Του Πέτρου Ιακώβου
Την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2024 στην αίθουσα Γενικών Συνελεύσεων στον 2ο όροφο του κτιρίου του Κεντρικού Καταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε μονοήμερο Διεθνές Συνέδριο με θέμα την εξέλιξη του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα, την Ευρώπη, αλλά και Παγκόσμια.
Την εναρκτήρια ομιλία του Συνεδρίου την έκανε ο Γιάννης Στουρνάρας Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, με θέμα « Δημόσιο χρέος και τα διδάγματα του Παρελθόντος και οι προκλήσεις του μέλλοντος».
Η ουσία του θέματος για το οποίο μίλησε ο κ. Στουρνάρα εμπεριέχεται σε δύο παραγράφους της ομιλίας του, τις οποίες αναφέρουμε αμέσως κάτω.
Στην πρώτη παράγραφο ο κ. Στουρνάρας επικεντρώθηκε στα διδάγματα του παρελθόντος, επισημαίνοντας ότι «η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα σε ένα σταυροδρόμι, αντιμέτωπη με τα αυξημένα επίπεδα χρέους λόγω των αλλεπάλληλων πρόσφατων κρίσεων, όπως η παγκόσμια πιστωτική κρίση του 2008, κρίση του δημόσιου χρέους της περιόδου 2010 – 2013, η πανδημία και η ενεργειακή κρίση που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία.».
Στην δεύτερη παράγραφο ο κ. Στουρνάρας μίλησε για τις προκλήσεις του μέλλοντος και απεφάνθη ότι «οι αποφάσεις που λαμβάνουμε σήμερα, θα καθορίσουν όχι μόνο τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ευρώπης, αλλά και την ευημερία των μελλοντικών γενεών. Η επίτευξη της σωστής ισορροπίας ανάμεσα στην προώθηση της ανάπτυξης, τη διασφάλιση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και την προστασία των μακροπρόθεσμων συμφερόντων των κοινωνιών μας, δεν είναι εύκολο έργο, είναι ωστόσο ένα ζήτημα συλλογικής ευθύνης.».
Τελικά μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, από το 2008 έως και σήμερα, βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση. Έχουμε ακούσει να μας μιλάνε για δεκάδες κρίσιμα σταυροδρόμια, για υψηλά επίπεδα χρέους και για αναζήτηση τρόπων διασφάλισης της είσπραξης των κρατικών εσόδων και τις δαπάνες των κρατών στην βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών. Έτσι οδηγούμαστε στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι η διαχείριση των διοικητικών θεσμών έχει πλήρως αποτύχει.
Έχει αποτύχει η δημόσια διοίκηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν αποτύχει όλοι οι αρχηγοί των κρατών, όλοι οι μεγαλόσχημοι υπουργοί οικονομικών, όλοι οι τραπεζίτες, όλα τα Ταμεία Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Ελλάδος και της ΕΕ, τα οποία, πλέον, πρέπει να ονομαστούν ως Ταμεία Χρηματοοικονομικής Αποσταθεροποίησης των Ελληνικών τραπεζών, αφού κάθε λίγο και λιγάκι, αυτές χρειάζονται ανακεφαλαιοποιήσεις με δημόσιο χρήμα.
Οι μέχρι τώρα διοικήσεις που διαχειρίστηκαν την οικονομία της χώρας μας αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Πάσχουν από βαριά νόσο, καθώς μία παράνομη Ελληνική Βουλή, που ποτέ δεν έχει συσταθεί σε σώμα και ένας πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που ψηφίζεται από μία τέτοια βουλή και βγάζει προεδρικά διατάγματα, έχουν θεσμοθετήσει τους πιο ακατανόητους και άδικους για το συμφέρον της νόμους, όπως ενδεικτικά θα αναφέρουμε τους εξής:
– Τους νόμους 3423, 3424/1927, (ΦΕΚ Α’ αριθμ.298/7 Δεκεμβρίου 1927), για την σύσταση της ανεξέλεγκτης ιδιωτικής Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία εκτός που βγάζει δικό της νόμισμα στην χώρα, χαράσσει όπως αυτή θέλει την νομισματική πολιτική της.
– Τον νόμο του μνημονίου 3845/2010, (ΦΕΚ Α’ αριθμ.65/6 Μάϊου 2010), με την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.
– Τον νόμο ίδρυσης του ΤΧΣ, 3864/2010, (ΦΕΚ Α’ αριθμ.119/21 Ιουλίου 2010), ο οποίος διέλυσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ξεπουλώντας τις τραπεζικές μετοχές του Ελληνικού Δημοσίου.
– Τον νόμο της ΑΑΔΕ, 4389/2016, (ΦΕΚ Α’ αριθμ.94/27 Μαΐου 2015), μίας ανεξάρτητης αρχής χωρίς νομική προσωπικότητα που εισπράττει όλα τα δημόσια έσοδα, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν πού πάνε και πώς κατανέμονται.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η σημερινή δημόσια διοίκηση χρειάζεται μία εκ βάθρων αλλαγή, για να μετουσιωθεί σε μία χρηστή οικονομική διοίκηση.
Η δημόσια διοίκηση της χώρας μας, (αλλά και κάθε χώρας), έχει καθήκον να γνωρίζει επακριβώς όλες τις ανάγκες και τους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους που υπάρχουν σε αυτή, για να μπορεί να λειτουργήσει χρηστά.
Οφείλει να γνωρίζει όλες τις ανάγκες της κοινωνίας, τις ανάγκες των ανθρώπων, τις ανάγκες του βίου, τις ανάγκες της δημόσιας υγείας, τις ανάγκες του εργασιακού δυναμικού, τις ανάγκες του ασφαλιστικού και χιλιάδες ακόμη ανάγκες.
Οφείλει να γνωρίζει ποια είναι τα πραγματικά συλλογικά έσοδα και ποια πραγματικά συλλογικά έξοδα υπάρχουν στην χώρα.
Πόσα δανειστήκαμε, με ποιο επιτόκιο και από ποιους;
Υπάρχουν τα σχετικά παραστατικά, επίσημα, έγγραφα του δανεισμού; Τελικά δανειστήκαμε όλα αυτά τα χρήματα που ισχυρίζονται οι κρατούντες και αν ναι, πού ακριβώς τα πήγαμε;
Ποια επακριβώς η διαδρομή των χρημάτων που δανειστήκαμε;
Ποιο είναι το πραγματικό οικονομικό ισοζύγιο της χώρας μας;
Είναι εξωφρενικό κάθε χρόνο να βγαίνουν οι νόμοι των ετήσιων κρατικών προϋπολογισμών, απολογισμών και ισολογισμών, να εμφανίζονται σε αυτούς τα 600 δισεκατομμύρια μαζί με τους τόκους, που έχει καταθέσει ο πρόεδρος της Ελλήνων Συνέλευσις από το 2012 και οι αξιωματούχοι μας να παραπλανούν συνεχώς τους Έλληνες πολίτες, ότι τάχα δεν υπάρχουν!
Πώς γίνεται οι κρατικοί προϋπολογισμοί να περιέχουν μόνο το 10% των χρημάτων που πληρώνονται στους κρατικούς Ισολογισμούς; Πού πάνε τα υπόλοιπα χρήματα γιατί δεν μας το λένε επιτέλους οι θεσμοί της χώρας;
Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην αδράνεια των πολιτών. Είναι η ώρα που οι πολίτες έχουν καθήκον και υποχρέωση να ενεργοποιηθούν στα κοινά, μετέχοντας κρίσεως και αρχής. Ενωμένοι όλοι να επιλέξουμε μια δίκαιη διοίκηση, που να είναι απολύτως υπεύθυνη, για την ζωή μας και για το μέλλον της χώρας μας.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ