Του Παρασκευά Αρσενίου
Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) σε πρόσφατη ανακοίνωσή του αναφέρεται στον αριθμό των εισαγωγών σε νοσηλευτικά ιδρύματα, των διασωληνώσεων και των θανάτων. Εκτιμά επίσης ότι η πορεία της λοίμωξης από COVID -19 και άλλες εποχιακές “ιώσεις” είναι ευνοϊκή.
Περίεργο! Στην αρχή η κυβέρνηση υποχρέωσε όλους, όσους μπορούσε, να εμβολιαστούν υποστηρίζοντας ότι έτσι θα σταματήσει η ‘πανδημία’ μια και το εμβόλιο είναι αποτελεσματικό, ότι παρέχει ανοσία και ότι είναι ασφαλές.
Η παραπάνω όμως ανακοίνωση αποδεικνύει ότι τίποτε από αυτά δεν ίσχυσε.
Σύνηθες φαινόμενο κατά την μελέτη λειτουργιών τεράστιας πολυπλοκότητας είναι η υπεραπλούστευση και στην συνέχεια η εξαγωγή συμπερασμάτων τα οποία γενικεύονται και οδηγούν συστηματικά σε λανθασμένα νέα συμπεράσματα και καταστροφικές πρακτικές.
Αυτό συμβαίνει κατά κόρον στην κρατούσα ιατρική έρευνα και πρακτική και οφείλεται στον αποπροσανατολισμό της. Ενώ η αποστολή της είναι η υπηρέτηση της δημόσιας υγείας, δηλαδή όλων των ανθρώπων, έφτασε να υπηρετεί ιδιοτελή συμφέροντα εμπλεκομένων σε αυτήν. Φαρμακοβιομηχανίες ποδηγετούν την έρευνα και την ιατρική πρακτική, αποκρύπτοντας την αλήθεια, εμποδίζοντας την διάδοσή της και στον καιρό μας λογοκρίνοντας και ποινικοποιώντας την.
Άλλο χαρακτηριστικό του τρόπου λειτουργίας της καθεστηκυίας τάξης είναι να εκμεταλλεύεται οποιοδήποτε γεγονός, να στρεβλώνει την σημασία του περιορίζοντας στην συνέχεια τις ελευθερίες και επιβάλλοντας τις θελήσεις και τους σχεδιασμούς της.
Σε τέτοια συνήθη φαινόμενα, που συμβαίνουν κατά εποχές, προσάπτουν ετικέτες απειλητικές, ακολουθεί καταρράκτης προπαγάνδας, λογοκρισίας, περιορισμών και επιβολής μέτρων, τα οποία αφενός καταστρέφουν τον ανθρώπινο βίο και αφετέρου αυξάνουν την δύναμη και την επιβολή των ολίγων επί των πολλών.
Αγνοώντας τις αιτίες και την πραγματικότητα εκμεταλλεύονται για ιδιοτελείς σκοπούς μηχανισμούς προορισμένους από την Δημιουργία να χρησιμεύουν για την ανέλιξη του ανθρώπου.
Γεννιόμαστε με την τάση να εμπιστευόμαστε μορφές μητρικές και πατρικές, μορφές που έχουν αγαθοποιό δύναμη και επηρεάζουν την ζωή και τον βίο μας.
Έτσι, ειδικά όταν επιθυμούμε κάτι, τείνουμε να εμπιστευόμαστε την μερική αλήθεια, δηλαδή το ψέμα και την παραπλάνηση. Μη έχοντας την απαραίτητη συγκρότηση και πληροφόρηση και μη δίνοντας προσοχή στην εσωτερική φωνή, μάθαμε να περιμένουμε την ευκολία να μας δοθεί παρά να την αποκτήσουμε με την ανάλογη προσπάθεια, εργασία και επανόρθωση.
Με τις παραπάνω τακτικές, φορείς διαχείρισης της δημόσιας υγείας παγκόσμιοι (ΠΟΥ, ΟΗΕ) και εγχώριοι (υπουργείο υγείας, Ε.Ο.Φ) εν χορώ με όλη την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τα λοιπά κόμματα παίρνουν θέση απέναντι στον πολίτη, στην ελεφθερία του, στην ασφάλειά του, στην αφθονία του και στην υγεία του. Τελικά λειτουργούν ως πωλητές φαρμάκων καθιστώντας τις φαρμακοβιομηχανίες τον πλέον προσοδοφόρο τομέα της παγκόσμιας οικονομίας και πραγματικό αφεντικό ανθρώπων και ρυθμιστή καταστάσεων.
Μέσω του φόβου, ο οποίος διδάσκεται, μεταδίδεται και επιβάλλεται, κατάφεραν να ξεχάσουμε τον όρο ίαση και μάλιστα την αυτοίαση.
Αυτό που ονομάζουμε αρρώστια αποτελεί κινητοποίηση προστατευτικών μηχανισμών που προκαλούν μεταβολές στο σώμα ώστε αυτό να προσφέρει πλεονεκτήματα στην διαχείριση της κρίσης που περνάει ή θεωρεί ο άνθρωπος ότι βιώνει. Την κινητοποίηση αυτή την διακόπτει όταν θεωρήσει ότι λύθηκε το πρόβλημα και άμεσα μπαίνει σε επανόρθωση (επούλωση). Το αποτέλεσμα είναι η επαναφορά της ισορροπίας και αρμονίας και βέλτιστη εσωτερική σταθερότητα, η λεγόμενη ομοιόσταση.
Όποτε χρειάζεται εξωτερική βοήθεια αυτή νοείται να διεγείρει την εσωτερική δύναμη, να ενισχύει τις δυνάμεις αυτοίασης χωρίς να τις παρεμποδίζει, να φέρνει την ισορροπία και την αρμονία στα διάφορα συστήματα του σώματος και να είναι όπως μια ώθηση που να ανεβάζει και όχι να καταπιέζει και μάλιστα χρονίως.
Είναι καιρός να αποκαταστήσουμε το νόημα των ονομάτων, των λέξεων, των όρων, όπως αυτό της θεραπείας που σημαίνει υπηρέτηση.
Η θεραπεία νοείται να διευκολύνει τους εσωτερικούς μηχανισμούς να λειτουργήσουν ενορχηστρωμένα, όπου το ένα μέρος θα επικοινωνεί άμεσα με την ολότητα του οργανισμού, θα παίρνει αυτό που χρειάζεται και αυτό θα οδηγεί στην ίαση.
Σήμερα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον, απλά καταπιέζουν κάποιο ένζυμο, κάποια κυτταρική λειτουργία (παρενέργειες), αγνοώντας την εγγενή αυτορρυθμιστική ικανότητα του οργανισμού.
Η απουσία συμπτωμάτων έφτασε να θεωρείται υγεία ακόμη και όταν ο οργανισμός, όντας έντονα καταπονημένος, αδυνατεί να εκδηλώσει συμπτώματα (που είναι η έκφραση του μηχανισμού αυτοίασης) και τελικά φτάνει να σβήνει και να πεθαίνει ήσυχα προς ικανοποίηση θεραπόντων και άλλων εχόντων συμφέρον.
Τα συμπτώματα λοιπόν εκφράζουν προστατευτικό μηχανισμό.
Στην αρρώστια πάντα υπάρχει μια αιτία (απειλή και ανάγκη για προστασία) η οποία, μέσω μηχανισμών, οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα.
Είναι μάταιο και έχει υπερβολικό κόστος να επιχειρείται η εξάλειψη του αποτελέσματος ή η παρέμβαση στους μηχανισμούς που έχουν οριστεί από την δημιουργία.
Η συνειδητοποίηση της αιτίας, του γεγονότος εκείνου που οδήγησε στις τροποποιήσεις της λειτουργίας του οργανισμού είναι αυτό που σταματά την όλη διαδικασία. Το σώμα απαλλαγμένο από τον φόβο, αντιλαμβάνεται έτσι το νόημα της αιτίας και διακόπτει άμεσα κάθε προγραμματισμένη διαδικασία και επιτρέπει να αρχίσουν διαδικασίες επαναφοράς που εκφράζονται με τα συνήθως γνωστά συμπτώματα του πόνου, του πυρετού, την κόπωσης, της αδυναμίας και της φλεγμονής.
Η ιατρική είναι υπόθεση σοβαρή και οφείλει να είναι επιστημονική. Επιστήμη σημαίνει γνωρίζω πλήρως και προβλέπω με ακρίβεια. Βλέπετε να ισχύουν αυτά στην κρατούσα ιατρική;
Η ιατρική δεν μπορεί να είναι αντικείμενο πλουτισμού, δεν είναι εμπόρευμα.
Η ιατρική είναι λειτούργημα στην υπηρεσία του ανθρώπου και θα πρέπει να ασκείται σε κέντρα τεχνολογίας, κέντρα ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ με όλη την σημασία του όρου.
Η ιατρική έρευνα αποκλειστικά πρέπει να ασχολείται με την εύρεση της αιτίας κάθε απόκλισης από την υγειά κατάσταση.
Στόχος και σκοπός της ιατρικής πρακτικής νοείται να είναι μόνο η ολική αποκατάσταση ανθρώπινου οργανισμού και ολικού περιβάλλοντος. Άνθρωπος και περιβάλλον νοούνται ως ένα ΌΛΟΝ του ΌΛΟΥ όπου το ΟΛΟΝ του περιβάλλοντος περιλαμβάνει όλα όσα φαίνονται και όλα όσα δεν φαίνονται αλλά υπάρχουν και αλληλεπιδρούν.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ