Της Βουλγαράκου Μαρίας
Σε τεράστιο ατόπημα φαίνεται πως έπεσε η Ευρωβουλευτής Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, η οποία ανήκει στην παράταξη της Ν.Δ., με την αποστολή μεγάλου αριθμού ηλεκτρονικών μηνυμάτων (emails), με διαφημιστικό πολιτικό περιεχόμενο σε Έλληνες του εξωτερικού ενόψει των ευρωεκλογών τον ερχόμενο Ιούνιο.
Εντελώς τυχαία, το γεγονός αυτό συνέπεσε με την επίσημη ενημέρωση του υπουργείου Εσωτερικών, όσον αφορά την πλατφόρμα για την επιστολική ψήφο, που αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους εντός και εκτός επικράτειας.
Το συμβάν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και καταγγελίες από τους απόδημους που έλαβαν αυτό το μήνυμα, εκφράζοντας την απορία πώς και με ποιόν τρόπο διέρρευσαν τα προσωπικά τους στοιχεία, στο γραφείο της ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος.
Η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι κάτι πρωτοφανές για την χώρα μας και την συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, αφού έχουν επαναληφθεί παρόμοια περιστατικά και στο παρελθόν, χωρίς φυσικά να υπάρξουν κυρώσεις στους εμπλεκόμενους.
Με όλα αυτά τα τεχνάσματα και τις αθέμιτες τεχνικές, συνειδητοποιούμε πώς λειτουργούν οι κομματικοί μηχανισμοί, χρησιμοποιώντας τα μέσα που έχουν για να παραπλανήσουν τους πολίτες και να «αρπάξουν» όσες περισσότερες ψήφους μπορούν.
Η εκλογική διαδικασία είναι ιερή καθότι ο πολίτης, ως ψηφοφόρος, με τη βούλησή του εκλέγει εκείνους που θα πάρουν σοβαρές αποφάσεις, οι οποίες επηρεάζουν την καθημερινότητά του σε όλους τους τομείς (εργασία, υγεία περιβάλλον κ.α.), με σεβασμό και ηθική για τα συμφέροντα του συνόλου χωρίς κομματικό ή προσωπικό όφελος.
Το κράτος είναι το σύνολο των πολιτών, στόχος λοιπόν θα πρέπει να είναι η ενεργή συμμετοχή του πολίτη, δρώντας συλλογικά με την εκλογή δίκαιων ιδεών και δράσεων έτσι ώστε να έχουμε όλοι ίσες ευκαιρίες, νόμους που θα ισχύουν για όλους, απονομή δικαίου χωρίς ασυλίες και την απόλυτη διαβίωση μέσα στην ανθρώπινη φυσιολογία μας.
Επομένως ο μοναδικός σκοπός των εκλεγμένων κρατικών μηχανισμών, επιβάλλεται να είναι η εκτέλεση και υλοποίηση των αποφάσεων όλων των ανθρώπων, όπου προφανώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αντιθέτως βιώνουμε μία διαχρονική απαξίωση από όλες τις κομματικές παρατάξεις.
Η πολιτεία πρέπει καταρχάς να σέβεται τον εαυτό της, ώστε να μπορεί να σέβεται όλους τους άλλους. Όταν αυτό δεν συμβαίνει δε μπορεί να απαιτήσει σεβασμό από τους πολίτες. Παράγει άδικο λειτουργώντας υπέρ της ολιγαρχίας και όχι υπέρ της κοινωνίας των πολιτών.
Εν ολίγοις σε καμία περίπτωση η πολιτεία στο χρονικό που ζούμε, με τις νομοθεσίες και τις αποφάσεις που λαμβάνει δεν σέβεται ούτε τον εαυτό της ούτε τον πολίτη. Η ουσία είναι, ο ίδιος ο πολίτης να αναλάβει δράση δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες, μέσα από τις οποίες θα μπορέσει να διαβιώσει με αφθονία και να λειτουργήσει ως μέσο για το συμφέρον της πολιτεία.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ