Του Ιάκωβου Λεωνίδη
Η ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) συστάθηκε την 1η Ιανουαρίου 2017 βάσει του ν.4389/2016 (Φ.Ε.Κ. 94/Α) από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αντικαθιστώντας τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Διοικείται από τον Γιώργο Πιτσιλή και ένα πενταμελές Συμβούλιο και προτείνει νόμους στην κυβέρνηση για την οικονομία. Σαν ανεξάρτητη αρχή δεν ελέγχεται από κανέναν για το που καταλήγουν τα έσοδα που συγκεντρώνει από τους Έλληνες πολίτες.
Πρόσφατα η ΑΑΔΕ μέσω της εφαρμογής appodixi προτρέπει τους πολίτες να σκανάρουν τις αποδείξεις που παίρνουν και εάν η εφαρμογή ανιχνεύσει φορολογική παράβαση να προβούν σε καταγγελία. Μπορούν να το κάνουν είτε επώνυμα είτε ανώνυμα με αμοιβή το δεκαπλάσιο ποσό της αξίας της απόδειξης, με ελάχιστο ποσό τα 100 ευρώ και μέγιστο τα 3.000, εφόσον διαπιστωθεί η παράβαση μετά από έλεγχο της οικονομικής υπηρεσίας.
Βλέπουμε λοιπόν πόσο έντεχνα η ΑΑΔΕ μέσω της κυβέρνησης, αντικατέστησε την κουκούλα των παλαιότερων σκοτεινών εποχών με μία εφαρμογή. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Όσο και να διατυμπανίζουν ότι γίνεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής, στην ουσία είναι μία διαδικασία με την οποία ένας πολίτης καταδίδει έναν συμπολίτη του και μάλιστα με οικονομικό αντάλλαγμα. Δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει η κυβέρνηση σύγχρονους καταδότες με πιο αισχρό και επαίσχυντο τρόπο.
Η κυβέρνηση εάν ήθελε να σταματήσει την φοροδιαφυγή θα έπρεπε να μειώσει την φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές σε λογικά επίπεδα. Να διατηρούσε τα λειτουργικά κόστη (ενέργεια, καύσιμα, έμμεσοι φόροι) χαμηλά ώστε οι ελεύθεροι επαγγελματίες να μπορούν να επιβιώσουν στην αγορά. Απ’ την άλλη, αν οι πολίτες δεν ήταν οικονομικά εξαθλιωμένοι δεν θα έμπαινε κανένας σε διαδικασία να χρησιμοποιήσει την κουκούλα (εφαρμογή) εναντίον του συμπολίτη του.
Η κυβέρνηση εξαθλιώνει και τους μεν και τους δε, και τους σπρώχνει στην αντιπαλότητα. Γιατί το τελευταίο μέρος της παράστασης του βουλευτικού θεάτρου είναι η κοινωνική διχόνοια. Ακόμα μια φορά θα διαχωρίσει την κοινωνία σε κατηγορίες. Αυτή τη φορά σε έντιμους καταδότες και σε παράνομους επαγγελματίες που “πλουτίζουν” εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Πανηγυρίζουν στα ΜΜΕ ότι οι καταγγελίες ξεπέρασαν τις 2000 και δίνουν στοιχεία για το τι παραβάσεις αφορούν. Είναι άραγε υπερήφανοι για τα αποτελέσματα που έχουν στην κοινωνία οι πολιτικές τους αποφάσεις;
Στόχος της πολιτικής εξουσίας πρέπει να είναι η αρμονική συμβίωση όλων των πολιτών και όχι να διχάζει την κοινωνία. Θα πρέπει με δίκαιους νόμους να διασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών της και όχι να δημιουργεί τις προϋποθέσεις που σπρώχνουν τον πολίτη να παρανομήσει ή να παραβεί τις αρχές του για να επιβιώσει.