Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Ακολουθώντας την ευρωπαϊκή τάση, το ελληνικό real estate στρέφει το επενδυτικό του ενδιαφέρον στη φοιτητική στέγαση. Η αύξηση των ενοικίων και η ανεπάρκεια φοιτητικών εστιών στα πανεπιστήμια της χώρας αποτελούν δύο εμπόδια που απασχολούν τους φοιτητές και τις οικογένειές τους αναφορικά με το κόστος σπουδών.
Ωστόσο, ο κλάδος των ακινήτων δείχνει να παίρνει ενεργό ρόλο στο ζήτημα αυτό μέσα από την ανακαίνιση αλλά και τον εξοπλισμό πολυκατοικιών και κτιρίων, βοηθώντας τους φοιτητές στην εύρεση κατοικίας. Μάλιστα, η επικείμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων συνιστά έναν σημαντικό λόγο επένδυσης σε αυτόν τον τομέα, μιας και η ζήτηση προβλέπεται πως θα αυξηθεί, κάτι το οποίο θα ωφελήσει οικονομικά τον χώρο του real estate.
Η αύξηση των φοιτητών αλλά και των ενοικίων τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης, οδήγησε στον σχεδιασμό έργων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας που αφορούν την κατασκευή συγκροτημάτων αποτελούμενα από επιπλωμένα διαμερίσματα.
Σε αυτό το επενδυτικό εγχείρημα συμμετέχουν αρκετές εταιρείες ακινήτων, συμπεριλαμβανομένων των Premia Properties ΑΕΕΑΠ, Prodea, DKG και Zoia. Παράλληλα, στο θέμα της φοιτητικής στέγης παίρνει μέρος και η κυβέρνηση μέσω των ΣΔΙΤ – Συμπράξεις Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα.
Γενικότερα στην Ευρώπη, αν και παρατηρείται αυξητική τάση στα ενοίκια των φοιτητικών κατοικιών αλλά και στο κόστος ζωής, η ζήτηση φοιτητικής στέγασης παρουσιάζει επίσης άνοδο, κάνοντας τους επενδυτές να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τον συγκεκριμένο τομέα.
Ωστόσο, αυτή η επένδυση ουσιαστικά συνιστά μια “ένδυση” που ντύνει και καλύπτει το πρόβλημα των φοιτητικών κατοικιών με το “ένδυμα” της επίλυσής του και παροχής βοήθειας στους ίδιους του σπουδαστές αλλά στην πραγματικότητα είναι ακόμη μία μπίζνα που εκμεταλλεύεται την ανάγκη νέων ανθρώπων. Εκμεταλλεύεται την ανάγκη των ανθρώπων για πρόσβαση στη παιδεία με στόχο έναν καλύτερο μέλλον για τους ίδιους αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.
Φοιτητές αναγκάζονται σε εργασία για να μην επιβαρύνουν τις οικογένειές τους προσπαθώντας να βγάλουν τα προς το ζην, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση των σπουδών τους ή ακόμα και παραίτηση από αυτές.
Ζούμε σε ένα κράτος «μη κρατικό» που τα αυτονόητα χρήζουν επεξήγησης. Ζούμε σε ένα κράτος χωρίς κραταιότητα στο οποίο “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει”. Ζούμε σε ένα κράτος του Γκρούεζα και του Μαυρογιαλούρου, του “θα θα θα” και του “τα τα τα”.
Αν όμως δεν θέλουμε το κράτος μας να μείνει μόνο σε δύο συλλαβές, τότε η μέριμνα για τον τομέα της παιδείας είναι απαραίτητη. Ένα κράτος που προτίθεται να αξιοποιήσει όλα τα γράμματα της αλφαβήτου και μέσα από αυτά να αναδείξει τη δύναμη των πολιτών, τιμώντας την ένδοξη ιστορία του που γράφτηκε από το άλφα ως το ωμέγα, τότε η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι μονόδρομος.
Σε μια πραγματική πολιτεία, το κράτος μεριμνά για την παιδεία προβάλλοντας το τρίπτυχο “δωρεάν σπουδές, στέγαση και σίτιση”, έτσι ώστε οι φοιτητές του να είναι έτοιμοι να αναλάβουν τη διοίκηση του αύριο. Ο επαναπροσδιορισμός της δωρεάν κρατικής παιδείας είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Ας σταματήσουμε λοιπόν τα “θα” ενός αβέβαιου μέλλοντος που μας επέβαλαν οι κυβερνώντες και ας βάλουμε μπρος το “τώρα” του παρόντος.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ