Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών της 9ης Ιουνίου, η υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, κ. Μαρία Σπυράκη, παρέθεσε συνέντευξη μιλώντας εφ’ όλης της ύλης για θέματα που απασχολούν την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και το κόμμα της ΝΔ.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, το Ταμείο Ανάκαμψης, η ευρωπαϊκή άμυνα, η άνοδος της ακροδεξιάς αλλά και οι δυσλειτουργίες της Ε.Ε. ως προς την λήψη αποφάσεων ήταν, μεταξύ άλλων, κάποια από τα ζητήματα που έχει να εξετάσει και να αντιμετωπίσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σύμφωνα με την υποψήφια ευρωβουλευτή, ενώ υπογράμμισε τη σημασία μιας δυναμικής παρουσίας της ΝΔ μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στη συνέντευξή αυτή, η κ. Σπυράκη δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη θητεία της στην Ευρωβουλή, καθώς – όπως τόνισε και η ίδια – οι «αποσκευές» της έχουν γεμίσει με θέματα που αφορούν το ενεργειακό, το περιβάλλον, την υγεία αλλά και εργαλεία χρηματοδότησης, κατακτώντας έτσι τη δεύτερη θέση σε κοινοβουλευτική επιρροή ως Ελληνίδα ευρωβουλευτής.
Προς το τέλος της συνέντευξής της, η κ. Σπυράκη μίλησε για τη σχέση δημοσιογραφίας και πολιτικής, καθώς η ίδια υπήρξε δημοσιογράφος στο παρελθόν, αναφέροντας πως ο συσχετισμός αυτών των δύο προκαλεί «σύγκρουση συμφερόντων».
Μια σύγκρουση συμφερόντων δύο μερών – ήτοι δημοσιογραφία και πολιτική – τα οποία μέρη αδιαφορούν παντελώς για τα συμφέροντα των ίδιων των πολιτών, με αποτέλεσμα η πραγματική εκπροσώπηση του Έλληνα πολίτη να είναι σχεδόν ανύπαρκτη σε θεσμούς όπως αυτός της Ε.Ε.
Αυτή η ανύπαρκτη εκπροσώπηση γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτή σε αυτή τη συνέντευξη, διότι τονίζεται ελάχιστα (έως καθόλου) το συμφέρον του πολίτη και από τα δύο μέρη. Αντίθετα, δίνεται έμφαση στην ανάγκη μιας ισχυρής παρουσίας του κυβερνώντος κόμματος μέσα στην Ε.Ε., αφήνοντας για ακόμα μία φορά απ΄ έξω τον ίδιο τον πολίτη.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο πολίτης να μένει απλός θεατής και να παρακολουθεί πότε τα συμφέροντα των δημοσιογράφων να συγκρούονται με αυτά των πολιτικών και πότε όχι, ενώ για τα δικά του να μη γίνεται ούτε λόγος.
Οι δηλώσεις της κ. Σπυράκη επιβεβαιώνουν για ακόμα μία φορά την απουσία μιας πραγματικής ελληνικής φωνής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία είναι απαραίτητη για να εκπροσωπήσει τα εθνικά συμφέροντα. Αντ’ αυτού, υπάρχει μόνο η παρουσία μιας κομματικής φωνής που ενδιαφέρεται για ένα κομμάτι της κοινωνίας και όχι για το σύνολο. Μιας φωνής που ενδιαφέρεται για το κόμμα και όχι για την τελεία. Μια τελεία που θα βάλει τέλος σε ό,τι μας κομματιάζει και θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο πολιτικής με κέντρο τον ίδιο τον πολίτη. Μιας πολιτικής η οποία θα βρίσκεται σε μια τέλεια ευθυγράμμιση με ένα σύστημα αξιών και αρχών που δεν θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα των λίγων και των πολλών, αλλά όλων καθώς αυτά θα φέρουν όλα μαζί (συν + φέρω) την ίδια την αλήθεια του δικαίου.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ
Η ευρωπαϊκή οικονομικο-πολιτική ολοκλήρωση, είτε ως Ένωση άνθρακα και χάλυβα, είτε ως ΕΟΚ, είτε με τη σημερινή της πλήρη μορφή οικονομικο-πολιτικής ολοκληρωσης, δλδ ως Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) ποτέ δεν είχε ως γνώμονα τα συμφέροντα των λαών και των πολιτών των κρατών – μελών της. Είναι μια Ένωση συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, ούτε καν του Ευρωπαϊκού. Το πολιτικό της προσωπικό τα τελευταία αρκετά χρόνια έχει υποταχθεί πλήρως στα αμερικανικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, αγνοώντας ακόμα κι αυτά τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των αστικών τάξεων των χωρών – μελών της. Αυτό δείχνει και η στάση της απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, που η ίδια η Δύση (Αμερική μέσω του ΝΑΤΟ) προκάλεσε, με συνέπεια την ενεργειακή κρίση, εξαιτίας της οποίας διαλύεται η παραγωγική βάση της Ευρώπης, με ότι αυτό σημαίνει για την ευρωπαϊκή αστική τάξη, αλλά κυρίως για τους λαούς της Ευρώπης. Από την άλλη δε πλευρά η Αμερική βγαίνει προς το παρόν κερδισμένη σε πολλά επίπεδα (ενεργειακό – στρατιωτικο βιομηχανικό σύμπλεγμα κλπ). Εν ολίγοις η Ε.Ε. έχει εξελιχθεί σε αμερικανικό βραχίωνα στη γηραιά Ήπειρο.