Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Την Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου, ολόκληρη η χώρα θα βρίσκεται σε απεργιακό κλοιό με συγκεντρώσεις πολιτών ανά την επικράτεια καθώς τη μέρα αυτή κλείνουν δύο χρόνια από την τραγική εκείνη σύγκρουση των δύο τρένων που έκοψε το νήμα της ζωής 57 ανθρώπων στα Τέμπη, αφήνοντας την ίδια στιγμή δεκάδες τραυματίες – ψυχικά και σωματικά – εν ζωή.
ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, μαθητές, φοιτητές, δικηγόροι, γιατροί και γενικά σωματεία, ομοσπονδίες και φορείς είναι έτοιμοι να ενώσουν τις φωνές τους απέναντι σε ένα άδικο που στέρησε το οξυγόνο στα θύματα της μοιραίας εκείνης νύχτας και συνεχίζει να το στερεί από ολόκληρη την κοινωνία.
Από τη νύχτα εκείνη, οι λέξεις «μπάζωμα», «συγκάλυψη», «ασφάλεια», «ευθύνη» έχουν «στοιχειώσει» τη χώρα με τις ίδιες να χάνουν το νόημά τους γίνοντας έρμαιο των γαλάζιων πολιτικών. Πιο συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, μέρες μετά το συμβάν είχε μιλήσει για «ανάληψη πολιτικής ευθύνης». Ωστόσο καμία πράξη που να συνοδεύει αυτά τα λόγια και επομένως να τα εφαρμόζει πολιτικά, νομικά και ηθικά δεν εκτελέστηκε ποτέ, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά πως οι λέξεις που συνθέτουν την ελληνική κοινωνία όντας πυλώνες αυτής σε θέματα δικαιοσύνης, πολιτικής, δημόσιας διοίκησης, παιδείας και όχι μόνο, στερούνται οξυγόνου που δεν είναι άλλη από την ίδια την αλήθεια της έννοιάς τους.
Αυτή τους η αλήθεια είναι και αυτή που δίνει ζωή στην κοινωνία με την ίδια να είναι σε θέση να «αναπνεύσει» ελεύθερα, δίκαια και αρμονικά, καθώς η αλήθεια αυτή εφαρμόζεται και εκτελείται μέσα από πράξεις οι οποίες διατηρούν την ευδαιμονία του ίδιου του δικαίου σε απόλυτη ισορροπία και ισότητα.
Αυτή τους η αλήθεια είναι και αυτή που δεν εφαρμόζεται πλέον με τις ίδιες τις λέξεις να χάνουν το οξυγόνο τους, τη δύναμη δηλαδή της έννοιας τους, είτε όταν αυτές εκφέρονται μέσα από τον λόγο ενός πολιτικού, είτε όταν αποτυπώνονται μέσα σε συμβάσεις (όπως η Σύμβαση 717), με αποτέλεσμα να μην διασφαλίζεται καμία ασφάλεια των πολιτών και η κοινωνία να πνίγεται καθημερινά σε ένα άδικο, αδυνατώντας να «αναπνεύσει».
Καμία πολιτική ευθύνη δεν ανέλαβε ποτέ κανένας πολιτικός – γαλάζιος ή μη – καθώς το έγκλημα των Τεμπών είναι απόρροια μιας κομματικής τακτικής που εφαρμόστηκε εδώ και δεκαετίες στη χώρα αυτή από ποικίλους κυβερνητικούς μηχανισμούς, οι οποίοι με τις τακτικές τους αφαίρεσαν την αλήθεια αυτή προβάλλοντας ένα ψέμα που σκοτώνει τον Έλληνα πολίτη, στερώντας του το οξυγόνο.
Μάλιστα η αλήθεια αυτή λοιδορήθηκε, χλευάστηκε και φυλακίστηκε για να μην μπορέσει ο Έλληνας πολίτης να αναγνωρίσει το γνώθι σ’εαυτόν του ίδιου του δικαίου του, την ίδια δηλαδή την αναπνοή της ύπαρξής του. Πρόκειται για μια φωνή αλήθειας που όμως δεν έπαψε ποτέ να αναδεικνύει την ανδρεία και το κάλλος που κουβαλούν οι έννοιες των λέξεων όσο και αν αυτή λοιδορήθηκε.
Η φωνή αυτή είναι εδώ για να επαναφέρει το δίκαιο σε μια απόλυτη ευθυγράμμιση (ευθύ-) με τον ίδιο τον νου (-νη), έτσι ώστε η λέξη «ευθύνη» να βρει και πάλι το νόημά της. Η φωνή αυτή έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Αρτέμης Σώρρας.
Η ευθύτητα του λόγου – γραπτού και προφορικού – του κ. Σώρρα, η οποία και εφαρμόζεται μέσα από τη πολιτική του δράση καθότι πρόεδρος του Πολιτικού Φορέα Ελλήνων Συνέλευσις, θέτει τις έννοιες των λέξεων σε τροχιά εφαρμογής, έτσι ώστε η αλήθεια να δώσει ξανά πνοή σε μια πολιτεία η οποία θα διασφαλίζει το δίκαιο, την αφθονία και την ελευθερία του κάθε πολίτη ατομικά αλλά και όλων των πολιτών συλλογικά.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ