Του Στέργιου Τζίντζιου
Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου υπεγράφει στην Νάξο, η σύμβαση για την σύσταση του Ταμείου Απανθρακοποίησης των Νησιών, μεταξύ του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων παρουσία του Κ.Μητσοτάκη.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός στην ομιλία του, στα πλαίσια της υπογραφής της τριμερούς σύμβασης για την απανθρακοποίηση των νησιών μέσω χρηματοδότησης από το εν λόγω Ταμείο, χαρακτήρισε ως μη πατριωτική πράξη την εισαγωγή πετρελαίου και αερίου. Αντιθέτως η εγκατάσταση ΑΠΕ είναι εθνική ευθύνη.
Για να μπορέσουμε να βάλουμε τα γεγονότα σε μια σειρά θα πρέπει να δούμε τι αποφέρει στο Δημόσιο συμφέρον το πρώτο και τι το δεύτερο. Η εισαγωγή υδρογονανθράκων, με βάση την συμφωνία του Bretton Woods και την δημιουργία της Παγκόσμιας Τράπεζας (World Bank), αποφέρει κέρδη στην Πρωτογενή Αγορά. Αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο μονοπώλιο σε παγκόσμιο επίπεδο όπου τον απόλυτο έλεγχο, όπως π.χ που θα γίνει εξόρυξη από ποιον και σε τι τιμή θα πωληθεί, έχει η Παγκόσμια Τράπεζα.
Η ίδια βέβαια συστήνεται από εταίρους κράτη-μέλη με ποσοστό συμμετοχής του καθενός. Άρα σύμφωνα με το ποσοστό συμμετοχής της κάθε χώρας έχει και ποσοστό επί των κερδών. Η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος με 25 εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό από το 1945. Συνεπώς όποιος και να κάνει εξόρυξη πετρελαίου-αερίου εμείς πληρωνόμαστε από τα κέρδη της πρωτογενούς αγοράς. Οπότε η εισαγωγή υδρογονανθράκων έχει Δημόσιο συμφέρον.
Στον αντίποδα η χρηματοδότηση εγκατάστασης ΑΠΕ αποφέρει μόνο κέρδη σε Α.Ε και μάλιστα με ζημία του Δημοσίου. Ουσιαστικά χρησιμοποιούμε χρήμα και εγγυήσεις των Ελλήνων-Ευρωπαίων πολιτών για να χρηματοδοτήσουμε ιδιωτικές εταιρείες να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους εγκαθιστώντας ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά όντας οι ίδιοι διαχειριστές του χρηματιστηρίου ενέργειας.
Δηλαδή ενώ στην περίπτωση των υδρογονανθράκων έχουμε κέρδη από ένα μονοπώλιο στο οποίο είμαστε συνέταιροι, στις ΑΠΕ συντηρούμε και χρηματοδοτούμε ένα μονοπώλιο το οποίο έχει αυξήσει το ενεργειακό κόστος στο ρεύμα στην χονδρική κατά 500% τα τελευταία 4 χρόνια.
Εάν συμπεριλάβουμε και το μείζον εθνικό θέμα της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας και μάλιστα σε ένα τόσο νευραλγικό χώρο όπως αυτός των συνόρων, τότε η απανθρακοποίηση των νησιών και η μεταφορά του ελέγχου της ενέργειας σε, αποδεδειγμένα έως τώρα εχθρικά προς το δημόσιο συμφέρον χέρια, τότε αυτό το γεγονός όχι μόνο δεν είναι εθνική ευθύνη αλλά μετατρέπεται σε εθνική απειλή.
Γνωρίζοντας λοιπόν τις σχέσεις Γεραπετρίτη-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Μητσοτάκη-Μυτιληναίου(Protergia), αναγνωρίζουμε τον δόλο όλου αυτού του εγχειρήματος που ουδεμία σχέση δεν έχει με το Δημόσιο Συμφέρον. Συμπερασματικά άλλη μια ΄΄μπίζνα΄΄ ημετέρων διαπλεκόμενων διαφαίνεται πίσω από το προκάλυμμα της πράσινης μετάβασης.
Συνεπώς συνδέοντας την ανύπαρκτη εώς και μειοδοτική εξωτερική πολιτική, την ανθελληνική αμυντική πολιτική και την υποτακτική ενεργειακή πολιτική. Αντιλαμβανόμαστε την επιτακτική ανάγκη να αλλάξει άμεσα όλο το πολιτειακό μας περιβάλλον αναλαμβάνοντας δράση οι ίδιοι οι πολίτες μετέχοντας κρίσεως και αρχής. Πρέπει να έχουμε όλοι την ευθύνη (ευθύς νους) να αντικρίσουμε το ψεύδος και να το εξαϋλώσουμε στο φως της αλήθειας.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ