Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκοσμίως μια καινούργια τάση στα εργασιακά δεδομένα η οποία ακούει στο όνομα «σιωπηλή παραίτηση». Αυτή η τάση ουσιαστικά αποτελεί μια στάση που υιοθετείται από τον εργαζόμενο ο οποίος εξαιτίας συγκεκριμένων συνθηκών που επικρατούν στον χώρο εργασίας του – και όχι μόνο – επιλέγει την παραμονή του σε αυτόν διαθέτοντας όμως το ελάχιστο των υπηρεσιών του, εκτελώντας τα καθήκοντά του χωρίς κανέναν ενθουσιασμό και ζήλο.
Μάλιστα, σύμφωνα με έκθεση του 2023 (State of the Global Workplace Report), οι έξι στους δέκα εργαζόμενους σε διεθνές επίπεδο υιοθετούν αυτή τη στάση μιας και οι οικονομικές απολαβές, το εργασιακό περιβάλλον, τα προσωπικά και κοινωνικά ζητήματα αλλά πρωτίστως το θέμα της αναξιοκρατίας «στριμώχνουν» τον εργαζόμενο σε ένα αδιέξοδο με μοναδική επιλογή την αθόρυβη παραίτηση, η οποία όμως επεκτείνεται αφήνοντας το αποτύπωμά της και στην ίδια τη ζωή.
Το φαινόμενο της σιωπηλής παραίτησης απασχολεί και την ελληνική κοινωνία μιας και η οποία προκειμένου να ξεφύγει – όσο μπορεί – από τα δίχτυα της ανεργίας, της οικονομικής εξαθλίωσης και της μετανάστευσης αναγκάζεται να επιλέξει μια δουλειά που προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα δίνοντας πίσω σε αυτή τη δουλειά τα απολύτως απαραίτητα.
Όσο κι αν η διοίκηση αυτής της χώρας θέλει να καυχιέται για την αύξηση των μισθών, το brain gain και την ανάπτυξη, η σιωπηλή παραίτηση δίνει μια ηχηρή απάντηση δείχνοντας πως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Ωστόσο όμως, αυτή η σιωπή του Έλληνα πολίτη και εργαζόμενου δεν είναι χρυσός καθώς του κοστίζει ακριβά την ίδια του τη ζωή με τον ίδιο να βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα καθεστώς δουλειάς, δηλαδή δουλείας και όχι εργασίας, κάνοντας τους στίχους από το ποίημα του Τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν – «Σώπα, μη μιλάς» – πιο επίκαιρους από ποτέ:
«Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.….. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε τον σύλλογο του “Σώπα” και μαζευτήκαμε πολλοί μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη αλλά μουγκή.»
Μια δύναμη που πρέπει όμως να αντιστραφεί και από σιωπηλή παραίτηση να μετουσιωθεί σε ηχηρή συμμετοχή και ενεργοποίηση, δημιουργώντας μια πολιτεία με εργασίες και όχι δουλειές, μέσα από τις οποίες θα παράγεται έργο για την ίδια την κοινωνία δίνοντας παράλληλα ενέργεια στον ίδιο τον πολίτη να δημιουργήσει και να ανελιχθεί ατομικά και συλλογικά. Μια πολιτεία που θα στηρίζει την πολιτική της δράση πάνω στις αρχές της κοινωνικής και ατομικής ελευθερίας, του σεβασμού και της αξιοκρατίας.
Αυτό είναι το όραμα του πολιτικού φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις» το οποίο έρχεται να κάνει πράξη μέσα από ένα σύστημα αρχών και αξιών αλλά και οικονομικής πλατφόρμας επαναφέροντας τη σημασία της εργασίας για τον άνθρωπο, η οποία ταυτίζεται με τις έννοιες της δημιουργίας, της ευδαιμονίας, της ισότητας και της αφθονίας.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ