Της Ντάσιου Μαρίας
Μόλις λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα». Τοποθετήθηκε εκτενώς για τα ζητήματα που αφορούν τις συζητήσεις με τη γείτονα, για το σημερινό επίπεδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, και για τη σημασία της Διακήρυξης των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας, που υπογράφηκε από την Ελλάδα και την Τουρκία κατά το πρόσφατο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας των δύο χωρών.
Επεσήμανε, επίσης, ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η εμβάθυνση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών, η εστίαση σε θέματα πολιτικής προστασίας και μετανάστευσης, οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, η συνεργασία στον τομέα της ενέργειας, και η συνέχιση των συζητήσεων για τη δημιουργία και διατήρηση διαύλων επικοινωνίας για την αποσυμπίεση κρίσεων.
Για το ποιο είναι το επόμενο βήμα στις συζητήσεις, είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός (επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη από την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τούρκο πρόεδρο):
«Όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, το επόμενο βήμα μπορεί να είναι η συζήτηση για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, τη μόνη διαφορά που θα μπορούσε να αχθεί ενώπιον διεθνούς δικαιοδοσίας. Θα πάμε βήμα-βήμα. Δεν φοβόμαστε τα δύσκολα, θέλουμε όμως να λειτουργούμε με σύνεση».
Όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει ότι η συζήτηση για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ θα ξεκινήσει «όταν οι συνθήκες ωριμάσουν», απάντησε:
«Εξαρχής είπαμε ότι η προσέγγιση των δύο χωρών θα πρέπει να γίνεται κατά στάδια, με φρόνηση και σύνεση. Δεν θα περιοριστούμε στα εύκολα, δεν θα κρυφτούμε στα δύσκολα. Είναι, όμως, σημαντικό για κάθε επόμενο βήμα να έχει αποδειχθεί εμπράκτως και σε διάρκεια η ειλικρινής και γνήσια διάθεση των μερών και να έχουν παραχθεί απτά αποτελέσματα από τα προηγούμενα στάδια των διαβουλεύσεων».
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών «Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι ταγμένη να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον». Σίγουρα όλοι συμφωνούμε και έτσι πρέπει να είναι. Γιατί όμως αυτό δεν το βλέπουμε στην πράξη;
Πού βρίσκεται το εθνικό συμφέρον, όταν ετοιμάζει η ίδια η κυβέρνηση το έδαφος για την παραχώρηση του νόμιμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια όπως προβλέπεται σε διεθνείς συνθήκες;
Τι είδους συμφωνία μπορεί να επιτευχθεί που να προασπίζει τα εθνικά μας συμφέροντα, όταν τα τελευταία 50 χρόνια η Τουρκία δεν έχει αλλάξει στρατηγική στην εξωτερική της πολιτική απέναντι στην Ελλάδα;
Πρώτον, από το 1973, με άξονα τη διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, άρχισε να θέτει σε εφαρμογή την πολιτική των αυξανόμενων αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων -και συνεχίζει να το κάνει ως σήμερα. Αναλυτικότερα, σταδιακά περιέλαβε:
• την αμφισβήτηση, με απειλή πολέμου (casus belli), του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας -της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης (σε Εύξεινο Πόντο και Ανατολική Μεσόγειο),
• την αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη,
• την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών και την παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων περιοχών,
• την αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων,
• την αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών, που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και την άρνηση συμμόρφωσης στους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,
• την αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης, και
• την απαίτησή της για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου.
Δεύτερον, δεν έχει αλλάξει τη στάση της στο θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και το εκμεταλλεύεται πολιτικά ως μέσο πίεσης για την επίτευξη των διεκδικήσεών της.
Και, φυσικά, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι εδώ και 49 χρόνια η Τουρκία αρνείται να αποσύρει τις παράνομες στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής από την Κύπρο.
Έτσι όπως επικοινωνεί το θέμα ο Γεραπετρίτης, είναι σαν να μας προετοιμάζει για όσα έρχονται και θα είναι και πάλι εις βάρος μας. Διότι δεν υπάρχει από την πλευρά της Ελλάδος ζήτημα κάποιας διεκδίκησής της από την Τουρκία. Τι είχαμε και τι χάσαμε, δεν το συζητούν καν. Το ζητούμενο είναι πόσα έχουμε ακόμα να χάσουμε. Και, όπως φαίνεται, είναι πολλά.
Υπάρχει ένας στίχος τραγουδιού που λέει “φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα” -και εδώ ταιριάζει απόλυτα. Οι περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβανόμαστε πως η πολιτική ηγεσία της χώρας μας δεν εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα.
Η βαρύγδουπη δήλωση «Δεν θα περιοριστούμε στα εύκολα, δεν θα κρυφτούμε στα δύσκολα» θα ήταν μια πολύ πετυχημένη ατάκα σε ένα θεατρικό έργο. Όμως, γίνεται διά στόματος του ανθρώπου που εκπροσωπεί έναν από τους πιο νευραλγικούς θεσμικούς ρόλους της χώρας. Και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Οι κινήσεις του υπουργού Εξωτερικών είναι υψίστης σημασίας τόσο για την τήρηση των ισορροπιών της χώρας με τα υπόλοιπα κράτη όσο και για τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων που αφορούν το σύνολο των πολιτών, ώστε οι άνθρωποι να αισθάνονται ασφάλεια και σιγουριά.
Καθήκον του υπουργείου, όπως και των διπλωματικών υπηρεσιών, πρέπει να είναι η συνεργασία με φορείς άλλων κρατών για την προβολή αυτών που διαχρονικά προσφέρουν το έθνος και ο πολιτισμός μας στον πλανήτη: γνώση, τεχνογνωσία, τεχνολογία, επιστήμες, πολιτική, μαθηματικά, τέχνη, γλώσσα, φιλοσοφία.
Σήμερα, δυστυχώς, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο!
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ