προωθείται τα τελευταία χρόνια) με αντάλλαγμα το ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων, τρένων, της χώρας γενικότερα.
Η κυβέρνηση για πολλοστή φορά σερβίρει στην κοινωνία πολιτικές ξαναζεσταμένου φαγητού και παράλληλα διαπραγματεύεται με τους σφετεριστές του αρχαιολογικού μας πλούτου το πηγαινέλα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, ζητώντας από αυτούς που την έκλεψαν και θησαύρισαν από αυτήν, αν θα μπορούσαν να μας την επιστρέψουν και με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως.
Το ίδιο ισχύει και με την Τουρκία, η οποία όσο κι αν θέλει να φαίνεται υποστηρικτική στο θέμα αυτό, δεν πρέπει να ξεχνά ότι σφετερίστηκε και η ίδια μια γη που βάφτηκε με αίμα ελληνικό.
Μια πραγματική όμως ελληνική κυβέρνηση που σέβεται την ιστορία της χώρας που εκπροσωπεί, πρέπει να μάχεται και να υπερασπίζεται διαρκώς τα δίκαια μιας κληρονομιάς που άφησε το αποτύπωμά της σε όλο τον πλανήτη και έθεσε τις βάσεις εδραίωσης πανανθρώπινων αξιών. Ο κληρονομικός της πλούτος δεν είναι προς πώληση, ούτε προς οικειοποίηση, διότι αποτελεί την ταυτότητα του ίδιου του έθνους και που χωρίς αυτόν, οι Έλληνες πολίτες μένουν αποκομμένοι από την ιστορία τους, έτσι όπως ακριβώς μένει κι ο Παρθενώνας από τα Γλυπτά του. Όπως κι ο ήρωας Οδυσσέας επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και επανενώθηκε με την οικογένειά του, έτσι και τα Γλυπτά πρέπει να επιστρέψουν σπίτι τους και να επανενωθούν με τη μήτρα που τα γέννησε. Μια μήτρα που φώτισε και συνεχίζει να φωτίζει με τους αναρίθμητους θησαυρούς της κάθε γωνιά της γης και αυτή δεν είναι άλλη από την ίδια την πατρίδα μας, την Ελλάδα.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ