Του Πέτρου Ιακώβου
Η Fedepesca, ισπανική Εθνική Ομοσπονδία Επαρχιακών Ενώσεων Λιανοπωλητών Νωπών και Κατεψυγμένων Ψαριών, η οποία εκπροσωπεί 6.200 ιχθυοπωλεία στην Ισπανία με 23.000 εργαζόμενους, στην έκθεσή της 15 Μαρτίου 2024, εξέφρασε την έντονη ανησυχία της για το γεγονός ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) κινδυνεύει να χάσει την επισιτιστική της αυτονομία, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα ψάρια, καθώς οι εισαγωγές των θαλασσίων αλιευμάτων από χώρες εκτός Ε.Ε., (ΗΠΑ, Μαρόκο, Περού), αντιπροσωπεύουν ήδη περισσότερο από το 71% του συνολικού όγκου των ψαριών που καταναλώνονται στην Ε.Ε.
Η Ε.Ε. είναι η κύρια αγορά στον κόσμο σε ψάρια και άλλα αλιεύματα και ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός αυτών στον κόσμο, μετά την Κίνα, την υπόλοιπη Ασία και την Αμερική.
Η Έκθεση της Fedepesca, εκδίδεται κάθε χρόνο, και είναι αντιπροσωπευτική της κατάστασης που επικρατεί στον τομέα της αλιείας στο σύνολο των 27 χωρών της Ε.Ε.
Επισημαίνουμε ότι υπάρχουν 22 ευρωπαϊκές χώρες της Ε.Ε. που βρέχονται από το θαλασσινό νερό. Οι ακτογραμμές αυτών των χωρών επεκτείνονται συνολικά σε μήκος 60.201 χιλιόμετρα, από τον Ατλαντικό ωκεανό, την Βόρεια Θάλασσα, την Βαλτική θάλασσα, τη θάλασσα της Μάγχης, ολόκληρη τη Μεσόγειο θάλασσα έως και τον Εύξεινο Πόντο, (Μαύρη θάλασσα).
Αποκλειστικά υπεύθυνη γι’ αυτήν την ανησυχητική κατάσταση που αναφέρει στον τομέα της αλιείας της Ε.Ε., η έκθεση της Fedepesca, είναι η ίδια η διοίκηση της Ε.Ε., την οποία αποτελούν τα θεσμικά όργανα και οι οργανισμοί της, (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις αντιπροσωπείες της, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο).
Τα έγγραφα που περιέχουν τους Κανονισμούς και τις Οδηγίες που έχουν εκδοθεί από τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., στον τομέα της Αλιείας, περιέχουν, πολλές φορές κανόνες και οδηγίες, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες στο τομέα της αλιείας, με συνέπειες τις οποίες επισήμανε η φετινή έκθεση της Fedepesca.
Για να αποδείξουμε το γεγονός αυτό, θα αναφερθούμε σε μερικά τέτοια ενδεικτικά έγγραφα.
Το πρώτο από τα έγγραφα αυτά, αφορά τον «Κανονισμό (ΕΕ) 2022/109 του Συμβουλίου της 27ης Ιανουαρίου 2022 σχετικά με τον καθορισμό, για ορισμένα αποθέματα ιχθύων και ομάδες αποθεμάτων ιχθύων, των αλιευτικών δυνατοτήτων στα ενωσιακά ύδατα και για τα ενωσιακά αλιευτικά σκάφη σε ορισμένα μη ενωσιακά ύδατα».
Ο κανονισμός αυτός καθόρισε εξαιρετικά χαμηλά ετήσια όρια αλιευμάτων, τις λεγόμενες ποσοστώσεις ή TAC και περιόρισε επίσης τις αλιευτικές ζώνες στις Ευρωπαϊκές θάλασσες και στον Ατλαντικό Ωκεανό, για το έτος 2023.
Το δεύτερο από αυτά, είναι το έγγραφο COM(2023) 303 final/Βρυξέλλες 14/6/2023, «Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και το συμβούλιο, Βιώσιμη αλιεία στην ΕΕ: τρέχουσα κατάσταση και κατευθύνσεις για το 2024».
Στο έγγραφο αυτό υπάρχουν προτάσεις για περαιτέρω δέσμες μέτρων που «στριμώχνουν» περισσότερο τα αλιεύματα των χωρών της Ε.Ε., μειώνοντας κι’ άλλο τις ποσοστώσεις, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να απαγορεύουν εντελώς επί ένα εξάμηνο, τη θαλάσσια αλιεία ορισμένων ειδών, με το πρόσχημα της «κλιματικής αλλαγής», η οποία φέρεται να έχει υποβαθμίσει τη βιοποικιλότητα και να ρύπανε πολλές από τις Ευρωπαϊκές Θάλασσες.
Στο έγγραφο αυτό υπάρχει επίσης η παραδοχή ότι τον Δεκέμβριο του 2022, ο στόλος που νηολογήθηκε στην Ε.Ε. περιλάμβανε μόνο 72.472 σκάφη, όταν το 2013 ο ευρωπαϊκός αλιευτικός στόλος αποτελούνταν συνολικά από 86.818 πλοία. Δηλαδή μέσα σε 9 χρόνια, από το 2013 έως το 2022, αποδεικνύεται ότι έχει επέλθει μείωση του Ευρωπαϊκού αλιευτικού στόλου κατά 14.346 σκάφη, δηλαδή σε ποσοστό 16,5%!
Το τρίτο από τα έγγραφα αφορά το έγγραφο του Ελληνικού Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γενική Διεύθυνση Αλιείας, με τίτλο «Ελληνικός Αλιευτικός Στόλος Έκθεση Έτους 2020», στη σελίδα 45 του οποίου και στη Παράγραφο V), διαβάζουμε την εκπληκτική ομολογία ότι «Στην Ελλάδα εφαρμόζονται πολλές χρονικές και τοπικές απαγορεύσεις για τα αλιευτικά εργαλεία, τόσο στα εθνικά, όσο και στα διεθνή ύδατα.
Στο Αιγαίο οι μόνιμες απαγορεύσεις καλύπτουν το 38% των υδάτων, και – επιπλέον – οι εποχιακές απαγορεύσεις το 27,8%. Ανάλογη είναι η εικόνα και στο Ιόνιο και Κρητικό».
Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα απαγορεύεται η αλιεία των Ελλήνων ψαράδων, περίπου στο 66% των Ελληνικών και διεθνών υδάτων της επικρατείας της!
Επίσης στην σελίδα 47 του παραπάνω εγγράφου του Υπουργείου Αγροτικής ανάπτυξης και Τροφίμων, ομολογείται και το εξής συγκλονιστικό:
«Συνολικά το διάστημα από 01-01-2003 έως και 31-12-2020, ο αλιευτικός στόλος μειώθηκε λόγω οριστικής παύσης αλιευτικής δραστηριότητας (DES), τόσο με οικονομική ενίσχυση (από την ΕΕ), όσο και χωρίς οικονομική ενίσχυση, κατά 3.333 σκάφη (17,57%), ενώ η αλιευτική ικανότητά του ελληνικού στόλου μειώθηκε κατά 31,27% και 28,33%, σε ολική χωρητικότητα (GT), και σε ισχύ (KW) αντίστοιχα.»!
Το γεγονός αυτό, μεταξύ άλλων, ήταν αποτέλεσμα ενός ακόμη εγγράφου που αφορά τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 508/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Μαΐου 2014 «για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ) και για την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΚ) αριθ. 2328/2003, (ΕΚ) αριθ. 861/2006, (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και (ΕΚ) αριθ. 791/2007 και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1255/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου».
Στο άρθρο 34, του εγγράφου αυτού με τίτλο «Οριστική Παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων», αναγράφεται ότι το ΕΤΘΑ μπορεί να στηρίξει μέτρα για την οριστική παύση αλιευτικών δραστηριοτήτων, μόνο σε περίπτωση που αυτή επιτελείται μέσω της διάλυσης αλιευτικών σκαφών.
Δηλαδή για να χρηματοδοτηθούν από το ΕΤΘΑ οι αλιείς που αναγκάστηκαν να παύσουν οριστικά την αλιευτική εργασία τους, θα πρέπει πρώτα να διαλύσουν και τα αλιευτικά τους σκάφη καταστρέφοντάς τα, ώστε να μην τους έχει μείνει καμία ελπίδα να επανακάμψουν στο επάγγελμά τους!
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα ψάρια που εισάγονται στις χώρες της Ε.Ε., από τρίτες χώρες είναι φθηνότερα από αυτά που παράγει η ίδια η Ε.Ε., διότι οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις στις χώρες της Ε.Ε. είναι εντελώς απαράδεκτες.
Η αύξηση των τιμών των καυσίμων για τα αλιευτικά σκάφη, των πρώτων υλών και των σιτηρεσίων των ιχθύων, στις ευρωπαϊκές μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας είναι καταστροφικές, αφού μειώνουν πάρα πολύ τα εμπορικά περιθώρια κέρδους των ευρωπαίων αλιέων – παραγωγών.
Η αύξηση του συντελεστή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), οι εξωφρενικοί περιβαλλοντικοί περιορισμοί και οι εξαιρετικά χαμηλές ποσοστώσεις των αλιευμάτων, έχουν αναγκάσει το 2023, ακόμη και μεγάλες εταιρίες της βιομηχανικής υδατοκαλλιέργειας, όπως η Philosofish, να πουλάνε τα ψάρια τους σε πολύ χαμηλές τιμές, ακόμη και κάτω του κόστους παραγωγής!
Με τον τρόπο αυτό το φαινόμενο κλιμακώθηκε και προκλήθηκε αφενός συνολική πτώση των τιμών πώλησης των ψαριών και αφετέρου ραγδαία μαζική αύξηση στις εισαγωγές ιχθύων από τρίτες χώρες.
Με τέτοιου είδους Κανονισμούς και Οδηγίες που εκδίδουν τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. στον τομέα της αλιείας, φτάσαμε στο σημείο η αυτάρκεια και η ποιότητα των ευρωπαϊκών χωρών, σε αλιεύματα, να έχει μπει σε δεύτερη μοίρα, με αποτέλεσμα και να έχουν κλείσει χιλιάδες καταστήματα, εκατοντάδες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας και να έχουν μείνει άνεργοι πάρα πολλοί αλιείς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το επάγγελμά τους.
Το γεγονός αυτό δεν επαινεί καθόλου τους ευρωβουλευτές και ιδιαίτερα τους Έλληνες ευρωβουλευτές, οι οποίοι είναι στην κυριολεξία εξαφανισμένοι, ως να μην υπάρχουν, από τον ορίζοντα των θετικών δράσεων υπέρ της χώρας μας, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη η αλιευτική πολιτική της Ε.Ε., να επικεντρωθεί σε πράξεις νομοθετικής δικαιοσύνης.
Πράξεις που από την μία θα εξυγιάνουν πραγματικά τις ευρωπαϊκές θάλασσες και από την άλλη θα βοηθήσουν τους ευρωπαίους αλιείς, ώστε να μπορέσουν να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις, τους συναδέλφους τους, οι οποίοι ανήκουν σε χώρες εκτός Ε.Ε. και οι οποίοι δεν έχουν κανέναν από όλους αυτούς τους παράλογους και αυστηρούς περιορισμούς που έχει υποβάλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία στους δικούς της αλιείς.
Η διοίκηση της Ε.Ε. οφείλει να αλλάξει την καταστροφική της πορεία και με διορθωτικές αποφάσεις, να καταστήσει όλα τα κράτη μέλη αυτάρκη και αυτοδύναμα σε όλα τα επίπεδα.
Μία μεγάλη ευκαιρία για να συμβεί αυτό είναι οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024, στις οποίες και η χώρα μας μπορεί να πρωτοστατήσει σε αυτό το θέμα, εκλέγοντας εκπροσώπους που δεν έχουν σκελετούς στην ντουλάπα τους, ούτε συχνάζουν σε σκοτεινές στοές και λέσχες.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ