Tου Στέργιου Τζίντζιου
Με έκδοση νέας NAVTEX , στον αντίποδα προηγηθείσας αντίστοιχης της Ελλάδος όσον αφορά ερευνητικές ενέργειες στην περιοχή μεταξύ Χίου και Μυτιλήνης, προέβει η Τουρκία οξύνοντας τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών στο Αιγαίο ενόψει και της επικείμενης συνάντησης των υπουργών εξωτερικών αυτών.
Άλλη μια αμφισβήτηση της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας αποτελεί η νέα Τουρκική NAVTEX στις 22/10 η οποία σημειώνει πως συγκεκριμένα σημεία της περιοχής μεταξύ Μυτιλήνης και Χίου, όπου γίνονται έρευνες από το Ελληνικό ερευνητικό πλοίο AEGAEO, αποτελούν μέρος της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας.
Επανειλημμένα παρατηρούμε την γείτονα χώρα να προκαλεί τόσο με παραβιάσεις όσο και με εξαγγελίες την κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγαίο κι εμείς από την πλευρά μας και συγκεκριμένα από το Υπουργείο Εξωτερικών να τηρούμε σιγή ιχθύος. Αυτήν τη φορά αμφισβητείται η υφαλοκρηπίδα της χώρας μας τεχνηέντως πριν την συνάντηση των δύο ομόλογων κ.Γεραπετρίτη και κ. Φιντάν. Πέραν της προφανούς επιδίωξης αμφότερων των μελών να κατευθύνουν την κοινή γνώμη υπό το καθεστώς φόβου μιας ένοπλης συμπλοκής των δύο χωρών αξίζει να επισημάνουμε το γεγονός ότι όλα τα δημοσιεύματα αναφέρονται στην διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας παρακάπτοντας τους όρους “Αιγιαλίτιδα ζώνη” και “Συνορεύουσα ζώνη”.
Διαχρονικά είναι κοινά αποδεκτό πως η εξωτερική πολιτική όλων των κυβερνήσεων της χώρας μας υπήρξε από ανύπαρκτη έως και αντίπαλη στα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό αποδεικνύει η σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο. Ενώ το 1931 είχαμε υφαλοκρηπίδα 10 ναυτικά μίλια, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε 12, σήμερα έπειτα από τόσες διεθνείς συμβάσεις που έχουμε υπογράψει υπέρ ουσιαστικά της δικής μας θέσης έχουμε 6.
Αναλύοντας την σημερινή αυτή μειονεκτική μας θέση και εμβαθύνοντας στην σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η οποία επικυρώθηκε από την Ελλάδα 13 χρόνια (!!!!!) μετά την υπογραφή της το 1995 , θα μας αποδειχθεί το αληθές της παραπάνω τοποθέτησης. Συγκεκριμένα μέσα από τα άρθρα 2,3,4,33 προκύπτει ότι θα μπορούσαμε (μπορούμε ακόμη) να είχαμε χαράξει Αιγιαλίτιδα ζώνη 12 ναυτικά μίλια, όπως έπραξε η Ιταλία, με δυνατότητα επέκτασης της συνορεύουσας ζώνης σε 24 ναυτικά μίλια. Αυτήν την συνθήκη δεν την έχει υπογράψει ποτέ η Τουρκία και εμφανίζοντας τον φόβο της σε περίπτωση που την εφαρμόσει η Ελλάδα εξέδωσε το 1995 έναν νόμο με τον οποίο συντηρεί την τρομοκρατία ενός πολέμου με το περίφημο casus belli.
Άρα στην ουσία η Τουρκία έχει μία επιθετική εξωτερική πολιτική διότι φοβάται μην τυχόν και η Ελλάδα δια μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών απαιτήσει αυτά τα οποία προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες. Οπότε τι ακριβώς είναι αυτό που θα διαπραγματευτεί ο οσφυοκάμπτης εμπρός στον Τούρκο πρωθυπουργό, κος Γεραπετριτης με τον ομόλογό του κο Φιντάν σε λίγες μέρες στην Αθήνα; Φυσικά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε κανονίσει ο πατέρας του χρόνια πριν για την μοιρασιά στο Αιγαίο.
Πού ακριβώς όμως βρίσκονται οι αντιπολιτευτικές και κάποιες δήθεν πατριωτικές δυνάμεις της χώρας μπροστά σε τόσο σοβαρά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής κυριαρχίας; Μήπως με την στάση τους υποθάλπουν μια τέτοια τεράστια ανθελληνική εξωτερική πολιτική;
Είναι βέβαιο πως μέσα από τόσα χρόνια κομματοκρατίας αδίκως ξεχάσαμε ότι η εξωτερική πολιτική είναι το πρόσωπο του ίδιου του έθνους ως προς τις σχέσεις του με τις υπόλοιπες χώρες και δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από απόλυτη ως προς την οντότητα και την ύπαρξη της Ελληνικότητας όχι μόνο στο γεωγραφικό τμήμα που ορίστηκε ως Ελλάς αλλά και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Οφείλει να δρα αυστηρά πάνω στην αλήθεια του δικαίου και να επισημαίνει τα πνευματικά μας δίκαια και δικαιώματα που απορρέουν από την τεράστια πολιτισμική και πολιτιστική μας κληρονομιά που τα αποτυπώματά τους είναι χαραγμένα σε κάθε γωνιά του πλανήτη καθώς και να απαιτεί τον σεβασμό που πρέπει να αποδίδεται στους Έλληνες. Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς τομείς της στρατηγικής και του προγραμματισμού του πολιτικού φορέα της Ελλήνων Συνέλευσις.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ