Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Το 2027 θα αποτελέσει έτος αναβίωσης των Δελφικών Εορτών, συμπληρώνοντας 100 χρόνια από την πρώτη τους διοργάνωση με πρωτεργάτες τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό και την Αμερικανίδα σύζυγό του, Εύα Πάλμερ. Βασισμένες στη Δελφική Ιδέα, οι Εορτές αυτές δημιουργήθηκαν με στόχο την αδελφική συνύπαρξη των λαών μέσα από τις τέχνες και τον αθλητισμό, αντλώντας έμπνευση από τη πλούσια πολιτισμική ιστορία της χώρας μας και έχοντας κέντρο τους ίδιους τους Δελφούς.
Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, φτάνοντας στο σήμερα, το World Human Forum και η πρόεδρός του Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο V Hotel στους Δελφούς στις 10 Απριλίου, ανακοίνωσαν την αναβίωση των Δελφικών Εορτών, επισημαίνοντας η ίδια η κ. Μητσοτάκη τη σημασία των Δελφών ως κέντρο και αφετηρία μιας συλλογικής δράσης για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των κρίσεων που ταλανίζουν τις σημερινές κοινωνίες.
Οι Δελφικές Εορτές του 2027 μέσα από τις καλλιτεχνικές – και όχι μόνο – δραστηριότητες που θα περιλαμβάνουν, θα αναβιώσουν εκ νέου τη Δελφική Ιδέα που κουβαλά όλες αυτές τις αξίες και αρχές που προάγουν τη δημιουργική καλλιέργεια της σκέψης και αναδεικνύουν τις τέχνες και τις επιστήμες μέσω των οποίων η αυτογνωσία του ανθρώπου ανελίσσει την ατομική και συλλογική ευδαιμονία του.
Η Δελφική Ιδέα ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια τη δελφύς, τη μήτρα που δημιουργεί ιδέες αναγνωρίζοντας τους Δελφούς ως τον ομφαλό της γης, ένα σημείο δηλαδή σταθμό για όλη την ανθρωπότητα από τον οποίο «αναβλύζει» το γνώθι σ’εαυτόν του ανθρώπου ως ύδωρ που δίνει κίνηση στον πλανήτη με τη δημιουργική του δύναμη και ροή.
Ωστόσο, αυτό το ύδωρ έχει στερέψει αιώνες τώρα μιας και ο ομφαλός αυτός εγκαταλείφθηκε και συνεχίζει να παραμένει εγκαταλελειμμένος – όπως και πολλοί άλλοι αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία της πατρίδας μας – με τους διοικούντες της χώρας μας να αδιαφορούν να επαναφέρουν την ιερή τους αίγλη καθώς αυτά συνιστούν φάρο ο οποίος φωτίζει το κάλλος της ανθρώπινης αυτογνωσίας, εφοδιάζοντας με ανδρεία την ευδαιμονική ελευθερία του ανθρώπου.
Μήπως θα έπρεπε η αναβίωση των Δελφών να είχε ήδη ξεκινήσει αντί να πραγματοποιηθεί σε δύο χρόνια από τώρα, καθώς ο πλανήτης έχει περιέλθει σε μια καταστροφική δίνη αφού το κέντρο αυτού, ο ομφαλός του, έχει «βυθιστεί» στην ανθρώπινη λήθη;
Μήπως η αναγέννηση των Δελφών θα έπρεπε να αποτελεί κύριο μέλημα κάθε κυβέρνησης που έχει διοικήσει αυτόν τον τόπο για να αποφευχθεί κάθε κρίση που βασανίζει την ανθρώπινη ύπαρξη η οποία απεγνωσμένα ψάχνει για το ύδωρ της γνώσης που θα την σώσει από μια θανάσιμη «δίψα» και «αφυδάτωση» που στερεί από τον άνθρωπο το δίκαιο της ευδαιμονίας του για δημιουργική ζωή;
Μήπως ο καιρός της αναγέννησής τους είναι τώρα, εδώ στο παρόν, για να μπορέσει και ο ίδιος ο άνθρωπος να αναγεννηθεί μέσα από μία δελφύς που κουβαλά τις ενθυμήσεις μιας αθάνατης γνώσης της οποίας το νερό ρέει αρμονικά, άφθονα, ελεύθερα και αληθινά συνδέοντας τον ίδιο με την ευδαιμονική του ανδρεία και αρετή;
Η ιδέα της Δελφικής Αναγέννησης έχει ήδη ξεκινήσει στις μέρες μας. Μία ιδέα που μέσα της φέρει το δίκαιο της αλήθειας της ανθρώπινης αυτογνωσίας η οποία καλεί όλους τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν στον ίδιο τους τον εαυτό τον αδελφό τους, και ως αδελφοί να περπατήσουν όλοι ενωμένοι μέσα στην συλλογική ισότητα της αδελφοσύνης τους, στο ίδιο δηλαδή το γνώθι σ’εαυτόν το ύδωρ του οποίου δίνει κίνηση και ζωή στην ευδαιμονία τους.
Οι Δελφοί συνιστούν μηχανισμό κοσμικής επικοινωνίας, οίκο του ίδιου του ήλιου που το φως του δίνει ζωή στον πλανήτη, φωτίζοντας τον ίδιο τον προορισμό της μέσα στον απείρως αθάνατο και αναλλοίωτο χρόνο της κοσμικής Δημιουργίας. Πατήστε στον σύνδεσμο που ακολουθεί εδώ και συνδεθείτε με τη μήτρα της αλήθειας μας, με τη μήτρα της ελευθερίας μας, με τη μήτρα της ανδρείας μας, με την ίδια την μήτρα της αθάνατα άπειρης αυτογνωσίας μας, τους ίδιους τους Δελφούς.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ