Της Μαρίας Ντάσιου
Τεράστιο και διαχρονικό πρόβλημα η δημογραφική κρίση στην Ελλάδα.Τα νούμερα είναι αποκαρδιωτικά για το μέλλον του έθνους μας.
Οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις γεννήσεις και το φυσικό ισοζύγιο έχει μετατραπεί από θετικό σε αρνητικό, ειδικά μετά το 2010. Αναλύοντας τους αριθμούς βλέπουμε ότι:
α) την τριετία 2011-2013 είχαμε 38.500 λιγότερες γεννήσεις από θανάτους (113 θάνατοι /100 γεννήσεις),
β)την τριετία 2017-2019 είχαμε 111.000 λιγότερες γεννήσεις από θανάτους (143 θάνατοι /100 γεννήσεις) ,
γ) την τριετία 2020-2022 φτάσαμε στις 169.000 περίπου λιγότερες γεννήσεις από θανάτους (168 θάνατοι έναντι 100 γεννήσεων).
SOS! Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!
Η χώρα μας “γερνάει” με ταχύτατους ρυθμούς κι αυτό έχει τεράστιες επιπτώσεις σε όλον τον κοινωνικό βίο. Οι αριθμοί είναι απόλυτοι και δεν χωρούν αμφισβήτηση.
Αυτό που θα πρέπει να μας φοβίζει ακόμη περισσότερο είναι μία σημαντική παράμετρος που πρέπει να προσθέσουμε στην εξίσωση. Στο ληξιαρχείο δεν καταγράφονται μόνο γεννήσεις ελληνόπουλων, αλλά και γεννήσεις αλλοδαπών από μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων που έχουν εισρεύσει τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας νόμιμα ή παράνομα. Με την πλειονότητα αυτών να κάνουν περισσότερα από ένα παιδιά.
Άρα η υπογεννητικότητα χτυπάει καθαρά την ελληνική οικογένεια. Οι περισσότεροι νέοι μας που είναι σε ηλικία να δημιουργήσουν το δικό τους σπιτικό δεν τολμούν να μπουν στην διαδικασία λόγω της οικονομικής ανασφάλειας που βιώνουν. Ο μισθός τους δεν φτάνει για να καλύψει τα δικά τους μηνιαία έξοδα και πολλοί αναγκάζονται να ζουν ακόμη με τους γονείς τους. Ποια ανάπτυξη και ποια ευημερία στα νοικοκυριά; Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.
Υπάρχει ένα εχθρικό περιβάλλον μέσα στην χώρα μας εναντίον του Έλληνα εδώ και πολλά χρόνια. Ευθύνη για το αποτέλεσμα που βιώνουμε έχουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις που διοίκησαν την χώρα.
Σκοπός τους ήταν και είναι να διαλύσουν την συνοχή της οικογένειας. Διαμόρφωσαν έτσι τις συνθήκες, ώστε και οι δύο γονείς να χρειάζεται να δουλεύουν πολλές ώρες για να καλύψουν τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες των παιδιών τους. Φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες, δαπάνες για έκτακτα περιστατικά, όπως ασθένειες, είναι μερικά από αυτά που επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και όχι μόνο, σε μια πραγματική πολιτεία, θα έπρεπε να παρέχονται στα παιδιά από το ίδιο το κράτος δωρεάν. Γίνεται σε άλλες χώρες, γιατί όχι και εδώ;
Η διοίκηση της χώρας οφείλει να αποκαταστήσει όλο το περιβάλλον της πολιτείας μας. Έχει υποχρέωση να φέρει σε ισορροπία όλες τις βασικές λειτουργίες της και να οργανώσει ένα οικονομικά σταθερό πλαίσιο ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια όποτε το επιθυμήσει χωρίς να βρίσκει κανένα εμπόδιο. Είναι μονόδρομος για την επιβίωση μας!
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ