Αν οι χώρες είχαν εθνικό ρήμα, όπως αντίστοιχα έχουν το εθνικό τους φαγητό, άθλημα, ζώο, σημαία κλπ, η Ελλάδα θα είχε το «φεύγω». Τα τελευταία χρόνια (και όχι μόνο αυτά), η χώρα μας έχει μάθει να κλίνει το συγκεκριμένο ρήμα σε όλα τα πρόσωπα, αριθμούς και χρόνους μιας και η διοίκηση του τόπου αυτού κλείνει την πόρτα της ανάπτυξης στους πολίτες.
Η κλίση του «φεύγω» («κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια», θα πρόσθετε κανείς) συνοδεύεται από την ανάγκη των νέων να αναδείξουν την κλίση τους σε κάποιον τομέα, είτε αυτός είναι επιστημονικός είτε καλλιτεχνικός, αλλά και από οικονομικούς λόγους, καθώς οι προοπτικές σε αυτή την χώρα είναι ελάχιστες.