Του Στέργιου Τζίντζιου
Σε πανελλαδική απεργία στις 28/2/2025 καλούν ομοσπονδίες και συνδικάτα τα μέλη τους και όχι μόνο με αφορμή τα δύο έτη από το εγκληματικό γεγονός των Τεμπών.
Η συμμετοχή του κόσμου σε αυτό το πανελλαδικό κάλεσμα απεργίας και πορείας διαμαρτυρίας στην μνήμη των νεκρών του εγκλήματος των Τεμπών αναμένεται να είναι πρωτοφανής.
Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την κινητοποίηση του κόσμου και εκτός των συνόρων σε πόλεις του εξωτερικού αποδεικνύει σαφέστατα ότι η ανάγκη για δίκαιο, ασφάλεια και διαφάνεια δεν αποτελούν προνόμια αλλά θεμέλια μιας ανθρωποκεντρικής πολιτείας.
Ταυτόχρονα όμως μας βοηθά να παρατηρήσουμε και μια συμπεριφορά των ανθρώπων με βάση τα όμοια κοινά και ίσα στοιχεία με τα οποία είμαστε όλοι δημιουργημένοι όπως αλήθεια, δίκαιο, ελευθερία, ανδρεία, λογική. Στοιχεία που συνθέτουν τον άνθρωπο στην βάση της φυσιολογίας του και που συχνά ξεχνάμε ότι είναι αυτά που μας ενώνουν και ενωνόμαστε σε κόμματα-δόγματα-ομάδες-συνδικάτα σχήματα δηλαδή που περισσότερο μας χωρίζουν. Κάνω αυτήν την αναφορά ώστε να αντιληφθούμε ποιός είναι ακριβώς ο ρόλος όλων αυτών στην καθημερινότητά μας και ποιός σε μια τέτοιου είδους κινητοποίηση.
Είναι οξύμωρο δύο (2) χρόνια μετά να ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια του εγκλήματος ώστε να καταλογίσουμε τις ευθύνες την στιγμή που υπάρχει εξαρχής ένα βασικό αποδεικτικό μέσο της ποινικής διαδικασίας, η ομολογία! Όλες η ανακριτικές αρχές σε όλες τις υποθέσεις αναζητούν και επιζητούν πολλές φορές την ομολογία ενός ανθρώπου ώστε να καταδικαστεί για τις πράξεις του και μάλιστα αυτό μπορεί να συμβεί και με γραπτή ομολογία άλλου (μάρτυρα).
Στην περίπτωση των Τεμπών έχουμε τον ίδιο τον πρωθυπουργό να ζητάει συγνώμη, λες και θα επαναφέρει στην ζωή τους νεκρούς, και να ομολογεί πως αναλαμβάνει την ευθύνη και μάλιστα εκ μέρους όλων όσων κυβέρνησαν και αμέλησαν την θωράκιση της ασφάλειας των πολιτών. Τι εννοεί άραγε ομιλώντας για πολιτική ευθύνη; Ως θεσμός θα πρέπει να αντιληφθεί ότι έχει αυξημένες ευθύνες έναντι των υπολοίπων πολιτών και ότι πέραν της ευθύνης ως μιας υποχρέωσης θα πρέπει να νοήσει και την πολιτική υπευθυνότητα η οποία απορρέει από την συνειδητοποίηση της ευθύνης χωρίς εξαναγκασμό.
Ακούμε πολλές προπαγανδιστικές φωνές να μιλούν ότι η πολιτική ευθύνη είναι κάτι το διαφορετικό και ότι την τιμωρία του θα την δεχτεί ο εκάστοτε ΄΄πολιτικός΄΄ από το αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτό φυσικά καταντά να είναι κωμικοτραγικό διότι το έγκλημα δικάζεται από τον δικαστή όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση της ανήθικης νομοθεσίας έχει φροντίσει να δίνει ασυλία(!) στους βουλευτές. Νομίζοντας ότι ζούμε σε μια δημοκρατία παρακολουθούμε την πρόταση δυσπιστίας που κατατέθηκε στην Βουλή όπως το Σύνταγμα ορίζει και να ψηφίζουν 141 υπέρ και 159 κατά. Έτσι ο νομοθέτης προέβλεψε ότι ακόμα και 149 βουλευτές δεν μπορούν να παύσουν κάποιον από τα καθήκοντά του (αρθρο 84 συν) αλλά ένας, ο πρωθυπουργός, μπορεί (άρθρο 37 συντ).
Εκείνη την στιγμή της απόρριψης της πρότασης δυσπιστίας θα μπορούσαν τα υπόλοιπα κόμματα (οι 141), που τόσο κόπτονται σήμερα για συγκάλυψη και παρακράτος, να παραιτηθούν της ιδιότητάς τους και να οδηγήσουν την χώρα άμεσα σε εκλογές. Αντιθέτως έριξαν κάποια ΄΄βεγγαλικά΄΄ να αποσπάσουν την κοινή γνώμη από την πραγματικότητα και ομαλά κατευθύνθηκαν στις εκλογές του Μάη προσπαθώντας επικοινωνιακά να αδράξουν όσο περισσότερους ψήφους μπορούσαν εκμεταλλευόμενοι τους νεκρούς.
Ο μόνος πολιτικός αρχηγός που έθεσε από την αρχή το θέμα στην αληθινή πραγματική του θέση και μάλιστα στην διακαναλική συνέντευξή του στην ΕΡΤ ήταν ο Αρτέμης Σώρρας. Δήλωσε τότε ξεκάθαρα ότι από την στιγμή που ανέλαβε την ευθύνη ο πρωθυπουργός έπρεπε να είναι στην φυλακή για ηθική αυτουργία σε 57 φόνους. Είναι ο ίδιος ο οποίος στις Ευρωεκλογές του 2024 πάλι στην διακαναλική του συνέντευξη επανήλθε στο ζήτημα τονίζοντας ότι η γενεσιουργός αιτία ουσιαστικά της πολιτικής κατάντιας της χώρας οφείλεται στην απουσία του πολίτη από τα κοινά και τόνισε την ύψιστη ανάγκη της ένωσής μας έξω και μακριά από κομματικούς διαχωρισμούς.
Ουσιαστικά προέταξε και προτάσσει συνεχώς την ευθύνη που έχουμε όλοι οι πολίτες στην δομή, σύσταση και λειτουργία της πολιτείας ως ενεργά κύτταρα αυτής διότι μόνον τέτοια μπορούμε να είμαστε αν θέλουμε το σώμα της πολιτείας να είναι υγιές και όχι γεμάτο καρκινώματα όπως σήμερα.
Άρα πρέπει όλοι να αισθανθούμε την πολιτική ευθύνη και να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες για να μπορέσουμε να εξαλείψουμε αυτήν την σαπίλα και να δομήσουμε την Πολιτεία δικαίου που όλοι οραματιζόμαστε.