Του Αθανάσιου Ορμάνη
Σαν απάντηση στο φαινόμενο της ρευματοκλοπής η ΡAAEY (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων) στοχεύει, αν και δεν το έχει κατορθώσει, στη μείωσή του κατά μέσο όρο 2% τον χρόνο και στην επιβολή ποινών στους παραβάτες. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2021 η ρευματοκλοπή όχι μόνο δεν περιορίστηκε αλλά αυξήθηκε από 4,91% σε 5,32%, όπως τεκμηριώνεται από τον ΔΕΔΔΗΕ.
Παρόλο που το ζήτημα φαίνεται να απασχολεί και το Υπουργείο Ενέργειας, τα μέτρα που έχουν προταθεί για την καταπολέμηση της ρευματοκλοπής ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο, δεν έχουν ακόμα εφαρμοστεί.
Το φαινόμενο της ρευματοκλοπής δεν αποτελεί απλώς ζήτημα οικονομικής και ενεργειακής φύσεως, καθώς εγείρει επίσης ζητήματα που αφορούν την ισότητα, την ισονομία και το κράτος δικαίου.
Οι ήδη επιβαρυμένοι Έλληνες πολίτες καλούνται να πληρώνουν συνεχώς αυξανόμενα, υπέρογκα ποσά, προκειμένου να καλύπτουν όχι μόνο τις δικές τους ανάγκες για κατανάλωση ρεύματος, αλλά επωμίζονται άδικα και την κατανάλωση όσων καταχρώνται αυθαίρετα το ηλεκτρικό ρεύμα. Η συγκεκριμένη πολιτική αύξησης της τιμής των λογαριασμών δεν εξαλείφει τη ρευματοκλοπή, αλλά στρέφεται και επιβαρύνει άδικα τους πολίτες που είναι ούτως ή άλλως συνεπείς στις πληρωμές τους.
Πρόκειται λοιπόν, για ακόμα ένα παράδειγμα θεσμών που υποθάλπουν την αδικία, την ανισότητα και είναι απόδειξη προβληματικής διαχείρισης ζωτικών ζητημάτων από πλευράς της διοίκησης. Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν στους παχυλούς μισθούς των εκπροσώπων του κρατικού μηχανισμού, τα δίκαια και τα συμφέροντα των ίδιων δεν διασφαλίζονται.
Φυσικό επακόλουθο είναι η διχοτόμηση των πολιτών σε “κλέφτες” και “καλοπληρωτές”, η οποία προκαλεί τις αντιδράσεις, το θυμό και την αγανάκτηση των τελευταίων προς τους πρώτους. Επομένως, το ζήτημα αποκτά και κοινωνική διάσταση με άμεσες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή. Βέβαια, από όλη αυτή τη δυσχερή συνθήκη εξαιρούνται οι ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες αγοράζουν φθηνό ρεύμα με πολύ χαμηλότερες τιμές, καθώς δεν φαίνεται να επηρεάστηκαν από τις ρευματοκλοπές. Έτσι οι συνέπειες βαρύνουν αποκλειστικά τα ελληνικά νοικοκυριά.
Παρόλο που δεν είναι ευρέως γνωστό, τόσο ο ΟΗΕ, όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζουν το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και νερού. Αντίθετα, σήμερα θεωρείται λανθασμένα δεδομένο και αυτονόητο ότι οι πολίτες οφείλουν να δαπανούν τεράστια ποσά για να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα κοινωνικά αγαθά, η αξιοποίηση των οποίων θα έπρεπε να είναι, αδιαπραγμάτευτη και να μην ενέχει αγοραπωλησίες.
Πρόκειται επομένως για έναν φαύλο κύκλο αδικίας, όπου η κυριότερη εξ αυτών, η άδικη πώληση ενός κοινωνικού αγαθού, αναγκάζει ορισμένους πολίτες να προβούν σε αθέμιτες κινήσεις, γεννώντας νέες ανισότητες και άδικα μέτρα σε βάρος των συμπολιτών τους. Αντίθετα, μια ανθρωποκεντρική πολιτική θα διασφάλιζε ότι ένα τόσο αναγκαίο για την καθημερινή ζωή των πολιτών αγαθό, θα παρείχετο σε όλους ανεξαιρέτως, για το οποίο οι Έλληνες πολίτες θα ήταν υπεύθυνοι να πληρώνουν μόνο για την κάλυψη των δαπανών που σχετίζονται με τη συντήρηση του δικτύου, των υποδομών και των εργαζομένων. Έτσι δεν θα υπήρχε το φαινόμενο της κλοπής ρεύματος και θα εξαλείφονταν οι άδικες συνέπειές της.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ