Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη
Όταν σε μια χώρα οι πολιτικές δηλώσεις και οι κυβερνητικές μέθοδοι δεν συμπίπτουν με το χωροχρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει είτε να ειπωθούν είτε να εκτελεστούν, τότε το δίκαιο «εκτροχιάζεται» συμπαρασύροντας αλήθειες και ελευθερίες, διαταράσσοντας παράλληλα την ισότητα και την αρμονία που διέπουν το κοινωνικό σύνολο.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση των Τεμπών, η αδράνεια του κρατικού μηχανισμού και η καθυστέρηση συγκεκριμένων ενεργειών οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν εντός του απαιτούμενου τόπου και χρόνου, προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές και βλάβες στη λειτουργία του κράτους δικαίου που πάνω σε αυτή στηρίζεται και η ύπαρξη του πολίτη.
Μάλιστα η αδράνεια αυτή που διαπερνά πολλούς τομείς του κράτους αυτού, συνοδεύεται από δηλώσεις πολιτικών οι οποίες κυριολεκτικά βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου, εκτοπίζοντας τον ίδιο τον πολίτη από την ενεργή του θέση η οποία και ανήκει μέσα στη σύνθεση μιας δίκαιης, αληθινής και ελεύθερης πολιτείας.
Πιο συγκεκριμένα, οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστα Τσιάρα, έθεσαν τον νομό Έβρου εκτός Ελλάδος, εκτοπίζοντάς τον από τον γεωγραφικό χάρτη της χώρας μας.
Ο ίδιος ο υπουργός μίλησε για «λεκτικό λάθος», ένα λάθος όμως που καταδεικνύει πολιτικές δεκαετιών που εκτοπίζουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, την θέτουν δηλαδή εκτός του τόπου εφαρμογής της και την αντικαθιστούν με ξένα συμφέροντα. Για του λόγου του αληθές, ας ακούσουμε τις δηλώσεις του κ. Γεωργιάδη:
Ο πολύπαθος Έβρος με την εργαλειοποίηση των μεταναστών και την κατασκευή φράχτη τα τελευταία χρόνια δείχνει τις εκτός τόπου και χρόνου κυβερνητικές τακτικές όλων αυτών των ετών, οι οποίες έχουν οδηγήσει τον Έλληνα πολίτη στην απαξίωση της συμμετοχής του στα κοινά. Μια συμμετοχή που ουσιαστικά τον θέτει εντός του χωροχρονικού πλαισίου δράσης της ίδιας της ανδρείας του για τη διατήρηση του δικαίου της πολιτείας του. Μια συμμετοχή την οποία ωστόσο το σημερινό πολιτικό κατεστημένο έχει προσβάλλει με αυτές τις τακτικές, ιδιαίτερα όταν αυτή αποτυπώνεται μέσω της ψήφου των πολιτών που όταν όμως αυτή καταμετράται, οι πολίτες εκτοπίζονται από τη διαδικασία ενώ τη θέση τους παίρνουν εταιρείες (βλ. Singular Logic) για να βγάλουν ένα αποτέλεσμα του 41%, με το υπόλοιπο 59% εκτοπισμένο και παραγκωνισμένο.
Επειδή όμως η δημοκρατία δεν λειτουργεί με ποσοστά, ο πολίτης θα πρέπει να συνειδητοποιήσει την ουσία της ενεργού συμμετοχής του, της δράσης δηλαδή που δίνει υπόσταση στην έννοια «πολίτης» και μέσω της οποίας ενσαρκώνεται η ίδια η ανδρεία, θέτοντας λόγια και πράξεις εντός του τόπου και του χρόνου – πλαίσια στα οποία συστήνεται η πολιτεία του – αναδεικνύοντας πάντα το δίκαιο της.
Είναι πλέον ο καιρός ώριμος που ο πολίτης με ανδρεία φωνή θα πρέπει να προβάλλει το δίκαιο της πολιτείας του, τοποθετώντας τον ίδιο του τον εαυτό εντός αυτής, μέσα και στην οποία «κατοικούν» η αλήθεια, η ελευθερία και η αφθονία του, αξίες που κυβερνητικοί σχηματισμοί έβγαλαν εκτός της χώρας αυτής που η ίδια τις γέννησε.
Ο πρώτος πολίτης που ξεκίνησε το εγχείρημα αυτό είναι και αυτός που το καθεστώς φυλάκισε στην προσπάθειά του να τον θέσει εκτός της δράσης του αυτής. Ωστόσο ο ίδιος δεν έπαψε να αγωνίζεται και συνεχίζει καλώντας τους Έλληνες πολίτες μέσα από τον γραπτό του λόγο να αναγνωρίσουν με ανδρεία το δίκαιο αυτό.
Το όνομα του πρώτου αυτού πολίτη είναι Αρτέμης Σώρρας. Μέσα από αποδεικτικές διαδρομές και διεργασίες θέτει ξανά τα χωροχρονικά θεμέλια μιας πραγματικής πολιτείας για να μπορέσουν οι πολίτες ενωμένοι και ανδρείοι να προστατεύσουν το δίκαιό τους ελεύθερα, ευδαιμονικά και άφθονα. Πατήστε στο σύνδεσμο που ακολουθεί και περπατήστε τις διαδρομές αυτές που μας θέτουν εντός του τόπου και του χρόνου της δικιάς μας αλήθειας και αυτογνωσίας: Ανάλυση Πολίτης – Πολιτεία
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ