Tου Παρασκευά Αρσενίου
Παιδίατρος του νοσοκομείου Σάμου μεταφέρθηκε για νοσηλεία στο Τζάνειο νοσοκομείο καθώς εμφάνισε αιφνίδια δυσαρθρία [1]. Αναφέρεται ότι η εν λόγω παιδίατρος εφημέρευε αναγκαστικά 23 φορές τον μήνα.
Κατά το ίδιο διάστημα έχουμε και την παραίτηση της διοικητού του νοσοκομείου για προσωπικούς λόγους.
Το νοσοκομείο είναι υποστελεχωμένο τόσο ώστε να απειλείται η κατάρρευσή του και το πρόβλημα επιδεινώνεται ειδικά κατά τους θερινούς μήνες όπου ο πληθυσμός του νησιού υπερδιπλασιάζεται από την προσέλευση τουριστών.
Το υπουργείο υγείας με μετακινήσεις ιατρικού, νοσηλευτικού και άλλου βοηθητικού προσωπικού θεωρεί ότι μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα αυτά.
Ποια όμως είναι τα δεδομένα που αφορούν την στελέχωση του νοσηλευτικού προσωπικού στην χώρα μας;
Σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ το 2016 η αναλογία νοσηλευτών/1.000 κατοίκους ήταν 3,3 την στιγμή που το ποσοστό για τους ιατρούς ήταν 6,6 στην χώρα μας. Η έκθεση επισημαίνει ότι στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ ο μέσος όρος του αριθμού των νοσηλευτών/1.000 κατοίκους αυξήθηκε από 6,7 το 2000 σε 8,4 το 2015 [2].
Η χώρας μας, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, από το 1999 βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις όχι μόνο των χωρών του ΟΟΣΑ αλλά και της ΕΕ και μάλιστα μειώθηκε από 3,47 το 2011 σε 3,3 νοσηλευτές το 2018. Είμαστε μπροστά μόνο από το Μεξικό 2,79 και την Τουρκία 1,9 νοσηλευτές ανά 1000 κατοίκους. [2]
Η έκθεση με τίτλο «Εθνική στρατηγική-στρατηγικό σχέδιο για το ανθρώπινο δυναμικό στον τομέα της υγείας» (ΑΔΥ) του έτους 2018, δείχνει ότι η χώρα μας έχει την υψηλότερη κατά κεφαλή αναλογία ιατρών και την χαμηλότερη αναλογία νοσηλευτικού και μαιευτικού προσωπικού ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Στην ίδια αναφορά καταγράφονται ανισότητες στην γεωγραφική κατανομή νοσηλευτών που κυμαίνονται από 27 νοσηλευτές /10.000 κατοίκους στην Αττική έως 8/10.000 στο Νότιο Αιγαίο. [2]
Έτσι στα 122 νοσοκομεία μας το 2018 ήταν συνολικά 35.075 άτομα. [2]
Με την οικονομική κρίση (μνημόνια) στην αρχή πάγωσαν όλες οι προσλήψεις για νέες θέσεις για νοσηλευτές παρά την μεγάλη ανάγκη 85.000 θέσεων νοσηλευτών. Στην συνέχεια περιορίστηκαν οι προσλήψεις σε μια θέση για κάθε 5 συνταξιοδοτήσεις την στιγμή που υπήρξε μαζικό κύμα συνταξιοδοτήσεων. Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα από το γεγονός ότι ενώ ο μέσος όρος ηλικίας των νοσηλευτών είναι περί τα 50 έτη, ταυτόχρονα ο ρυθμός ανανέωσης του δυναμικού παραμένει χαμηλός.[2]
Στην πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης (Ιούλιος 2024), που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, βλέπουμε την δυσαρέσκεια των πολιτών για το δημόσιο σύστημα υγείας όπου μόνο το 14,5% δήλωσε ικανοποιημένο.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι το Σύστημα Δημόσιας Υγείας φαίνεται να τείνει προς κατάρρευση. Η υποστελέχωση, οι ελλείψεις σε εξοπλισμό, σε φάρμακα, σε κλίνες, σε ασθενοφόρα και προπάντων η μη αναγνώριση και ηθική ικανοποίηση των εργαζομένων στα νοσηλευτικά ιδρύματά μας είναι η αιτία της.
Η παρούσα ηγεσία του υπουργείου υγείας με απειλές, εξαναγκασμούς, πρόστιμα προσπαθεί να εξαναγκάσει το σύστημα να λειτουργήσει. Αυτό θα λειτουργήσει μόνο εάν χρηματοδοτηθεί κατάλληλα.
Κάποιος από τους προηγούμενους που κυβέρνησαν βεβαίωνε ότι χρήματα υπάρχουν. Δεν ήξερε τι έλεγε ή μήπως τελικά υπάρχουν; Μια ματιά στους κρατικούς προϋπολογισμούς των τελευταίων ετών, θα βεβαίωνε τα λεχθέντα του.
Δεν μπορεί να είναι το κίνητρο των νοσηλευτών απλά ο εξαναγκασμός τους προς βιοπορισμό, αλλά η ανάγκη τους να νιώθουν βαθειά ικανοποίηση από το έργο που προσφέρουν. Χρειάζονται πραγματικά κίνητρα για να προσέλθουν και να προσφέρουν τα μέγιστά τους με πραγματικό ενδιαφέρον για αυτό που κάνουν.
Σε καμία περίπτωση δεν αρμόζει απαξιωτική συμπεριφορά σε γιατρούς και νοσηλευτές που σηκώνουν το βάρος της όλης κατάστασης που αναφέραμε παραπάνω.
Το δημόσιο σύστημα υγείας, όπως έχει σχεδιαστεί και δομηθεί, ασθενεί το ίδιο και αυτό είναι εμφανές καθημερινά με τις δυσλειτουργίες και ανεπάρκειες του.
Χρειάζονται ρεαλιστικές αποφάσεις από την κυβέρνηση της πολιτείας που ενδιαφέρεται πραγματικά για την υγεία των πολιτών της, που ουσιαστικά ορίζει και την δική της υγεία.
Η αληθινή πολιτεία απαραίτητα ενδιαφέρεται να γεννά και να ανατρέφει πολίτες υγιείς στο σώμα, στην νόηση και στα συναισθήματά τους.
Αυτό θα συμβαίνει μόνον εάν αυτοί νιώθουν απόλυτα ασφαλείς, ότι το δίκαιό τους είναι σεβαστό, ότι η προσφορά τους εκτιμάται, ότι έχουν εξασφαλισμένα αυτά που χρειάζονται για να ζουν και να διαβιώνουν ελεύθεροι με αξιοπρέπεια και που το κίνητρο του έργου τους θα είναι μόνο το ενδιαφέρον τους προς αυτό και τίποτε άλλο.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι Προγραμματικές Δηλώσεις του Πολιτικού Φορέα Ελλήνων Συνέλευσις που ως ο μόνος ανθρωποκεντρικός φορέας εστιάζει στην ευημερία των ανθρώπων, που είναι και το κύριο συστατικό της υγείας τους. Όταν οι άνθρωποι ευημερούν οι αρρώστιες απουσιάζουν και αυτό μόνον μπορεί να νοείται ως πρόληψη.
Η απόκρυψη της αφθονίας των ανθρώπων και ο μόνιμος εκφοβισμός με τις κάθε είδους απειλές που διασπείρονται από τα ΜΜΕ είναι από τους κύριους παράγοντες που οδηγούν στην αρρώστια μέσω του συνεχούς μη δημιουργικού στρες.
Για να σπάσει όλος αυτός ο φαύλος κύκλος της δυσαρμονίας που ζούμε σήμερα θα βοηθούσε να θυμηθούμε αυτό που λέγεται “το μοναχό πρόβατο το τρώει ο λύκος” και εμείς καταντήσαμε “μοναχά πρόβατα”, διηρημένοι, κομματιασμένοι και βουτηγμένοι στα προβλήματα που φροντίζουν κάποιοι να έχουμε διαρκώς. Δεν βλέπουμε την λύση, το προφανές, την ένωσή μας προς έναν σκοπό. Ο μοναδικός σκοπός, το φως μέσα στην σήραγγα, είναι η Πολιτεία των Ελλήνων ανθρώπων, με Αξίες, Αρχές και Νόμους, όλα αυτά που δομούν και λειτουργούν την Δημιουργία.
1. Η δυσαρθρία είναι διαταραχή του ήχου της ομιλίας που προκύπτει από νευρολογική βλάβη του κινητικού συστατικού του συστήματος της ομιλίας και χαρακτηρίζεται από κακή άρθρωση φωνημάτων. Με άλλα λόγια, είναι μια κατάσταση κατά την οποία εμφανίζονται προβλήματα με τους μύες που βοηθούν στην παραγωγή ομιλίας, καθιστώντας συχνά πολύ δύσκολη την προφορά των λέξεων. Δεν σχετίζεται με προβλήματα κατανόησης της γλώσσας (δηλαδή δυσφασία ή αφασία) αν και ένα άτομο μπορεί να έχει και τα δύο. Οποιοδήποτε από τα υποσυστήματα ομιλίας (αναπνοή, φώνηση, συντονισμός, προσωδία και άρθρωση) μπορεί να επηρεαστεί, οδηγώντας σε βλάβες στην κατανοητότητα, την ακοή, τη φυσικότητα και την αποτελεσματικότητα της φωνητικής επικοινωνίας. Η δυσαρθρία που έχει εξελιχθεί σε ολική απώλεια ομιλίας αναφέρεται ως αναρθρία.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ