Tου Παρασκευά Β. Αρσενίου
ιατρού παθολόγου
Πρόσφατα επισκέφθηκε τα γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών ομάδα φοιτητών της ιατρικής σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Με τον πρόεδρο του Συλλόγου τον κ Γ. Πατούλη, ο οποίος εξήρε το επίπεδο των Ελλήνων Ιατρών που όπως είπε διαπρέπουν σε όλο τον κόσμο, συζήτησαν θέματα που απασχολούν τους νέους γιατρούς και αποφάσισαν την υπογραφή Συμφώνου Συνεργασίας μεταξύ ΙΣΑ και εκπροσώπων των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
Οι πρόγονοι μας συνήθιζαν να εύχονται ο ένας στον άλλον “ώνεω των τέκνων”, φράση που ανάμεσα στα άλλα σημαίνει και να ωφεληθείς από τα παιδιά σου και η οποία είναι δηλωτική της αξίας, της σημασίας των παιδιών στην ζωή των γονέων και των προσδοκιών για το μέλλον τους.
Το ρήμα ωνέομαι είναι πολυσήμαντο στην γλώσσα μας και ανάλογα με τα συμφραζόμενα μπορεί να σημαίνει ωφελούμαι από κάποιον, αποκτώ ή αγοράζω κάτι, κερδίζω κάτι υλικό ή πνευματικό κ.α.
Καθώς η οικογένεια και η συνέχιση της γενιάς είχαν πάντα μεγάλη σημασία, η γονιμότητα και η υγεία των παιδιών ήταν και είναι πάντα σημαντικότατα.
Έτσι με την φράση αυτή εκφράζεται και η προσδοκία τα παιδιά να είναι “καλοί καγαθοί”, να προοδεύουν, να ευημερούν και να συμβάλλουν θετικά στην κοινωνία.
Μία πραγματική πολιτεία νοείται να επενδύει στα παιδιά της, τους αυριανούς πολίτες της· να λαμβάνει μέριμνα μη φειδώμενη πόρων για την ασφάλεια, την υγεία και την παιδεία τους, ώστε να εισπράξει ακμαίους πολίτες, που θα την ανεβάζουν ολοένα και ψηλότερα, που θα την διατηρούν ασφαλή, υγειά, ισχυρή, ευημερούσα και ελεύθερη.
Πήγαν λοιπόν οι αυριανοί μας γιατροί να θυμίσουν στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών το αυτονόητο που όφειλε να πράττει. Ως δείγμα αισθήματος ευθύνης εκ μέρους τους εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και διετύπωσαν τις ανάγκες τους ζητώντας την δέσμευση του συλλόγου να συνεργαστεί μαζί τους ώστε οι σπουδές τους να έχουν το ανάλογο περιεχόμενο.
Τα παιδιά μας στα πανεπιστήμιά μας μέσα στην ορμή τους για μάθηση και δημιουργικότητα έχουν αποδείξει κατά καιρούς τις τεράστιες ικανότητές τους και την ευφυΐα τους μετέχοντας σε ερευνητικά προγράμματα, όταν και όποτε αυτά τους παρέχουν την ευκαιρία συμμετοχής.
Φανταστείτε τι θα μπορούσε να γίνει η πατρίδα μας εάν η πολιτεία έδινε την δέουσα φροντίδα στην ανατροφή και την παιδεία των παιδιών μας και τους έδινε την ευκαιρία να σταδιοδρομήσουν εδώ εκδηλώνοντας όλο το τεράστιο δυναμικό τους.
Αντιθέτως με την απουσία φροντίδας ωθεί τους νέους πολίτες της να ξενιτευτούν για να βρουν στην αλλοδαπή αυτά που έπρεπε να βρουν στην χώρα που τους γέννησε και τους ανέθρεψε.
Όπως κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα έτσι και η ιατρική σχολή νοείται να διαθέτει χρηματοδότηση, κατάλληλες υποδομές και εκπαιδευτικά προγράμματα που να καλύπτουν τις ανάγκες της δημιουργικής δραστηριότητας των σπουδαστών της.
Σήμερα θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την περίπτωση των παιδιών μας με μεγαλειώδη δέντρα φυτεμένα σε μια γλάστρα έτσι απλά για να φαίνονται και να λέμε ότι έχουμε δέντρα, όπως συνηθίζεται στις μέρες μας να τα βλέπουμε έξω από κάποια καταστήματα.
Είναι ασέβεια προς την φύση τους και μαρτυρά την ηθική κατάντια μας που τα υποδεχόμαστε στην ζωή και αποδεικνυόμαστε κατώτεροι των προσδοκιών τους.
Εάν εμείς οι Έλληνες σήμερα αποφασίζαμε να συνέλθουμε και να ορίσουμε πώς θέλουμε να ζούμε στην χώρα μας θα φτάναμε στο συμπέρασμα ότι για να έχουμε τους κατάλληλους γιατρούς θα πρέπει να τους καταρτίσουμε κατάλληλα. Τι μπορεί να σημαίνει όμως αυτό;
Αρχικά ας αναρωτηθούμε. Είμαστε ικανοποιημένοι από την υγεία μας και από την ιατρική μας; Θέλουμε να παίρνουμε χρόνια φάρμακα, τοξικά με παρενέργειες στα οποία ολοένα προστίθενται νέες και μας δηλητηριάζουν καθημερινά;
Θέλουμε να είμαστε αποδέκτες ακατάλληλων “ιατρικών” πρακτικών που όμως έχουν επικρατήσει μια και κρατούσα ιατρική “τρέχει” μόνη της σε αγώνα δρόμου έχοντας προηγουμένως περιθωριοποιήσει οιονδήποτε άλλον ανταγωνιστή;
Πώς φτάσαμε να αποδεχόμαστε την χρόνια χρήση φαρμάκων ελπίζοντας ότι αυτά μπορούν να μας ξανακάνουν υγιείς;
Μόνο ότι είναι τροφή νοείται ως κατάλληλο να παίρνουμε καθημερινά.
Η θεραπεία πρέπει να οδηγεί στην ίαση. Έτσι τα μέσα της πρέπει να είναι αβλαβή και ευεργετικά αποκαθιστώντας και διατηρώντας την ισορροπία και αρμονία στον οργανισμό και το περιβάλλον του.
Σήμερα η ιατρική κατάρτιση και πρακτική κατευθυνόμενη εδώ και πολλές δεκαετίες από τις φαρμακευτικές εταιρείες προσαρμόστηκε στην οικονομική εκμετάλλευση. Έτσι έχει αιχμαλωτίσει λαμπρές διάνοιες και αγαθές ψυχές προσανατολίζοντας τες σε σκοπούς που απέχουν πολύ από το να υπηρετούν τα πραγματικά ανθρώπινα συμφέροντα.
Οτιδήποτε συντηρεί το κρατούν ιατρικό καθεστώς είναι καιρός να επανεξεταστεί σοβαρά και να αναθεωρηθεί ανακατευθύνοντας διάνοιες και πόρους προς νέα πορεία που να υπηρετεί τον άνθρωπο, τον Έλληνα πολίτη.
Η υπάρχουσα πολιτική κατάσταση δεν φαίνεται διατεθειμένη προς κάτι τέτοιο.
Μια προσεκτική ματιά στις προγραμματικές δηλώσεις του Πολιτικού Φορέα Ελλήνων Συνέλευσις θα ήταν αρκετή ως απαρχή για την μεγάλη αλλαγή, την επανόρθωση του ανθρώπινου και του πολιτειακού βίου.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ