Ωνάσεια Σχολεία και η (άν)ιση πρόσβαση στην εκπαίδευση

Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη

Εκπαιδευτικός

Πρόσφατα υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής η σύμβαση δωρεάς μεταξύ του Ιδρύματος Ωνάση και του Ελληνικού Δημοσίου για τη δημιουργία των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων (ΔΗΜ.Ω.Σ.). Ουσιαστικά πρόκειται για τη μετατροπή 22 δημόσιων σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (11 Γυμνάσια και 11 Λύκεια) σε ΔΗΜ.Ω.Σ. των οποίων η κτιριακή ανακαίνιση αλλά και μέρος της λειτουργίας αυτών θα καλύπτονται από τη συγκεκριμένη δωρεά. 

Όπως αναφέρει το Ίδρυμα Ωνάση σε σχετική του ανακοίνωση, τα σχολεία τα οποία και επιλέχθηκαν αφορούν σχολικές μονάδες που βρίσκονται σε περιοχές οι οποίες αντιμετωπίζουν ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής φύσεως με σκοπό την αναβάθμιση των περιοχών αυτών καθώς και τη δημιουργία ευκαιριών προς τη μαθητική κοινότητα. 

Τα Ωνάσεια Σχολεία θα ακολουθήσουν το πρόγραμμα των Πρότυπων Σχολείων με λειτουργία Ομίλων και Συνόλων για την πραγματοποίηση δράσεων, ενισχυτικής διδασκαλίας, προετοιμασία των μαθητών και μαθητριών για τις Πανελλήνιες εξετάσεις αλλά και την προσθήκη αντικειμένων που αφορούν διάφορους τομείς όπως, μεταξύ άλλων, αυτούς της Τέχνης, του Αθλητισμού, των Θετικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών.

Αν και το Ίδρυμα Ωνάση, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης μιλούν για τα σχολεία αυτά ως σχολεία ίσων ευκαιριών, καινοτομιών και εκπαιδευτικής αναβάθμισης, οι γονείς, οι μαθητές/τριες και οι εκπαιδευτικοί των σχολείων αυτών έχουν αντίθετη άποψη. Αυτή η άποψη βασίζεται στο γεγονός ότι πολλά παιδιά θα αναγκαστούν να αποκλειστούν από τα σχολεία αυτά λόγω της εισαγωγής με εξετάσεις σε αυτά καθώς και την αδυναμία των παιδιών αυτών να απορροφηθούν από άλλες σχολικές μονάδες διότι παρατηρείται έλλειψη.

Η έλλειψη αυτή παρατηρείται ακόμα και σε άλλα σχολεία, όπως σε αυτά των Μουσικών, τα οποία ουσιαστικά υπολειτουργούν με τις υλικοτεχνικές υποδομές τους, τα συγγράμματα και τις θέσεις των εκπαιδευτικών να μην είναι επαρκή για την εύρυθμη καλλιτεχνική και μουσική τους δραστηριότητα.

Τελικά όλοι αυτοί οι επιθετικοί προσδιορισμοί που μπαίνουν μπροστά από ένα σχολείο ορίζοντάς το ως Πρότυπο, Πειραματικό, Καλλιτεχνικό, Μουσικό, Ιδιωτικό, Δημόσιο – τώρα και Ωνάσειο – προβάλλουν μια ίση πρόσβαση στην παιδεία ή προκαλούν μια ανισότητα ως προς τις ευκαιρίες που είναι απαραίτητες στην εκπαιδευτική διαδικασία; Διότι ένα σχολικό περιβάλλον οφείλει να παρέχει όλα τα αντικείμενα εξίσου σε όλους τους μαθητές/τριες και όχι όπως προστάζει ο κάθε επιθετικός προσδιορισμός. 

Αυτές οι δηλώσεις περί ίσων ευκαιριών θυμίζουν οργουελικές καταστάσεις και συγκεκριμένα τη «Φάρμα των Ζώων» με τον συγγραφέα να αναφέρει πως «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά ορισμένα ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». Σε αυτή λοιπόν την ισότητα οι διοικούντες της χώρας αυτής «ξεχνούν» να προσθέσουν τον επιθετικό προσδιορισμό «άνιση», με την ίδια την παιδεία να «κουτσαίνει», κάτι το οποίο και προκαλεί ένα ντόμινο ανισοτήτων σε κάθε τομέα της κοινωνίας. 

Για να μπορέσει τελικά να «ισιώσει» αυτός ο τόπος και να μην εμφανίζονται κάποιοι πιο ίσοι από κάποιους άλλους και η κοινωνία να εισέλθει σε μια ευθυγράμμιση ισότητας του ίδιου του δικαίου, τότε θα πρέπει οι ευκαιρίες στην παιδεία πρώτα από όλα να είναι άφθονες και ελεύθερες προς όλους, αλλά και αρμονικά δεμένες μεταξύ τους έτσι ώστε να διασφαλίζεται η δίκαιη ισότητα του κοινωνικού συνόλου. 

Αυτό για να επιτευχθεί, θα πρέπει η χρηματοδότηση προς την παιδεία να μην περιορίζεται μόνο σε 22 σχολικές μονάδες, αλλα σε όλα τα σχολεία της επικράτειας και θα πρέπει να είναι εξίσου άφθονη και ελεύθερη χωρίς οικονομικούς περιορισμούς, για να μπορέσει η παιδεία άφθονα και ελεύθερα να αναδείξει τα ταλέντα των παιδιών της, τα οποία ως μελλοντικοί πολίτες θα δημιουργήσουν και θα αναδείξουν το πολιτισμό της πολιτείας τους βάσει ενός συστήματος αξιών, στο οποίο η ισότητα θα παίζει κυρίαρχο ρόλο και θα διασφαλίζει την ελευθερία της άφθονης γνώσης για την αρμονική ευδαιμονία του κοινωνικού συνόλου.

Οι πραγματικοί επιθετικοί προσδιορισμοί της παιδείας θα πρέπει να προέρχονται από αυτό το σύστημα αξιών που θα την καθιστούν δίκαιη, αληθινή, ευδαιμονική, αρμονική και ίση προς όλους και όλα, για να μπορέσει ο ίδιος ο άνθρωπος να προάγει την ανδρεία και την αρετή της ίδιας της αυτογνωσίας του.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *