Του Ερμή Παπαχριστοφόρου
Το 2024 έφτασε στο τέλος του με σημαντικό πλήγμα για όλη την ανθρωπότητα.
Αν κάπως έπρεπε να προσδιορίσουμε με χρώμα το περασμένο έτος αυτό θα ήταν το κόκκινο, γιατί το αίμα που χύθηκε από τις πολεμικές συγκρούσεις κυρίως ανατολικών κρατών άφησε το αποτύπωμά του σε όλο τον πλανήτη.
Για τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο ο οποίος ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου του 2022 ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι ανέφερε πως ο απολογισμός της χώρας του αριθμεί 43 χιλιάδες νεκρούς και 370 χιλιάδες τραυματίες ενώ για την Ρωσία υποστήριξε ότι οι νεκροί ανέρχονται τις 198 χιλιάδες και 550 χιλιάδες τραυματίες.
Ωστόσο τον Σεπτέμβριο του 2024 η Wall street Journal είχε δηλώσει πως οι νεκροί για την Ρωσία είναι 198 χιλιάδες με 400 χιλιάδες τραυματίες. Παράλληλα ο Αμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε αναφέρει πως οι νεκροι της Ουκρανίας είναι 400 χιλιάδες.
Όσον αφορά την άλλη μεγάλη πολεμική σύρραξη Παλαιστίνη – Ισραήλ, βάση των στοιχείων των Ηνωμένων Εθνών, τα θύματα για την παλαιστίνη είναι 44,5 χιλιάδες (παρόμοιο αριθμο έδωσε και το Υπουργείο Υγείας της Χαμάς) ενώ για το έδαφος του Ισραήλ μόλις 1.600. Τα στοιχεία που κοινοποίησε το politico παραπέμπουν στις ημερομηνίες, από αρχή έναρξης του πολέμου, δηλαδή από 7 Οκτωβρίου του 2023, οπού η Χαμάς εξαπέλυσε τρομοκρατική επίθεση στο έδαφος του Ισραήλ, έως τις 3 Δεκεμβρίου 2024.
Αν και αυτοί οι δύο πόλεμοι απασχόλησαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, δεν είναι μοναδικοί, στις μέρες μας σε όποια γωνία του πλανήτη και αν κοιτάξουμε θα αντικρίσουμε πολεμικές συγκρούσεις, οι οποίες στοιχίζουν εκατομμύρια ζωές.
Μερικά παραδείγματα από αυτές βλέπουμε παρακάτω:
-Ο πόλεμος της Υεμένης διαρκεί από το 2014, ο συνασπισμός κάτω από την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας μάχεται ενάντια των Χούθι (Πολιτική-Στρατιωτική ομάδα που υποστηρίζεται από το Ιράν).
-Ο πόλεμος στην Συρία ξεκίνησε το 2011 και συνεχίζεται με την συμμετοχή διαφόρων εξωτερικών δυνάμεων.
-Η σύγκρουση στην περιοχή Τιγκράι της Αιθιοπίας όπου ξεκίνησε το 2020.
-Ο πόλεμος στην Σομαλία μεταξύ του στρατού της Σομαλίας και των τρομοκρατικών ομάδων, μία εξ αυτών είναι η Αλ-Σαμπάμπ, συνεχίζεται αρκετά χρόνια τώρα.
-Ο πόλεμος στην περιοχή του Σαχέλ της Αφρικής, περιλαμβανομένων των χωρών όπως το Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα.
-Ο εμφύλιος πόλεμος στην Δημοκρατία του Κονγκό(ΛΔΚ) διαρκεί για πολλές δεκαετίες.
-Το Νότιο Σουδάν αντιμετώπισε έναν σοβαρό εμφύλιο πόλεμο ο οποίος διήρκησε από το 2013 έως το 2018 ενώ η κατάσταση παραμένει εύθραυστη.
-Στο Αφγανιστάν παρά την αποχώρηση των Αμερικανικών και των διεθνών στρατευμάτων το 2021 και την επάνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία, η κατάσταση παραμένει τεταμένη με εθνοτικές συγκρούσεις, ανταρτικές ομάδες και τρομοκρατικές επιθέσεις, κυρίως από το ισλαμικό κράτος (ISIS-K).
-Η Μιανμάρ ύστερα από την στρατιωτική πραξικοπηματική ανατροπή της Δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης το 2021, βιώνει σοβαρές συγκρούσεις μεταξύ των στρατιωτικών και των αντιπάλων του καθεστώτος, με ένοπλες ομάδες και αντάρτες να συνεχίζουν να μάχονται για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
-Πακιστάν μεταξύ κυβέρνησης και ταλιμπάν.
-Η κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία από το 2012 υποφέρει από τις εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις.
-Ο πόλεμος της Κορέας τελείωσε το 1953 με ανακωχή και όχι επίσημη συνθήκη ειρήνης, ακόμη υπάρχουν εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών με περιοδικές προκλήσεις, πυραυλικές δοκιμές και στρατιωτικές συγκρούσεις.
Βέβαια αν κοιτάξουμε και λίγο παραπέρα σίγουρα θα βρούμε και άλλους πολέμους.Τώρα αν μέσα σε όλα αυτά συμπεριλάβουμε και τις τρομοκρατικές επιθέσεις τοτε ο απολογισμός θα εκτιναχθεί.
Γενικότερα παρατηρούμε πως εν έτη 2025 οι πόλεμοι όχι μόνο δεν έχουν σταματήσει αλλά συνεχώς αυξάνονται όλο και περισσότερο στο πέρασμα του χρόνου, ως μία πανδημία που εξαπλώνεται δραματικά. Ειρωνικό επίσης είναι το γεγονός που ενώ όλος ο πλανήτης γιορτάζει την 21η Σεπτεμβρίου ως καθιερωμένη ημέρα διεθνούς ειρήνης αυτή να αργοπεθαίνει.
Τελικά μετράμε εκατομμύρια θύματα(νέους, γέρους, παιδιά) μέχρι στιγμής και όλα αυτά γιατί;
Άνθρωποι εναντίων ανθρώπων πολεμάνε μεταξύ τους δίχως λόγο, αιτία, λογική. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος έχασε τον στόχο και σκοπό της ύπαρξής του, παραδόθηκε στο χάος των σκοτεινών κέντρων εξουσίας τρέφοντας την μανιώδη αρέσκειά τους να κλέβουν τον χρόνο ύπαρξής του.
Πόλεμος, αίμα, όπλα, βανδαλισμοί, βιασμοί, τρομοκρατία, αυτός είναι ο πολιτισμός του σήμερα;
Στην πραγματικότητα ο πολιτισμός δημιουργείται από τον ίδιο τον πολίτη, ο οποίος ασκώντας πολιτική δημιουργεί τον πολιτισμό, σε μια αμφίδρομη διαδικασία η οποία εκτελείται αποκλειστικά μέσω της παιδείας.
Μέσω της παιδείας ο κάθε άνθρωπος αναγνωρίζει τον λόγο της ύπαρξής του δηλαδή το γνώθι σ’ εαυτόν, εναρμονίζεται με το περιβάλλον του πράττοντας πάντα σύμφωνα με το αξιακό σύστημα.
Επομένως ο άνθρωπος πρέπει γρήγορα να απομακρυνθεί από την αυταπάτη πως κάποιος άλλος ευθύνεται αντί του εαυτού του, με πλήρη αυτογνωσία να πάρει την ζωή στα χέρια του και να κατανοήσει τον λόγο ύπαρξής του.
Το ΓΝΩΘΙ Σ’ ΕΑΥΤΟΝ ορίζεται ως η αυτογνωσία μας για το ποιοι είμαστε, από που προερχόμαστε και ποιον προορισμό έχουμε.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ