Της Εμενίδου Νανάς
Ο εργατολόγος Αλέξης Μητρόπουλος μάς ενημέρωσε ότι από την 1η Ιουλίου τίθεται σε εφαρμογή η εξαήμερη εργασία. Πρόκειται για την ενεργοποίηση του άρθρου 25 του νόμου 5053/23 (πρόσφατος εργασιακός νόμος Γεωργιάδη, ο οποίος όριζε με υπουργική απόφαση -113169/7421/28/12/2023- την έναρξη της 6ήμερης εργασίας για όσους εργάζονται με πενθήμερο, από την 1η Μαρτίου 2024).
Μέσα στις διατάξεις του νόμου που είναι ήδη ψηφισμένος από τον Σεπτέμβριο του 2023, υπάρχουν τρία άρθρα που αφορούν την εξαήμερη εργασία και ένα που αφορά την επταήμερη.
Επίσης αυξάνονται οι ώρες εργασίας από 8ωρο σε 13ωρο ημερήσιο ωράριo.
Εκτός των ιδιωτικών επιχειρήσεων, 6η μέρα μπορούν να απασχοληθούν εργαζόμενοι σε ΟΤΑ, ΔΟΥ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και άλλες επιχειρήσεις του ευρύτερου τομέα που σχετίζονται με εργασίες που εξυπηρετούν το κοινό.
Την στιγμή που τα κράτη-μέλη της Ε.Ε συζητούν την προοπτική της μείωσης των ημερών εργασίας από πέντε σε τέσσερις με τις ίδιες οικονομικές αποδοχές, η κυβέρνηση απαιτεί ο Έλληνας εργαζόμενος να ασκεί δουλεία όλες τις ημέρες της εβδομάδας.
Μεγαλώνουν οι κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις μεταξύ της Ελλάδας και Ε.Ε. Την στιγμή που ο πληθωρισμός στην Ελλάδα αυξάνεται δραματικά, σε αντίθεση με της Ευρωζώνης που μειώνεται σταδιακά.
Το αντί εργατικό παραλήρημα του κ. Γεωργιάδη συνεχίζεται με δηλώσεις του σε όλα τα κανάλια, τονίζοντας πως τα πάντα θα γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου και με ευνοϊκούς όρους.
Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί οι ΄΄ευνοϊκοί όροι΄΄ και ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας όπως ανέφερε ο ίδιος:
Μπορεί κάποιος να δουλεύει μέσα στην ίδια μέρα δύο οκτάωρα. Είναι «δικαίωμά» του να δουλεύει 16 ώρες την ημέρα. Από εδώ και μπρος θα του το επιτρέπουμε. Και ο λόγος της εφαρμογής αυτού του μέτρου είναι επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι στη βιομηχανία, αυτοί που υπάρχουν εργάζονται παραπάνω ώρες, για να βγαίνει η βάρδια και πληρώνονται “μαύρα”.
Άρα, για να λυθεί το πρόβλημα των ΄΄μαύρων΄΄, ο κ. Γεωργιάδης δίνει το ΄΄δικαίωμα΄΄ στον ήδη κουρασμένο και τσακισμένο εργάτη να δουλεύει επιπλέον ημέρες και ώρες.
Χωρίς ντροπή συνεχίζοντας τις δηλώσεις του ανέφερε πως αυτές οι ρυθμίσεις είναι εξαιρετικά υπέρ των εργαζομένων, ώστε να μην μπορούν να είναι στο έλεος της μαύρης εργασίας, γιατί αυτή βλάπτει πρωτίστως τους ιδίους και δευτερευόντως όλη την οικονομία.
Το ΄΄τελεσίγραφο΄΄ των δηλώσεών του ήταν πως «αν θέλει ο εργαζόμενος μπορεί να δεχτεί αυτούς τους όρους και αν δεν θέλει μπορεί να αρνηθεί. Αυτό είναι δικό του θέμα και όχι δικό μου».
Καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση στην ανεργία η Ελλάδα και δη των νέων σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ σε ολόκληρη την Ε.Ε και η 2η φτωχότερη μετά τη Βουλγαρία (αλλά οι εταιρείες εμφανίζουν πάντα υπερκέρδη), φυσικό επακόλουθο είναι ο πολίτης να ενδώσει σε όλους τους απαράδεκτους όρους εργασίας, προκειμένου να βρει δουλειά.
Η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι βγήκαμε από τα μνημόνια, ότι η οικονομία μας είναι ανοδική, ότι βγήκαμε από την υψηλή επιτήρηση και άλλα πολλά που δείχνουν πόσο καλή κυβερνητική πολιτική ασκείται.
Τότε γιατί θα πρέπει να θεσπίζονται τέτοιοι αντί εργατικοί νόμοι οι οποίοι καταργούν αυτομάτως όλα τα εργατικά δικαιώματα που με τόσο κόπο και αίμα κατακτήθηκαν και θα πρέπει να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι;
Ο εργαζόμενος είναι αυτός που παράγει πλούτο μέσω της εργασίας του.
Οπότε σε ένα κράτος δικαίου, πρέπει να παρέχεται ασφαλής εργασία στον πολίτη με δίκαιες απολαβές, φροντίζοντας με κάθε τιμαριθμική αναπροσαρμογή ο μισθός του να ανταποκρίνεται στην αγοραστική αξία των προϊόντων και των υπηρεσιών. Οι ημέρες εργασίας να είναι τόσες ώστε να του μένει χρόνος να αφιερώσει στην οικογένεια και στον ίδιο και φυσικά η περίθαλψη και η συνταξιοδότησή του να είναι άμεση προτεραιότητα του κράτους.
Μόνον έτσι ο πολίτης δεν θα είναι σκλάβος της εργασίας του και μάλιστα με την «βούλα» του ιδίου του κράτους, θα είναι υγιής σωματικά και ψυχικά και το αποτέλεσμα θα έχει αντίκτυπο στην απόδοση της εργασίας του.
Άρα υγιής πολίτης-εργαζόμενος, υγιής οικονομία, υγιές κράτος.