Της Αγγελικής Κάλφα
Στις 19/2/2024 ο υπουργός υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης παρέθεσε λεπτομέρειες για την θέσπιση των απογευματινών χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία, ως τρόπο επίλυσης στο πρόβλημα της τεράστιας αναμονής των πολιτών, που περιμένουν – από μήνες έως και χρόνια – για να χειρουργηθούν.
Σύμφωνα με αποκάλυψη του υφυπουργού υγείας κ. Μάριου Θεμιστοκλέους παραμένουν στην αναμονή 102.634 περιστατικά. Εξ’ αυτών 26.221 έχουν χρόνο αναμονής πάνω από 12 μήνες, 31.954 αναμένουν από 4 έως 12 μήνες και 44.459 από 1 έως 4 μήνες. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος δημιουργήθηκε η Ενιαία Λίστα Χειρουργείων η οποία σε 3 μήνες θα είναι σε δημόσια χρήση, ώστε να μπορούν οι πολίτες να ενημερώνονται για τον χρόνο αναμονής και το κόστος της επέμβασης. Οι χειρουργικές επεμβάσεις θα καταχωρούνται στο σύστημα με βάση τη βαρύτητά τους, όπως και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά οι αμοιβές των γιατρών θα είναι στο ήμισυ των χρεώσεων του ιδιωτικού τομέα και θα κυμαίνονται από 300 έως 2.000€, ανάλογα με την σοβαρότητα της επέμβασης.
Εν ολίγοις, με «υπογραφή» του κ. Γεωργιάδη, οι πολίτες που τόσα χρόνια πλήρωναν τις ασφαλιστικές τους εισφορές για να έχουν μια αξιοπρεπή περίθαλψη, θα αναγκάζονται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να λάβουν «ιδιωτική περίθαλψη από λειτουργούς του δημοσίου». Και αυτό διαδραματίζεται σε μια εποχή που τα σκληρά οικονομικά μέτρα της μεταμνημονιακής πολιτικής έχουν προκαλέσει – εδώ και χρόνια – την οικονομική εξουθένωση της πλειοψηφίας των πολιτών. Πού είναι η Πολιτεία για να προστατέψει τον πολίτη; Τι γίνεται με τις ασφαλιστικές παροχές; Θα υπάρξει ποτέ διαφάνεια σε ότι αφορά τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων; Ποιοι και πώς τα διαχειρίζονται; Γιατί εξανεμίστηκαν τα διαθέσιμα των ταμείων και τα πλεονάσματα μετατράπηκαν σε ελλείμματα;
Υπάρχουν φυσικά περισσότερα εύλογα ερωτήματα όπως, για παράδειγμα, εφ’ όσον δεν προβλέπονται προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με ποιο ανθρώπινο δυναμικό θα καλυφθούν τα απογευματινά χειρουργεία; Με διπλοβάρδιες;; Ενώ ο μέσος εργαζόμενος εργάζεται περισσότερες από 9 ώρες ημερησίως, κάνοντας υπερωρίες που πληρώνονται με ψίχουλα;; Όταν εξαιτίας της μακροχρόνιας υποστελέχωσης συσσωρεύονται δεκάδες οφειλόμενα ρεπό και άδειες προηγούμενων ετών, οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην ψυχική και σωματική εξουθένωση, με αποτέλεσμα να εκπίπτει – δυστυχώς – η ποιότητα της παρεχόμενης υγειονομικής φροντίδας.
Είναι περισσότερο από προφανές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί «να μπαλώσει» το πρόβλημα, ιδιωτικοποιώντας σταδιακά την δημόσια υγεία. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας θεσμοθετήθηκε την 7η/10/ 1983 με τον νόμο 1397/1983. Έκτοτε τα δημόσια νοσοκομεία έγιναν Ν.Π.Δ.Δ. (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου), με θεμέλιο και ακρογωνιαίο λίθο την καθιέρωση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των υγειονομικών, ενώ η αμοιβή των εργαζομένων διασφαλιζόταν από τον εργοδότη – που ήταν το ελληνικό κράτος – και όχι από τους ασθενείς. Η κυβέρνηση, καθιερώνοντας τα απογευματινά χειρουργεία, νομιμοποίησε τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ γιατρών και ασθενών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε το «πράσινο φως», το έναυσμα για την εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας. Οι ασθενείς γίνονται πλέον εύκολη πελατεία, όχι μόνον σε ιδιωτικούς φορείς υγείας, αλλά και στους δημόσιους.
Η ιδιωτική περίθαλψη – ούτως ή άλλως – τρέχει σαν παράλληλος δρόμος, για όσους την επιλέγουν. Εν τούτοις η υγεία δεν είναι προνόμιο για λίγους, ούτε αποτελεί δικαίωμα μόνο για τις εύπορες τάξεις. Για τον λόγο αυτό προκύπτει η αδήριτη ανάγκη να εξοστρακίζονται όλες οι πολιτικές, που οδηγούν στην κατάργηση των δημόσιων και δωρεάν παροχών υγείας. Η δημόσια περίθαλψη πρέπει να παραμείνει αμιγώς δημόσια, χωρίς «ιδιωτικές νοθείες». Άλλωστε σε μια υγιή κοινωνία η ζωή δεν έχει τιμή, όσο και αν προσπαθούν να την κοστολογήσουν. Σε κάθε ευνομούμενο κράτος είναι θέμα στοιχειώδους δικαιοσύνης, ο πολίτης να λαμβάνει ανταποδοτικά τις παροχές για τις οποίες πληρώνει χρόνια σαν φορολογούμενος πολίτης. Και κάθε εργαζόμενος στους νευραλγικούς κλάδους της υγείας δικαιούται να λαμβάνει από το κράτος τον σεβασμό που του αξίζει, με σωστές δομές υγείας, επαρκή επάνδρωση, κίνητρα και αξιοπρεπείς αμοιβές.
Άραγε είναι «τυχαίο» το γεγονός ότι κατά καιρούς έχουμε ακούσει από στόματα υπουργών διάφορα «ευφυολογήματα», όπως: Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει (ΣΤ. Πέτσας 13/9/2022).
Όχι κύριοι!!! Αυτό που πρέπει να πεθάνει είναι μόνον η έλλειψη πολιτικής βούλησης των ανίκανων πολιτικών, που αποφεύγουν να πράξουν τα αυτονόητα για την ευημερία των πολιτών. Όσο και αν κρύβονται πίσω από το μικρότερο δαχτυλάκι της παλάμης τους, ο τελευταίος ισολογισμός του κράτους παρουσιάζει έσοδα πάνω από 1.000.000.000.000,00€. Ο πολίτης πρέπει να μπει στη διαδικασία της έρευνας, για να κατανοήσει ότι το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό και ότι οι πολιτικοί ταγοί είναι υπόλογοι απέναντι στην Ελλάδα που καταστρέφουν και απέναντι στους Έλληνες που φτωχοποιούν.
Οι πολιτικοί δεν είναι παρά μόνον διαχειριστές… Τους δίνουμε την διαχείριση της πατρίδας μας κάθε 4 χρόνια και αυτό με 60% αποχή…. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενεργοποιηθεί ο ιδιοκτήτης και κληρονόμος αυτού του τόπου, να εμφανισθεί ως Πολίτης, για να ζητήσει τα δίκαια και τα δικά του. Ας αναλογισθούμε, άλλο κάτοικος και άλλο Πολίτης…
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ