Του Παρασκευά Αρσενίου
Οι ειδικευόμενοι ιατροί του Βοστανείου Νοσοκομείου Λέσβου με ανακοίνωσή τους επέστησαν την προσοχή στην σημαντική έλλειψη ιατρικού προσωπικού και στην στελέχωση των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ). Τόνισαν ότι καλούνται να εξαντλούνται σωματικά και ψυχικά σε αλλεπάλληλες εφημερίες με επακόλουθο την δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των ασθενών λόγω αναμονής και προβληματικής αντιμετώπισης.
Επεσήμαναν επίσης ότι η θερινή περίοδος επιβαρύνει περισσότερο την υφιστάμενη κατάσταση και καθιστά εμφανέστερο το πρόβλημα.
Απαίτησαν την επαρκή στελέχωση των ΤΕΠ με ειδικευόμενους ιατρούς και δήλωσαν ότι θα αγωνιστούν για να εισακουστούν τα δίκαια αιτήματά τους καλώντας ταυτόχρονα τους συμπολίτες τους να τους στηρίξουν.
Η ένωση Ιατρών ΕΣΥ Λέσβου δήλωσε την συμπαράστασή της καλώντας σε στάση εργασίας την 19η Ιουν 2024 και τόνισε ότι με την αδιαφορία της η κυβέρνηση στοχεύει στην διάλυση και ιδιωτικοποίηση του Συστήματος Δημόσιας Υγείας.
Στις εφημερίες προβλέπεται η παρουσία επιμελητού καθώς και ικανού αριθμού ειδικευόμενων προκειμένου να αντιμετωπίζονται τα θέματα που προκύπτουν ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες κατά τους οποίους ο πληθυσμός στα νησιά υπερδιπλασιάζεται.
Όμως θα πρέπει να εξετάσουμε το θέμα προσεκτικότερα ανατρέχοντας στις αιτίες του.
Η αντίδραση των ιατρών εάν τελεσφορήσει, μπορεί να λύσει το πρόβλημα;
Αρχικά είναι ανάγκη να παραδεχτούμε ότι η αντίδραση δεν ταυτίζεται με την δράση, καθόσον όταν αντιδρούμε η πρωτοβουλία δεν ανήκει σε μας.
Ακόμη και εάν πρέπει να υπάρξει αντίδραση αυτή δεν μπορεί να είναι ενός ατόμου ή μιας μερίδας μόνο αλλά του κοινωνικού συνόλου ώστε να υπάρξει πραγματική αλλαγή.
Τα αιτήματα είναι ανάγκη να είναι πραγματοποιήσιμα χωρίς να παράγουν άδικο που επιτείνει την διαίρεση και πόλωση των ανθρώπων. Εξυπακούεται ότι πρέπει να ικανοποιούνται συλλογικά, δηλαδή στην βάση τους, που αφορά όλους.
Το παραπάνω πρόβλημα είναι άραγε απότοκο οικονομικής δυσπραγίας; Μπορεί κάποιος να το υποστηρίζει όταν ταυτόχρονα λαμβάνει υπόψιν τους εθνικούς προϋπολογισμούς των τελευταίων ετών;
Εάν δεν μπορεί τότε τι να υποθέσει άλλο από την απουσία πολιτικής βούλησης ή μάλλον από μια σχεδιασμένη απαξίωση του Συστήματος Δημόσιας Υγείας και ουσιαστικά του ίδιου του πολίτη;
Είναι αυτό θεωρία συνωμοσίας ή πραγματικότητα;
Η δυσκολία να αντιλαμβανόμαστε τις βραδείες ενέργειες, δηλαδή αυτές που χρονικά απέχουν μεταξύ τους και εκφεύγουν από το πεδίο παρατήρησης, οδηγούν στο να μιλάμε για τυχαιότητα και απροσδιοριστία και για θεωρίες που δεν αντέχουν σε σοβαρή μελέτη και αποδεικτική διαδικασία.
Μόνο η έρευνα του καθενός, που νιώθει την ευθύνη προς τον εαυτό του, προς τα παιδιά του, προς όλους, μπορεί να δώσει απαντήσεις που να ικανοποιούν και να οδηγούν στην διόρθωση.
Μια προσεκτική παρατήρηση αποκαλύπτει ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για πραγματική υγεία των πολιτών. Οι κυβερνώντες ή αγνοούν τι σημαίνει πραγματική υγεία ή δεν την φροντίζουν για δικούς τους σκοπούς. Το σύστημα δημόσιας υγείας σήμερα δεν υπηρετεί την υγεία, δηλαδή την παραμονή του οργανισμού σε υγεία, καθώς δεν υπάρχει απόλυτη δυναμική ισορροπία και αρμονία μέσα του, ούτε στο περιβάλλον του.
Η Πολιτεία, μέρος του συνολικού περιβάλλοντος, χρειάζεται να έχει υγεία στην οικονομία, στην παιδεία να έχει και να παρέχει ασφάλεια ούτως ώστε να ασφαλίζει την απρόσκοπτη ανέλιξη των πολιτών της και με αυτόν τον τρόπο του πολιτισμού της.
Μπορούν όλα αυτά να γίνουν;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ εάν το θέλουμε.
Ποιος μπορεί να τους θυμίσει το πραγματικό τους έργο, εκτός από εμάς τους πολίτες;
Όμως είμαστε πολίτες με ότι μπορεί να σημαίνει ο όρος αυτός;
Έχουμε αρετή; Οι αποφάσεις μας και πράξεις μας είναι ανιδιοτελείς και προσγειωμένες στην πραγματικότητα της ισότητας και της δικαιοσύνης;
Μόνοι μας, ο καθένας χωριστά δεν μπορούμε να πράττουμε αποτελεσματικά. Είναι ανάγκη να δούμε καθαρά το κοινό συμφέρον και αυτό γίνεται μόνο όταν το δούμε όλοι μαζί και στην ολότητα του.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ