Του Αναστασιάδη Σταύρου
Με ορίζοντα υλοποίησης έως το 2037, ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση η νέα εξοπλιστική στρατηγική της Ελλάδας «Ασπίδα του Αχιλλέα», η οποία επικεντρώνεται σε τρεις άξονες:
– Αγορά σύγχρονων οπλικών συστημάτων όπως drones, αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα αξίας 2,8 δισ. ευρώ τα οποία συγκεκριμένα περιλαμβάνουν 24 Rafale, drones Heron, ελικόπτερα Romeo και αναβάθμιση F-16 σε Viper.
– Ενσωμάτωση προηγμένης τεχνολογίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, με έμφαση στην κυβερνοάμυνα και τη συνεργασία με ερευνητικά κέντρα. (Υπό εξέταση συνεργασία και με το Ισραήλ για την ενίσχυση της αεράμυνας).
– Συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, με την απαίτηση οι νέες προμήθειες να περιλαμβάνουν ελληνικά εξαρτήματα ή εργατικό δυναμικό.
Τέλος για τον σκοπό αυτό η Ελλάδα ενεργοποιεί τη “ρήτρα διαφυγής” της ΕΕ 2025–2028, η οποία επιτρέπει αυξημένες αμυντικές δαπάνες έως 1,5% του ΑΕΠ χωρίς να παραβιάζει τους δημοσιονομικούς κανόνες. Με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθεί η ετήσια αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού το 2025 όπου θα φτάσει τα 6,6 δισ. ευρώ ενώ ταυτόχρονα θα παραμείνει εντός των επιτρεπόμενων οικονομικών ορίων.
Αυτό που ξεχνάει να πει εντέχνως ο κ. Μητσοτάκης είναι ότι η κυριαρχία μιας χώρας δεν βασίζεται μόνο στην στρατιωτική υπεροχή η οποία ούτως ή άλλως δεν εξασφαλίζεται με τις ανεξέλεγκτες δαπάνες και τον ανύπαρκτο προγραμματισμό και σχεδιασμό αλλά και την διπλωματική και πολιτική βούληση την οποία ο ίδιος όπως και οι προκάτοχοί του την έχουν διαχρονικά προδώσει.
Βλέπουμε λοιπόν ότι για άλλη μια φορά μπαίνουμε σε μια ανούσια κούρσα αγοράς εξοπλιστικών προγραμμάτων ενώ την ίδια ώρα για πολλοστή φορά τηρούμε σιγή ιχθύος για τις υποχρεώσεις των εταίρων μας προς το πρόσωπό μας ως σύνορο της Ευρώπης.
Όλα έχουν μείνει στα λόγια, κανένα πλάνο για τον πολυσυζητημένο σχεδιασμό του ευρωστρατού, κανένα πλάνο σε project όπως του Eurofighter που έχει μείνει πίσω με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα μαχητικό 4ης γενιάς την ώρα που τεχνολογικά έχουμε φτάσει στην 5η γενιά αυτών. Βλέπουμε όχι μόνο μηδαμινές δαπάνες για την άμυνα από τα υπόλοιπα κράτη μέλη αλλά και εμπαιγμό όπως π.χ η Γαλλία που κοιτάει ξεδιάντροπα το προσωπικό της οικονομικό όφελος με τα μαχητικά 5ης γενιάς Rafale και τις φρεγάτες που μοσχοπουλάει.
Αλήθεια ο κ. Μητσοτάκης γιατί δεν ασκεί καμία πίεση σε όλα όσα έχουν συμφωνηθεί; Γιατί δεν τίθεται θέμα κυρώσεων στον στρουθοκαμηλισμό των συμμάχων μας πάνω στις δεσμεύσεις τους; Ποιο είναι το όφελός μας που τόσο πολύ διαφημίζεται σε μια Ε.Ε χωρίς καμία αλληλεγγύη και αμοιβαιότητα; Ποιο είναι το κύρος μας όταν αντιμετωπιζόμαστε ως παρίας έχοντας μόνο υποχρεώσεις ενώ την ίδια ώρα οι στρατηγικοί σύμμαχοί μας την μόνη συμφωνία που τηρούν είναι αυτή που αφορά την τσέπη τους;
Αλήθεια ο κ. Μητσοτάκης κι η αυτοαποκαλούμενη κυβέρνηση των αρίστων γιατί δεν ασκεί εμπάργκο αλλά και επίσημη καταγγελία για αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ;
Εξετάζοντας διαχρονικά την πολιτική της Τουρκίας εντός και εκτός συνόρων βλέπουμε φύση και θέση ένα κράτος ντροπή. Παραβιάζει όλους τους διεθνής κανόνες μετατρέποντας την ιστορία της σε ένα ατέλειωτο ποινικό μητρώο, που κάνει τον κάθε νοήμονα άνθρωπο να απορεί όχι γιατί παραμένει μέσα στο ΝΑΤΟ αλλά γιατί μπήκε εξ αρχής.
Για του λόγου το αληθές ας απαριθμήσουμε μερικά από τα ΄΄κατορθώματα΄΄ της γείτονος χώρας :
Γενοκτονία Ποντίων, Αρμενίων, Κούρδων, στρατιωτική κατοχή σε ξένο έδαφος (Κύπρος), υπόθαλψη ταυτοποιημένων τρομοκρατών και μετατροπή των συνόρων της σε πύλη εισόδου αυτών στην Ευρώπη σε μια ξεκάθαρη εκβιαστική πολιτική, λογοκρισία και πολιτικές διώξεις στο εσωτερικό.
Και όμως ακόμα και εκεί ο κ. Μητσοτάκης λάμπει διά της απουσίας του, επιδεικνύοντας μαζί με την διαχρονικά υποχωρητική στάση στο θέμα της αύξησης των ναυτικών μιλίων και την χάραξη ΑΟΖ πρωτοφανή φόβο. Φόβο όμως σε τι; Στο κάζους μπέλι (αιτία πολέμου); Για ποιο κάζους μπέλι μιλάει αλήθεια η Τουρκία;
Με μια μικρή γεωστρατηγική και στρατιωτική ανάλυση βλέπουμε το αξιόμαχο της γείτονος χώρας στα Τάρταρα. Αλήθεια τι να πρωτοσυζητήσουμε; Για την ντροπή του τουρκικού στρατού που λέγεται αεροπορία, έχοντας ρίξει μονοί τους είκοσι F-16 λόγω κάκιστης εκπαίδευσης; Την λιποταξία που μαστίζει τις ένοπλες δυνάμεις τους; Τα πολλά ανοιχτά μέτωπα; Τα ελαττωματικά drones που πέφτουν μόνα τους; Την κάκιστη οικονομία που φυσικά δεν μπορεί να σηκώσει ούτε μια μέρα πολέμου; Να μιλήσουμε μήπως για το διαχρονικό και γνωστό πρόβλημα στο εσωτερικό της που την έχει κάνει ρεζίλι διεθνώς δίνοντάς της τα προσωνυμία του ΄΄γίγαντα με τα γυάλινα πόδια΄΄ και αυτό του ΄΄σκυλιού που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει΄΄;
Με το μισό τους πληθυσμό να αποτελείται από Κούρδους, Αρμένους, Ιρακινούς, Ιρανούς, Λιβύους, Σύριους, Έλληνες, σε συνδυασμό με την Ρωσία πάνω από το κεφάλι της, να εποφθαλμιά τα εδάφη της, ένα ενδεχόμενο πολέμου θα ήταν καταστροφή για την ίδια την Τουρκία.
Το μόνο ερώτημα που τίθεται λοιπόν βάσει των παραπάνω είναι αν υπάρχει η πολιτική βούληση να είμαστε κυρίαρχοι; Μόνο αυτό θέλει να γνωρίζει ο προδομένος λαός και δεν το έχει δει. Εδώ και 51 χρόνια δεν ανοίγει ο φάκελος της Κύπρου, η οποία για κάποιους μάλλον ακόμα κείται μακράν. Επίσης έχουν περάσει 30 χρόνια από το επεισόδιο στα Ίμια και η μόνη εξήγηση που υπάρχει είναι ότι την σημαία την πήρε ο αέρας.
Φυσικά πλανάται το ερώτημα γιατί η Ελλάδα αλλάζει και αναβαθμίζει τον στρατιωτικό εξοπλισμό της τώρα; Μήπως για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Μήπως τελικά ο εχθρός δεν είναι εξ ανατολάς και θα βγει για δεύτερη φορά αληθινός ο Μακρυγιάννης που έλεγε ΄΄λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης΄΄;
Η Ελλήνων Συνέλευσις μακριά από ψεύτικες ελπίδες, επικοινωνιακά τρικ και πελατειακές σχέσεις, μπορεί να εγγυηθεί με καθαρές θέσεις τόσο την απονομή δικαίου και την εθνική κυριαρχία της χώρας στον πολιτικό και διπλωματικό στίβο όσο και με συγκεκριμένη στρατηγική μια αναδιοργάνωση των ενόπλων δυνάμεων που θα εξασφαλίζει έναν ισχυρό στρατό για να αποτελεί εχέγγυο για την ασφάλεια της χώρας. Ασφάλεια με ακριβή σχεδιασμό και γνώση των πραγματικών αναγκών στην άμυνα δίνοντας έμφαση σε ζητήματα που καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει επίλυσει όπως :
– Την ανάπτυξη εγχώριας στρατιωτικής βιομηχανίας ώστε να δίνει αυτάρκεια στο στράτευμα αλλά ταυτόχρονα κόβοντας με αυτό τον τρόπο και την εξάρτηση από άλλες χώρες.
– Την διασφάλιση σύγχρονων οπλικών συστημάτων σε όλα τα όπλα (στρατό ξηράς, αεροπορία, ναυτικό).
– Την υψηλών προδιαγραφών εκπαίδευση για πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα και παράλληλα καλύτερες αμοιβές για το προσωπικό που θα του επιτρέπουν απρόσκοπτα να επιτελεί το έργο του.
– Ένα καινοτόμο στρατηγικό σχεδιασμό σε όλη την συνοριακή γραμμή που θα ενισχύει την άμεση και αποτελεσματική επέμβαση σε οποιοδήποτε κίνδυνο και τέλος την ανάπτυξη στην έρευνα και στην τεχνολογία οπλικών συστημάτων και ταυτόχρονα την εξασφάλιση ότι δεν θα πωλούνται τα οπλικά συστήματα σε τρίτες χώρες, επιτρέποντας την υπεροχή στην συμβατική άμυνα και την κατασκοπεία στα πρότυπα ενός σύγχρονου στρατού που προλαμβάνει οποιαδήποτε απειλή.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ